மாலா அக்காவை புல்லட்டில் வைத்து ஓல் போட்ட கதை!

எனக்கு எப்ப மாலா அக்கா பத்தி ஞாபகம் வந்தாலும் உடனே புல்லரிச்சுடும். தண்டு விறைச்சுக்கும். ஆகா என்னவொரு அனுபவம். அவ ஊர்ல நான் தங்கியிருந்த அந்த அஞ்சு நாளும் மறக்க முடியுமா. அவளோட தேனடைக்குள்ள இருக்கிற மாதிரி ஜிலுஜலுன்னு சீதோஷணம் இருக்கிற அந்த கிராமம். ரொம்ப நல்ல மனுசங்க. அவளுடைய மப்பான முலைங்க மாதிரி மலை பிரதேசம்.

அவ முக்கோணத்துல இருக்கிற செழித்த காட்டு பகுதி மாதிரி அந்தக் கிராமத்தை சுத்தியும் காடு. அவ உடம்பு முழுக்க மினுக்கிற செழுமை மாதிரி ஊருல செழிப்பான பயிருங்க மரங்க. ச்சும்மா மென்மஞ்சள் கலர்ல அவ பிரகாசிக்கிற மாதிரி பிரகாசமான வானம். அவ கண்கள்ல இருக்கிற குறும்பு மாதிரி இரவு வானத்துல கண்ணடிக்கிற எக்கச்சக்க நட்சத்திரங்கள். அவளுடைய கீழ் ஓட்டையில வழியிற ரதி நீர் மாதிரி கிராமத்துல கிடைக்கிற இனிப்பான குடிநீர்.

இருங்க, இருங்க. எல்லாத்தையும் சொல்ல தான் போறேன். முக்கியமா அப்ப மதிய நேரம் நடுரோட்டுல புல்லட்டை ஸ்டாண்ட் போட்டு நிறுத்தி மாலா அக்காவை அது மேல உட்கார வைச்சு நான் ஓத்த கதையை கட்டாயமா சொல்ல போறேன். அதுக்கு அப்புறம் உங்களுக்கும் மாலா அக்காவை நினைக்கும் போதெல்லாம் புல்லரிக்கும். தண்டு விறைச்சுக்கும்.

முதல்ல நான் யாருன்னு சொல்ல வேண்டாமா? என் பேரு நரேஷ். நான் சொல்ல போற சம்பவம் நடந்தப்ப எனக்கு 23 வயசிருக்கும். குவைத்தில கட்டுமான வேலை. இந்தியாவுல கிடைக்கிற சம்பளத்தை கணக்கிட்டா நான் வாங்குற சம்பளம் அதிக சம்பளம் தான். இரண்டு வருஷம் படாத பாடு பட்டு கஷ்டப்பட்டு குவைத்துல வேலை செஞ்சிட்டு இரண்டு மாச லீவுல தமிழகம் வந்தேன். ஒரு மாசம் அங்க இங்கன்னு சுத்தறதுல கழிஞ்சுது. அப்புறம் தான் என் அம்மா, மாலா அக்கா வீட்டுக்கு அஞ்சு நாள் போய் தங்கிட்டு வரலாம்ன்னு சொன்னாங்க. எனக்கு இஷ்டமில்லை. மாலா அக்காவோட ஊர் பக்கத்துல இருக்கிற ஒரு கோயில்ல அம்மாவுக்கு ஒரு நேர்த்திக் கடன் இருக்காம். அதையும் செஞ்சிடலாம்னு அவங்களுக்கு பிளான். சரின்னு ஒத்துக்கிட்டேன்.

