அந்த பெரிய மருத்துவமனையின் கட்டுமான வேலை வெகு வேகமாக நடந்துகொண்டு இருந்தது.
வெளிநாட்டில் இருக்கும் பல திறமையான மருத்துவர்கள் ஒன்று சேர்ந்து அந்த மருத்துவமனயை, சென்னையை ஒட்டிய புறநகரில் அமைத்துக்கொண்டு இருந்தார்கள்.
பல கோடி ரூபாய் செலவில் எல்லா வசதிகளோடும் அமையும் அந்த மருத்துவமனை, இரவு பகலாக வளர்ந்துகொண்டு இருந்தது.
அந்த மருத்துவ மனையின் பிரதான கட்டுமான நிறுவனத்தில் தலைமை மேஸ்த்ரி சுந்தரம்.
அவனுக்கு சுமார் 35 வயதுதான் இருக்கும். சுமார் 15 வயதிலேயே தன தந்தை முருகேசனிடம் கொளுத்து வேலை கற்றுக்கொண்டு ஆரம்பத்தில் சின்ன கொத்தனாராக வேலையை ஆரம்பித்தவன், இன்று தன் திறமையால் உயர்ந்து, ஒரு பெரிய கட்டுமான நிறுவனத்தில் தலைமை மேஸ்த்ரியாக ஆகிப்போனான்.
சுந்தரம் தலைமை மேஸ்த்ரியாக இருந்தாலும் அவனுக்கு கீழ் பல மேஸ்த்ரிகள் இருந்தார்கள். ஆனால் அந்த மருத்துவமனை கட்டுமான வேலையைப் பொருத்தவரை சுந்தரம் வைப்பதுதான் சட்டம்.
சுந்தரத்திற்கு ஏற்கனவே அவனது சொந்த ஊர் வந்தவாசியில் திருமணம் ஆகி இருந்தது. இரண்டு பிள்ளைகள். பிள்ளைகள் நன்றாக படிக்க வேண்டும் என்பதால் சொந்த ஊரிலேயே குடும்பத்தை வைத்து இருந்தான். இருந்தாலும் சென்னையிலும் அவனுக்கு ஒரு செட்-அப் இருந்தது.
என்னதான் பெரிய மேஸ்த்ரியாக இருந்தாலும் அங்கே பல நூறு பெண்கள் வேலை செய்தாலும் சுந்தரம் பெண்ணுக்கு அலையும் ஆள் இல்லை. ஆனால் அவனுக்கு, ஒரு சித்தாளை பிடித்துப் போய் விட்டால், அவள் யாராக இருந்தாலும், எவன் பொண்டாட்டியாக இருந்தாலும் சுவைத்து விடுவான்.
ஒரு தடவை சுவைத்து விட்டால் அதன் பின் அவளை தொந்தரவு செய்ய மாட்டான். ஆனால் அவனிடம் ஒரு தடவை ஓல் வாங்கும் பெண்கள் தானாகவே அவனை ஓக்க அழைப்பது வழக்கம். அப்படி சுதி சுத்தமாக வேலை செய்வான்.
அங்கிருக்கும் அழகு சித்தாள்களை எல்லாம் ஓத்தாகி விட்டது. இனி புதுசா யாராவது வந்தால்தான் உண்டு..!!
அன்று வேலை ஒய்வு நேரத்தில் மருத்தவமனை கேட்டுக்கு வெளியே நின்றுகொண்டு இருந்த சுந்தரம் கண்களில் அந்த ஜோடி பட்டது. அங்கு நின்ற வாச்மேனிடம் அந்த ஜோடி எதையோ கேட்டுக்கொண்டு இருந்தார்கள்.
அவர்களைப் பார்த்ததும் சுந்தரத்தின் மூளையில் எதோ பொறி தட்டியது. உடனே அவர்கள் அருகில் வந்த அவன் “என்ன..?” என்பதுபோல் வாச்மேனைப் பார்த்தான்.
உடனே வாச்மேன், “வாங்க மேஸ்த்ரி.. ஏதாவது வேலை கிடைக்குமான்னு கேக்குறாங்க..” என்றான் தயங்கிக்கொண்டே.
