என் பேரு சுமதி. கல்யாணமாகி குழந்தைகள் இருக்கிறார்கள். கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் கூட ஏதாவது பெருசா சாதிக்கணும்னு ஒரு நினைப்பு மைன்ட்ல ஒடிகிட்டே இருந்துச்சு. பூர்வீகம் தமிழ் என்றாலும் மும்பையில் செட்டில் ஆன என்னோட மாமனார் பெரிய பள்ளிக்கூடத்தையும், காலேஜையும் நடத்தி கொண்டு இருந்தார். இருவரும் நிர்வாகத்தை பார்த்து கொண்டாலும், கன்ட்ரோல் மாமனார் கையில் தான் இருந்தது.
என்னோட கணவர் சும்மா டம்மி மானேஜர் மாதிரி தான். நிதி நிர்வாகத்தில் இருந்து அத்தனையும் மாமனாரின் பிடியில் தான் இருந்தது. அதில் தவறொன்றும் இல்லை. காரணம் இவ்வளவு பெரிய கல்வி சாம்ராஜ்யத்தை கடின உழைப்பில், விடா முயற்சியில் பல தடைகளை தாண்டி வெற்றிகரமாக உருவாக்கியவர் என் மாமனார் தான்.
ஆனாலும் அடுத்த தலைமுறை தலைமை ஏற்க மாமனார் அடிக்கடி வாய்மொழியில் சொல்லி கொண்டிருந்தாலும் என் கணவரிடம் அதிகாரத்தை ஏன் கொடுக்க அவருக்கு மனமில்லை என்கிற விவரம் எனக்கு திருமணம் ஆகி சில மாதங்களுக்கு பிறகே தெரிந்தது. தவறும் என் கணவர் மேல் தான். கல்லூரியில் படித்து கொண்டு பள்ளி, கல்லூரி நிர்வாகத்தை மாமனாரோடு கவனிக்கும்போதே அவருக்கு தெரியாமல் வேலை பார்க்கும் பல டீச்சர்களை ரூட் போட்டு ஓத்து கொண்டு இருந்திருக்கிறார். ஆனால் பல டீச்சர்கள் விரும்பி படுத்தாலும், என் கணவர் மூலம் காரியம் சாதித்து கொண்டதாலும் நேரடியாக அவர் மீது புகார் கொடுக்கவில்லை.
அதனால் மேலும் ஃபுல் போர்ஸில் பூலை பிடித்து கொண்டு பூலாட்டம் ஆடிய என் புருஷனை மாமனார் கன்னம் வைத்து கையும் களவுமாக பிடித்து செம டோஸ் விட்டார். பள்ளி, கல்லூரி பக்கமே வரக்கூடாது, நிர்வாகத்திலும் தலையிடக்கூடாது. நான் செத்த பிறகு இந்த கல்வி சாம்ராஜ்யத்தை காப்பாத்திறதும், அழிக்கிறதும் உன்னோட தலையெழுத்து. ஆனா நான் இருக்கிற வரைக்கும் உன்கிட்டே நிர்வாகத்தை கொடுக்க முடியாது என்று சொல்லிவிட்டார். அதற்கு பிறகு என் கணவர் கோபித்து கொண்டு அவரோட அம்மா வழி தாத்தா வீட்டிற்கு தமிழ்நாட்டிற்கு திரும்பி விட்டார். அதற்கு பிறகு தான் தாத்தா மற்றும் ஊர் ஜனம் கூடி என்னை பெண் பார்த்து மாமனாரும் கடைசியில் சம்மதித்து என் திருமணம் நடைபெற்றது.
முதலில் மாப்பிள்ளை மும்பையில் படித்து வளர்ந்தவர், பெரிய இடம், உழைப்பால் உயர்ந்த குடும்ப என்று நான் நம்பினாலும் திருமணமாகி மும்பைக்கு வந்த பிறகு தான் எனது உறவினர்கள் மூலம் என் புருஷனின் வண்டவாளமும், அப்பா பிள்ளையில் ஒட்டாத தண்டவாள கதையும் தெரிந்து கொண்டேன். ஆனால் அதற்கு பிறகு நான் சாதுர்யமாக ஒரு முடிவெடுத்தேன். இனிமேல் புருஷனை நம்பி எதிர்காலம் இல்லை. மாமனார் இருக்கும்போதே அவரிடம் நல்ல பெயர் வாங்கி, திறமையாக செயல்பட்டு பள்ளி, கல்லூரி நிர்வாகத்தை கைபற்றி விடவேண்டும் என்று திட்டம் போட்டேன்.