ஆங், இந்த மாலா அக்கா யாரு? உங்களுக்கு தெரிஞ்சுக்க ஆசையா இருக்குமே. அக்கான்னு அவங்களை நான் கூப்பிட்டாலும் அவ எனக்கு சொந்தம் எல்லாம் ஒண்ணும் கிடையாது. அவங்க அம்மாவும் என் அம்மாவும் ரொம்ப குளோஸ் பிரெண்ட்ஸ். என்னோட சின்ன வயசுல இருந்தே மாலா அக்காவை எனக்கு நல்லா தெரியும். முதல்ல எங்க ஊர்ல தான் குடியிருந்தாங்க. நான் படிச்ச அதே ஸ்கூல்ல தான் படிச்சாங்க. அப்பவே அழகா இருப்பாங்க. வாத்தியாருங்க மாலா அக்காக்கிட்ட பல்ல காட்டுவான்ங்க. அப்புறம் நான் அஞ்சாவது படிக்கிறப்ப அவங்க குடும்பம் வேற ஊருக்கு போயிட்டாங்க அப்புறம் மாலா அக்காவை எதோ ஒண்ணு இரண்டு கல்யாணத்துல பார்த்திருக்கேன். அவங்க அம்மா மட்டும் ரொம்ப ரெகுலரா எங்க வீட்டுக்கு வருவாங்க. மாலா அக்காக்கு கல்யாணம் ஆனப்ப நான் காலேஜுல படிச்சிட்டு இருந்தேன். நான் போகலை.

அம்மாவும் நானும் டிரெயின்ல போறப்ப தான் மாலா அக்கா பத்தி திரும்ப யோசிக்க ஆரம்பிச்சேன். அஞ்சு நாள் எப்படி அங்க நேரம் கடத்தறது அப்படின்னும் யோசனையா இருந்தது. ஆனா என் வாழ்க்கை முழுக்க இந்த அஞ்சு நாளையும் என்னால மறக்கவே முடியாதுன்னு அப்ப எனக்கு தெரியாது.

காலையில எங்க டிரெயின் அங்க போய் சேர்ந்தப்ப, மாலா அக்காவோட அப்பாவும் கணவரும் ரெயில்வே ஸ்டேசனுக்கு வந்தாங்க. அப்ப லேசான தூறல் போட்டுக்கிட்டு இருந்தது. ஸ்டேசன்ல இருந்து எங்களை வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போக அவங்க காரை எடுத்துட்டு வந்திருந்தாங்க. கார்ல அவங்க வீட்டுக்கு போகும் போது தான் இந்த பகுதி எவ்வளவு அழகானதுன்னு புரிஞ்சுது. அது சமவெளி கிடையாது. மேடு பள்ளம் குன்றுகள் என மலை பிரதேசம். காடுகள் சூழ்ந்த ஊர்கள். குவைத் உஷ்ணத்தை நினைச்சு பார்த்தா இது சொர்க்கம்னு தோணிச்சு.

அங்க வீட்டுக்கு போனதும் நான் கார் கதவை திறந்து இறங்கும் போது தான் மாலா அக்காவை பார்த்தேன். மாலா அக்காவுக்கு முப்பது வயசிருக்கலாம். மென்மஞ்சள் நிறம். லேசாக நயன்தாரா சாடை வைச்சிக்கோங்களேன். நயன்தாரா கொஞ்சம் பூசி மெழுகின ஆன்ட்டியா இருந்தா எப்படியிருக்கும். அப்படி இருந்தாங்க. செம கட்டை என்று தான் எடுத்தவுடன் மனதில் தோன்றியது. இவ்வளவு காலம் அக்கா அக்கான்னு நினைச்சிட்டு இருந்துட்டு இப்ப என்ன இது தப்பா நினைப்பு என மனசுல தோன்றியது. சரி தான் போடா வெங்காயம், அஞ்சு நாளும் இந்த நாட்டுக்கட்டையை ஜொள்ளு விட்டே காலம் கடத்திடலாம்னு இன்னொரு மனசு சொல்லுது.

மாலா அக்கா என்னை பார்த்ததும் அருகில் வந்து என் தோள்களை பிடிச்சிக்கிட்டாங்க.