அங்கே கையில் பேக்குடன் நின்றுகொண்டு இருந்த அந்த ஜோடியை கண்களால் அளந்தான் சுந்தரம். பையனுக்கு 26 வயது இருக்கலாம். பெண்ணுக்கு 22 வயது இருக்கலாம். இருவரையும் பார்க்கும்போது அவர்களின் சூழ்நிலையைப் புரிந்துகொண்டான் சுந்தரம்.
உடனே வாச்மேனிடம், “அவங்கள உள்ள விடுங்க..” என்று சொல்லி, கண்களால் ஜாடை காட்டி உள்ளே அழைத்து வந்தான்.
உள்ளே தனக்கென கொடுக்கப்பட்ட கூரை வேய்ந்த சிறிய கட்டிடத்திற்குள் அவர்களை அழைத்து வந்த சுந்தரம் அவர்கள் இருவரையும் மேய்ந்தான். பையல் பார்ப்பதற்கு கருப்பாக மூக்கு சப்பையாக ஆனால் உடல் கொஞ்சம் திடமாக இருந்தான்.
ஆனால் பக்கத்தில் நின்ற பருவ சிட்டு மஞ்சள் நிறத்தில் முகத்தில் பளிச்சிடும் கன்னங்களோடு, துள்ளி விளையாடும் கருவிழிகள், மிகவும் நேர்த்தியான மூக்கு, சிவந்துபோன கோவைப்பழ நிற இதழ்கள், பிடித்து விளையாடலாமா என்று அழைக்கும் சிறிய அளவான முலைகள். அதன் கீழ் பாதி மறைக்கப்பட்ட அடி வயிறு, அதில் தெளிவாக சுத்தமாக இருந்த தொப்புள். அதன் கீழ் அவள் புண்டையை வெளிக் காட்டுவதுபோல் மடிந்த பாவாடை, இடுப்புக்கு கீழ் இருபுறமும் புடைத்து பின் தள்ளிய குண்டி, அழகான பாதம்.
அவளை மேல் இருந்து கீழ் வரை அலசிய மேஸ்த்ரி சுந்தரம், “உங்க பேர் என்ன..?” என்று ஆரம்பித்தான்.
“முனுசாமி..!!” அவன் சொன்னான்.
மேஸ்த்ரியின் பார்வை புரிந்துகொண்ட அவள் “பவானி” என்று சொன்னாள்.
“எந்த ஊர்..?” மேஸ்திரி கேட்டான்.
“சேலம்.. சேலத்திற்கு பக்கத்தில்..” என்றான் முனுசாமி.
“ரெண்டு பேரும் ஓடி வந்துடீங்கலோ..?” சுந்தரத்தின் கேள்வியியில் கொஞ்சம் கேலி இருந்தது.
கொஞ்ச நேரம் விழித்த முனுசாமி “ஆமாம்..” என்று தலையாட்டினான்.
“சரி சரி.. என்ன வேலை தெரியும்..?”
“எனக்கு வெல்டிங் தெரியும். இப்போதைக்கு என்ன வேலை கொடுத்தாலும் பாப்பேன்..” முனுசாமி எச்சில் விழுங்கினான்.
“அப்படியா..? சரி. ஆமா எங்க தங்குவீங்க..?” கூர்ந்து பார்த்துக்கொண்டே கேட்டான் சுந்தரம்.
“இனித்தான் எங்காவது வீடு பார்க்க வேண்டும்..” முனுசாமி மெல்ல சொன்னான்.
அவன் சொன்னதும் மெல்ல சிரித்த சுந்தரம் பவானியைப் பார்த்துக்கொண்டே, “இனிமே வீடு பிடிக்கவா..? ம்ம்.. சரிதான். இது என்ன சேலம்ன்னு நெனச்சியலோ..? இங்க ஒழுங்கா கல்யாணம் பண்ணிகிட்டு வந்தவங்களுக்கே வீடு கெடைக்கலே.. அதுவும் ஆயிரக் கணக்குல அட்வான்ஸ் கேப்பானுங்க. நீங்க ஓடி வந்த கேசு.. எப்படி கிடைக்கும்..?”
அவன் அப்படி சொன்னதும் பவானியின் கண்களில் பயம் வந்தது.