மனசாட்சி படி அதில் எந்த தப்பும் இல்லை ஏனென்றால் சொத்தோ, சாம்ராஜ்யமோ அதை கட்டி எழுப்புவதை விட, கட்டி காப்பதும் தான் கஷ்டம். அந்த பக்குவமும், பொறுமையும், புத்திசாலித்தனமும், பொறுப்புணர்ச்சியும் என் புருஷனிடம் இல்லை. அதற்காக என்னோட குழந்தைகள் எதிர்காலத்தை என் புருஷனை நம்பி அடகு வைத்து விட முடியாது என்பதால் அமைதி கலைத்து மனசுக்குள் ஒரு அறத்தோடு என் மாமனார் மனசில் இடம் பிடிக்கும் வேலையை ஆரம்பித்தேன். பள்ளி கல்லூரி வளர்ச்சி மற்றும் நிர்வாகம் சம்பந்த தகவல்களை இன்டர்நெட்டில் திரட்டி மாமனார் நல்ல மூடில் இருக்கம்போது அவரிடம் விவாதிக்க ஆரம்பித்தேன். அப்போது தான் மாமனாரும் தான் சொல்லாமல் எனக்கு குடும்ப பொறுப்பை தாண்டி பள்ளி, கல்லூரி நலன் சார்ந்த அக்கறை இருக்கிறதா என்பதை அடிக்கடி அளந்து கொண்டே இருந்திருக்கிறார்.
நானும் சரியான நேரத்தில் முடிவெடுத்து பள்ளி, கல்லூரி நிர்வாகம் சம்பந்தமாக தியரியை கற்று கொண்டு அதை பற்றி மாமனாரிடம் விவாதித்த போது அவர் பெரிதாக பாராட்டாமல், “நீ சொன்ன ஐடியாவை, திட்டங்களை நீயே பள்ளி, கல்லூரிக்கு சென்று செயல்படுத்து. நான் யார் தடுப்பதற்கு. இனி அது உன்னோட பள்ளி, கல்லூரி” என்று ஒரே போடாய் போட்டார். நானே கூட எதிர்பார்க்காத விஷயம் தான். காரணம் என்னவென்றால் கீற்று கொட்டகையில் ஆரம்பித்து பெரிய கல்வி சாம்ராஜ்யத்தை நிறுவி நிலைநிறுத்தி வெற்றி பெற்ற என் மாமனாருக்கு கல்வி, நிர்வாகம் பற்றி எதுவுமே தெரியாத நான் எப்படி அறிவுரை சொல்ல முடியும். அதனால் அதையெல்லாம் என் மாமனார் பொருட்படுத்த மாட்டார் என்றே நினைத்தேன்.
நான் எதிர்பார்த்ததை விட காரியம் எளிதாகி விட நானே பள்ளி, கல்லூரிக்கு தினமும் சென்று நிர்வாகத்தை மேலும் மேம்படுத்த ஆரம்பித்தேன். முதலில் அங்கே சில சீனியர் ஊழியர்கள் நான் தேவையில்லாமல் தலையிடுவதாக என் மீது புகார் அளித்தாலும், மாமனார் அவர்களுக்கு எந்த பதிலும் சொல்லாமல் மறைமுகமாக என்னோட நிர்வாக மாற்றத்திற்கு ஆதரவளித்தார். பிறகு பள்ளி, கல்லூரி வளர்ச்சியும், என்னோட நடவடிக்கையால் ஏற்பட்ட மாற்றமும், ரிசல்டும் என் மீது புகார் சொல்லியவர்களை என் மாமனிடம் புகழ்ந்து பேச வைத்தது.