“நான் ஒன்னு சொல்றேன் கேக்குறீங்களா..? உனக்கு பெரியாள் வேலை தருகிறேன். இந்த பொண்ணு சித்தாள் வேலை செய்யட்டும். இங்க பின்னால இருக்கிற குச்சுல ஒரு குச்சு தனியா தர சொல்றேன். கொஞ்ச நாள் தங்கிகிக்ங்க கொஞ்சம் காசு சேர்ந்ததும் வெளியில் வீடு பாக்கலாம் அதுக்குள்ள ரெண்டு பேரும் கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம் என்ன சொல்றீங்க..?”
சுந்தரம் இப்படி சொன்னதும் முனுசாமி கண்களில் நம்பிக்கை வந்தது.
“ரெம்ப நன்றிண்ணே..!!” என்று முனுசாமி, சுந்தரத்தின் காலில் விழப்போனான்.
அவனை தாங்கி, “அட.. என்ன தம்பி..? நம்மெல்லாம் ஒரு ஜாதி. இதுக்குப் போயி.. வாங்க..” என்று அழைத்துப்போயி அங்கிருந்த குடிசைகளில் காலியாக இருந்த குடிசை ஒன்றில் அவர்களை தங்க வைத்தான்.
“இன்னைக்கு பகல் முழுதும் ரெஸ்ட் எடுத்துங்க. சாயங்காலம் 6 மணிக்கு வேலைக்கு வந்துடுங்க. ஆம்புல கூலி 300 சித்தாளுக்கு 200 ரூபா. வாரா வாரம் சனிக்கிழமை காசு கிடைக்கும்..” என்றான்.
முனுசாமியும் பவானியும் மிகவும் நன்றி கண்களோடு சுந்தரத்தைப் பார்த்தார்கள். சுந்தரம் ஒரு சின்ன புன்னகையோடும் பவானியை ஓரக்கண்ணால் ரசித்துக்கொண்டும் போனான்.
அன்று பகல் முழுதும் கொஞ்சம் நிம்மதியாக ஒய்வு எடுத்த முனுசாமியும் பவானியும் மாலை ஐந்தரை மணிக்கே ரெடியாகி சுந்தரம் இருக்கும் இடத்துக்கு வந்தார்கள்.
அவர்களை எதிர்பார்த்ததுபோல் இருந்த சுந்தரம், அங்கு ஓரத்தில் நின்ற ஒரு கிழவனைப் பார்த்து, “யோவ் சப்பாணி.. இவருக்கு மேலே சாரக் கம்பு அடுக்க கூட்டிப் போப்பா..” என்றான்.
அவன் சொன்னதும் அந்த கிழவன், “தம்பி வாப்பா..” என்று முனுசாமியை அழைத்துக்கொண்டு கட்டிடத்தின் பின்புறம் போனான்.
அங்கு தயங்கி நின்ற பவானியை கிட்டே அழைத்த சுந்தரம், “இந்தாமா பழைய துணிய தலையில் கட்டிக்க. ஒரு லோடு மணல் கெடக்கு..!! ஏற்கனவே நாலு சித்தாளு இருக்கு. அவங்களோடு நீயும் அஞ்சாவது. ராத்திரிக்குள்ள ஏத்திபுடனும்.. சரியா..?” என்றபடி அவள் கையில் ஒரு பழைய லேஞ்சியை திணித்தான்.
அதை வாங்கி தலையில் கட்டிக்கொண்ட பவானி, அங்கு கிடந்த சாந்து சட்டியை எடுத்துக்கொண்டு அவளுக்கு முன்னால் நின்ற நான்கு கிழவிகளோடு போனாள்.
முதலில் மண் சட்டியை சுமப்பது பவானிக்கு சிரமமாக இருந்தது. சட்டி கணக்காவிட்டாலும் அந்த குறுகலான படிகளில் ஏறுவது அவளுக்கு சிரமமாக இருந்தது. கொஞ்சம் நேரமாக நேரமாக அவளுக்கு கொஞ்சம் பழக ஆரம்பித்தது.
அப்போது அவள் படிகளில் பாதி ஏறி வரும்போது அங்கே சுந்தரம் நின்றான். அந்த மெல்லிய இருட்டில் நிற்பது சுந்தரம் என்று தெரிந்தாலும் ஒரு ஆளே சரியாக போகும் படிகளில் எப்படி போவது என்று தயங்கி நின்றாள் பவானி.
அவள் தயக்கத்தைப் பார்த்து எங்கே கீழே இறங்கி விடுவாளோ என்று நினைத்த சுந்தரம் வேகமாக இறங்கி அவள் அருகில் வந்தான்.
பவானிக்கு மிக அருகில் தொட்டும் தொடாமலும் நின்ற அவன், “என்ன புள்ள கஷ்டமா இருக்கா..?” என்றான் பரிவுடன்.
“அதெல்லாம் இல்லண்ணே..!!” மெதுவாக வந்தது பவானியின் குரல்.
அவள் பேசியதும் இன்னும் கொஞ்சம் நெருங்கிய சுந்தரம், “அய்யே, இங்க அண்ணனேல்லாம் சொல்லக்கூடாது..!! மேஸ்த்ரின்னுதான் சொல்லணும்..!!” என்று சொல்லிக்கொண்டே, அவள் முலையில் சாய்ந்தான்.
சுந்தரம் சாய்ந்ததும் தடுமாறிய பவானியை ஒருகையால் இடையில் சொருகி வாரிய சுந்தரம், அவள் கழுத்தில் லேசாக முகர்ந்து விட்டு, தன் உடலோடு அவளை அணைத்து தூக்கி, மேலே உள்ள படிக்கு தள்ளி “போம்மா..” என்றான்.
பவானிக்கு சுந்தரத்தின் செயல் பயத்தைக் கொடுக்க, அவன் நோக்கம் தெளிவாக புரிந்தது. அதனால் படி ஏறும்போதும் இறங்கும்போதும் சுந்தரம் நிற்கிறானா என்று பார்த்துக்கொண்டு மெதுவாக போனாள்.
ஆனால் அவள் எதிர்பாராமல் திடீரெனே சுந்தரம் அவள் பின்னால் வந்து அவள் குண்டியோடு சேர்த்து சுண்ணியை வைத்து அழுத்தினான்.
“என்னம்மா இது..? இப்படி ஆடி அசஞ்சு போனா எப்ப மண்ண ஏத்துறது..” சுந்தரத்தின் குரலில் கண்டிப்பு தெரிந்தது.
பவானி என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் நடையில் வேகம் காட்டினாள். இரவு ஏற ஏற சுந்தரத்தின் சில்மிஷம் கூடியது. இப்போது பவானியை படிக்கட்டில் சாய்த்து இருக்க அணைத்து அவள் முதுகைப் பிசைந்தான், இன்னொருமுறை அவள் முலையைப் பிடித்து கொஞ்ச நேரம் கசக்கிவிட்டான். பவானி எதிர்பார்க்காமல், பின்னால் இருந்து அவள் பாவாடைக்குள் கையைவிட்டு அவள் குண்டியையும் புண்டையையும் தடவினான்.
அரை மணி நேரம் ஒய்வு நேரம் என்று சொல்லி அங்கிருந்த மூலையில் தண்ணீர் குடிக்க வந்த பவானியை சுவற்றோடு சேர்த்து அணைத்து அவள் இதழ்களை கவ்வி சுவைத்தான். அவள் பாவடையை தூக்கி அவள் புண்டைக்குள் விரலை விட்டு குடைந்தான். மொத்தத்தில் அவளை கற்பழிக்காமல் மற்ற எல்லா சில்மிஷங்களையும் செய்து முடித்தான்.
அதிகாலை வேளையில் மண்ணை சுமந்த களைப்பிலும் சுந்தரம் செய்த காம சீண்டலிலும் துவன்ற பவானி, தள்ளாடியபடி குடிசைக்கு வந்தாள். குடிசைக்குள் அப்படியே சுருண்டு படுத்தவள் தூங்கிப்போனாள்.
மறுநாள் முனுசாமி அவளை தட்டி எழுப்பியபோதுதான் வாரி சுருட்டிக்கொண்டு எழுந்தாள். அங்கு ஹோட்டலில் வாங்கிய சாப்பாட்டுடன் முனுசாமி அவளுக்கு காத்திருந்தான்.