அப்போது தான் என் மாமனார் மனதார என்னை பாராட்டி என்னை அவரோட கல்வி சாம்ராஜ்யத்துக்கு வாரிசாக்கினார். என் கணவர் வேறொரு தொழில் செய்து கொண்டு இதையெல்லாம் கவனித்தாலும் அவருக்கும் அப்பாவை தாண்டி நிர்வாகம் என் கைக்கு வருவதில் சந்தோஷம் தான். ஆனால் என் விருப்பமோ என் கணவரிடம் சென்று விட கூடாது என்பது மட்டும் தான். அது மெதுவாக நிறைவேறியது. நான் நிர்வாகத்தை முழுமையாக கையில் எடுத்த பிறகு என் மாமனார் பள்ளி, கல்லூரிக்கு வருவதை குறைத்த கொண்டு வீட்டில் இருந்து கொண்டு அவர் நண்பர்களோடு, பேரன் பேத்திகளோடு பொழுதை கழிக்க ஆரம்பித்தார்.
இந்த சமயத்தில் என் கணவர் ஏற்கனவே எங்கள் கல்லூரியில் வேலை பார்த்து விட்டு வெளியே போன ஒரு பேராசிரியையோடு திருட்டு குடும்பம் நடத்துவதை அறிந்தபோது நான் உடைந்து போனேன். மாமனார் அந்த சமயத்தில் என் கணவரை வீட்டை விட்டு துரத்தி விட்டு, லீகலாக அவருக்கும் தனக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை என்று வக்கீல் மூலம் பத்திரிகையில் நோட்டீஸும் விளம்பரமாக போட்டு விட்டார். அதன் மூலம் என் கணவர் வாங்கும் கடன் தன்னையோட, தன் சொத்தையோ கட்டுபடுத்தாது என்பதையும் தெளிவுபடுத்தினார்.
கணவர் போன பிறகு இனி எனக்கு அங்கே என்ன வேலை என்று கணவர் நேரடியாக வீட்டிற்கு வந்து அழைக்க தைரியம் இல்லாமல் போன் மூலம் அழைத்த போது நான் அவரிடம் கோபமாக பேசி இனி உங்கள் குரலை கூட கேட்க விருப்பம் என்று சொல்லி போனை வைத்தேன்.
பிறகு அழுது கொண்டே இனிமேல் இந்த வீட்டில் எனக்கு என்ன உரிமை, நான் ஊருக்கே திரும்பு போகிறேன் என்று சொன்ன போது தான் மாமா பதறியபடி யோசித்து தன்னுடைய சொத்தை அவர் ஆயுசுக்கு பிறகு நான் நிர்வாகம் செய்யவும், அதற்கு பிறகு அவர் பேரன் பேத்திகளுக்கு பாத்தியம் ஆகுமாறு தன் சொத்து முழுவதையும் எழுதி வைத்தார். அதாவது வாரிசுகள் சொத்தை அனுபவிக்கலாம் யாரும் எதற்காகவும் விற்க முடியாது. அதற்கு பிறகு தான் நான் மாமனார் வீட்டில் மகாராணி ஆனேன். அந்த சமயத்தில் தான் தனிமை என்னையும் மாமனாரையும் காமத்தில் கலக்க வைத்தது.
என் மாமனாருக்கு அடிக்கடி ஒற்றை தலைவலி வரும். ஆங்கில மருத்துவம் கேட்காமல் சித்த மருத்தவ தைலத்தை அவர் தலைக்கு தேய்த்து விடும்போது தான் ஒரு முறை என்னை அவர் காமத்தோடு பார்த்தார். அப்போது நானும் அவரை பார்த்தேன். பேச்சே வராத இருவரும் ஒரே சமயத்தில் இருக்கி அணைத்து முத்தங்கலை பரிமாறி, மோகவிருந்தை அனுபவிக்க தயாரானோம்.
தினமும் மாலையில் நான் நிர்வாக பொறுப்பு முடிந்து வீட்டிற்கு வந்து, பிள்ளைகளை படிக்க வைத்து, டின்னர் கொடுத்து தூங்க அனுப்பிய பிறகு மாமனாருக்கு நெற்றியில் தைலம் தடவ போகும்போதெல்லாம் இருவரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் அணைத்து உறவாடி, ஓய்ந்த பிறகு தான் நள்ளிரவில் மாமனார் அசந்து தூங்கி பிறகு என் பெட்ரமூக்கு வருவேன். சில இரவுகளில் இருவரும் விடிய விடிய காமகளியாட்டம் ஆடி விடிந்த பிறகும் நான் தொடையை விரித்து தூங்கி கொண்டிருந்த நாட்களும் உண்டு. அப்போது அதிகாலையில் எழும் மாமனார் அதிகாலை மூடில் என்னை அணைத்து முத்தமிட்டு காலையில் புது ஓழ் சுகத்தை அனுபவித்த பிறகே என்னை ரூமை விட்டு வெளியே அனுப்புவார்.