காதலன் தனக்காக சாப்பிடாமல் காத்திருப்பதைப் பார்த்து அவசரம் அவசரமாக வெளியில் கைகால் அலம்பி வந்த பவானி, காதலனோடு சாப்பிட்டாள்.
அவள் முகம் வாடி இருப்பதைப் பார்த்த முனுசாமி, “இப்பத்தான புது வேலை பவானி. கொஞ்ச நாள் போனால் பழகிவிடும். கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோ..!!” மெல்ல மெல்ல சொன்னான்.
பவானிக்கு இப்போது உலகம் புரிய ஆரம்பித்தது. “வீட்டை விட்டு ஓடி வந்து ஒருவாரம் ஆகிவிட்டது. கையில் இருக்கும் காசு கரைந்து போனது. இனி சுந்தரத்தை பகைத்துக்கொண்டால் வெளியில் சென்று என்ன செய்வது..?”
அவள் மனம் அல்லாடியது.
அன்று, தான் இன்றைக்கு வேலைக்குப் போகவில்லை என்று காதலனிடம் சொன்னாள். “மேஸ்திரி கேட்டால் உடம்பு சரியில்லைன்னு சொல்லுங்க..!!” என்று சொல்லி அனுப்பினாள்.
தனியாக வந்து நின்ற முனுசாமியைப் பார்த்ததும், சுந்தரத்துக்கு புரிந்து போனது. “நேத்து ரெம்ப கசகிட்டோமோ..!!”
“ஏன் என்னாச்சுப்பா..?” சுந்தரம் கேட்டான்.
“அவளுக்கு உடம்பு சரியில்லை..!!”
மேஸ்திரிக்கு அவன் பதிலில் பொய் இருப்பது தெளிவாக தெரிந்தது.
“அப்படியா..!! சரி ரெஸ்ட் எடுக்கட்டும் இன்னைக்கு நீ வேலைக்குப் போ..” அவனை பின்னால் சாரம் கட்டும் வேலைக்கு அனுப்பினான்.
கொஞ்சம் இருட்டி நிலா மேலே வந்தததும் மெதுவாக சுந்தரம் முனுசாமியின் குடிசைக்கு வந்தான். அங்கு குத்துகல்லாட்டம் உட்கார்ந்து குடிசையின் மேட்டைப் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள் பவானி.
சுந்தரம் உள்ளே வந்ததும் பவானி எழ முயன்றாள்.
அவள் கையைப் பிடித்து உட்கார வைத்த சுந்தரம், “என்ன புள்ள ராத்திரி நடந்தத நெனச்சு பயந்துட்டியா..?”
சுந்தரம் கேட்டதும் பவானி தலையை குனிந்துகொண்டாள்.
“இந்த தொழில்ல இதெல்லாம் சகஜம் புள்ள..” என்றபடி சுந்தரம் நெருங்கி வந்தான்.
பவானி அவனை தடுக்கவில்லை.
பவானி தடுக்காததால் அவள் அருகில் நெருங்கிய சுந்தரம் அவளை அள்ளி அவள் இதழ்களைப் பருகினான். அவன் கைகளில் பவானியின் மொட்டு முலைகள் அடங்கி கசங்கின. பவானியின் இதழ்களின் நீரை சப்பி உறிஞ்சிய சுந்தரம் அவளை மெல்ல படுக்க வைத்து அவளது உடைகளை களைந்து போட்டான்.
அப்போதுதான் புடம்போட்ட தங்க சிலையாக கிடந்தாள் பவானி. அவள் உடைகளுக்கு விடை கொடுத்த சுந்தரம் மெல்ல பவானியின் முலையை கவ்வி சுவைத்தான். அவள் முலையின் முகட்டில் இருந்த சிறிய காம்பை நாக்கால் வருடி சுவைத்தான்.
அவள் அடி வயிற்றில் முத்தமிட்டபடி அவளின் புண்டைப் பூவை கசக்கினான். பவானி கண்களை மூடி அந்த காமுகனின் கைகளில் சுழன்றாள்.
பட்டுபோன்ற பவானியின் புண்டைப் பருப்பை கவ்வி சுவைத்த பண்டராம் பவானியின் புண்டை முழுதும் முத்தமழை பொழிந்தான். அவன் கைகள் பவானியின் முலைகள் இரண்டையும் கசக்கிப் பிழிந்துகொண்டு இருந்தன. பவானியின் புண்டையில் இருந்து வழிந்த மதன நீர் அவள் தொடைகளில் வழிந்தது.
புண்டையை நாக்கால் அழுத்தி நக்கிய சுந்தரம் அவள் தொடை முழுதும் விடாமல் நக்கி அவள் குண்டியும் புண்டையும் சேருமிடத்தை நுனி நாக்கால் கிளறினான்.
சுந்தரத்தின் காம கணைகளால் கட்டுப்பட்ட பவானி உணர்சியில் பொங்கி வழிந்தாள். அவள் உணர்சியில் துள்ளுவதை அறிந்த சுந்தரம், தனது கருத்த உருண்ட 8 அங்குல சுண்ணியை அவள் புண்டையில் வைத்து அழுத்தினான்.
ஏற்கனவே காதலனால் பதம் பார்க்கப்பட்ட புண்டையாக இருந்ததால், சிறிது எதிர்புக்கு பின் சுந்தரத்தின் சுண்ணி முழுதும் அவள் புண்டையில் பாய்ந்தது.
பவானியின் தோளை அழுத்திக்கொண்டு அவளின் கொய்யா முலையை சப்பிக்கொண்டு பவானியின் புண்டையில் சுண்ணியை சுழற்றினான் சுந்தரம்.
அவனின் ஒவ்வொரு குத்தும் சம்மட்டி அடிபோல் பவானியின் புண்டையில் பாய்ந்தது. அவள் கன்னத்தை நக்கி அவள் வாயில் நாக்கை சுழற்றி உள்ள ஈரத்தை எல்லாம் உறிஞ்சினான் சுந்தரம். அவளின் முலையை அழுத்தும்போது பவானியும் குண்டியை தூக்கி அசைத்து சுந்தரத்திற்கு சுகம் கொடுத்தாள்.
தன் உணர்ச்சி அனைத்தையும் கூட்டி சுண்ணியை இறுக்கி பவானியின் புண்டையில் கஞ்சியைப் பாய்ச்சினான் சுந்தரம்.
கஞ்சி முழுவதும் கொட்டியும் விடாமல் அவளை அரை மணிநேரம் அணைத்துக் கிடந்தவன், மெல்ல எழுந்து அவளுக்கு விடுதலை கொடுத்தான்.
அதுவரை கண்ணை மூடி சுந்தரத்தின் ஓலை வாங்கிக்கொண்ட பவானி, மெல்ல எழுந்து தன் உடைகளை அணிந்துகொண்டாள்.
“மேஸ்திரி ஏதோ சந்தர்ப்ப சூழ்நிலையில் நான் உங்களோடு படுத்துவிட்டேன். எங்களை கைவிட மாட்டீங்களே..?” என சுந்தரத்தின் கைகளை பிடித்துக்கொண்டாள்.
“சே.. என்னம்மா சொல்ற..? உன்ன ஓத்துட்டா அப்பிடியே உட்டுருவனா..? நீ நல்லா முன்னுக்கு வந்துருவமா..!!” என்றவாறே, மேஸ்த்ரி மெதுவாக அவள் இதழில் முத்தமிட்டு எழுந்துபோனான்.
இதோ முனுசாமிக்கும் பவானிக்கும் கல்யாணமாகிவிட்டது. முனுசாமி சுந்தரம் நிறுவனத்திலேயே உபமேஸ்த்ரியாக ஆகிப்போனான்.
இப்போது பவானி 6 மாத கர்ப்பமாக இருக்கிறாள்.
அது முனுசாமிக்கா அல்லது மேஸ்த்ரிக்கா..? அவளுக்கே தெரியாது பாவம்..!!
ஆனால் இன்னும் அவள் மேஸ்த்ரி சுந்தரத்தின் காம சிறையில்தான் இருக்கிறாள்.