குழந்தைகள் ஹாலில் படித்து கொண்டோ, டிவி பார்த்த கொண்டோ இருக்கம்போது கூட மாமனார் சில நேரம் ஊம்ப சொல்லும்போது ஆசையோடு அதை அனுபவித்து அவர் சுன்னியை ஊம்பி சுகம் கொடுப்பேன். அதை போல் சில நேரம் கல்லூரியில் பிஸியாக இருக்கும்போது கூட மாமனாருக்கு அடிக்கடி போன் பண்ணி சாப்பிட்டீங்களா மாமா என்று ஆசையோடு கேட்கும்போது, வயிறு பசியாறிடுச்சு மா ஆனா உடல் பசி தான்..என்று சொல்லி அவர் போனை வைக்கும் முன்பே கிளம்பி வீட்டிற்கு வந்து அவருக்கு திகட்ட திகட்ட அம்மண குண்டியோடு காம விருந்து படைத்து அவரை சுகப்படுத்துவேன்.
பல நாட்கள் பிள்ளைகள் பள்ளிக்கு போன பிறகு அம்மண குண்டியோடு மாமனாரும் நானும் வீட்டிற்குள்ளேயே காம உலா வந்து கட்டி அணைத்து வீட்டின் ஹால் முதல் பாத்ரூம் வரை, மொட்டை மாடி முதல் கிச்சன் வரை அம்மண குண்டியோட ஓழாட்டம் போட்டு சுகம் பெறுவோம். மாமனாருக்கு நான் அவர் மேல் ஏறி ஓத்து சுகம் கொடுப்பது தான் பிடிக்கும். அதே போல் என்னை குனிய வைத்து பின்னாடி டாகி ஸ்டைலில் செமயா ஓத்து அசத்துவார்.
அதே போல் என் புண்டையை என் புருஷன் கூட நக்கியது இல்லை. ஆனால் என் மாமனார் நக்காத நாளே இல்லை. சில நேரம் ஓக்கும்போது அவருக்கு சீக்கிரம் தண்ணி கழன்று விட்டால் பல மணி நேரம் நான் போதும், போதும் என்று சொல்லும் வரை என் புண்டை பொங்க, பொங்க நக்கி விட்டு, என் புண்டை தேனை சுவைத்து, திகட்ட திகட்ட எனக்கு சுகம் கொடுத்து இருக்கிறார். அதற்கு பிறகு என் கணவரோடு எந்த தொடர்பும் இல்லையென்றாலும், பலமுறை அவர் தூது விட்டும் நான் அவரை அண்ட விடவே இல்லை. இனி அப்படியொரு புருஷன் எனக்கு எதுக்கு? என் பிள்ளைகளுக்கும் அப்பா பாசம் இல்லை. இப்போதும் விடுமுறை என்றால் மாமனார் குழந்தைகளோடு வெளிநாடுகளில் சுற்றி திருந்தி ஜோடியாக நானும் மாமனாரும் காமடூயட் பாடி வருகிறோம்.
நான் என் எதிர்காலம், என் பிள்ளைகளின் எதிர்காலம் பற்றி மட்டுமே பயந்து, ஒரு திட்டத்தோடு களம் இறங்கினாலும், அது என் புருஷனை பிரித்து, மாமனாரோடு, காமக்களத்தில் கலக்கவைக்கும் என்று நான் கணக்கு போடவே இல்லை. காலக்கணக்கை யார் மாற்ற முடியும்?. அநியாயம், அயோக்கியத்தனம் என்று என் மனசாட்சி கூட குற்றம் சாட்டாமையால் நான் வாழ்வதும் அறம் சார்ந்தே வாழ்வே!