“எப்படிடா இருக்க எலி?”

ஸ்கூல்ல நான் ஓல்லியா இருந்ததால எல்லாரும் என்னை எலி எலின்னு கிண்டல் பண்ணுவாங்க. இந்த அக்கா அதை இன்னும் மறக்கல போலிருக்கு. எங்க அம்மாவிடம் குசலம் விசாரித்தார்கள். திரும்பவும் என் தோள்களில் கை போட்டார்கள். எனக்கு தயக்கமா இருந்துச்சு. இப்ப தான் மனசுக்குள்ள நாட்டுக்கட்டைன்னு நினைச்சோம். இவங்க இன்னும் ஸ்கூல் பையன் மாதிரியே என்னை நினைக்கிறாங்க போலிருக்கு. மாலா அக்கா மீது மல்லிகை பூ வாசமடித்தது. கொஞ்ச நேரத்துக்கு முந்தி தான் தலைக்கு குளித்து சேலை அணிந்து வந்தார்கள் போல. என் மீதான அவங்க கை மென்மையா இளஞ்சூட்டோடு இருந்துச்சு. என் முதுகுப்பக்கம் அவங்களோட மென்மையான முலைங்க அழுத்தினது மாதிரி தோணுச்சு. சேலை விலகி ஜாக்கெட்டுல முலாம்பழம் போல எழுச்சி தெரிஞ்சுது.

வீட்டிற்குள் போனோம். செல்வ செழிப்புள்ள வீடு தாம். மாலா அக்காவின் கணவர் பக்கத்து ஊர்ல பில்டிங் தொழில் செய்யிறாராம். உள்ளே ஓர் அறையில இரண்டு வயது பெண் குழந்தை ஒன்று தூங்கி கொண்டிருந்தது. மாலா அக்காவின் மகள் போல. மாலா அக்காவோட அம்மாவும் என்னுடைய அம்மாவும் கட்டி தழுவிக்கிட்டாங்க. இனி இந்த இரண்டு வயசானவங்க இராத்திரி வரைக்கும் பேசிக்கிட்டே இருப்பாங்க. மாலா அக்காவோட கணவர் கார் எடுத்துட்டு எங்கோ போயிட்டார். அவங்க அப்பா ஒரு நியூஸ் பேப்பரை விரிச்சுட்டு படிக்க உட்கார்ந்துட்டார். சமையலறையில மும்முரமா இருந்த மாலா அவ்வபோது வந்து என்கிட்ட பேசிக்கிட்டு இருந்தாங்க.

“சுடு தண்ணீ வைச்சிருக்கேன். வந்து குளி,” என்று சொன்னாங்க. நான் கையில் ஒரு லுங்கியை மடித்து எடுத்து கொண்டு எழுந்து வந்தேன்.

“அட லுங்கி மாத்திட்டு தான் வாயேன்,” என்று சொன்னவங்க, என் தயக்கத்தை பாத்துட்டு, “அந்த ரூம்ல போய் துணி மாத்திட்டு வா,” அப்படின்னு கை காட்டினாங்க. அந்த ரூம்க்குள்ள போனவுடன் அது அவங்க பெட் ரூம்னு புரிஞ்சுது. மாஸ்டர் பெட் ஒன்று இருந்தது. நாட்டுக்கட்டை அக்காவை இங்க வைச்சு தான் அவ புருஷன் டிரில் பண்ணுவான் நினைச்சு பார்த்தேன். டிரெஸிங் டேபிள் கீழே நிறைய துணிங்க கிடந்தது. அதுல கருப்பு நிற பிரா ஒண்ணு கிடந்தது. சுற்றும்முற்றும் பார்த்துட்டு அதை கையால எடுத்து பார்த்தேன். 38ன்னு எழுதியிருந்தது. பிரா கப்பினுள் கையை விட்டு தடவினேன். மாலா அக்காவோட முலையையே தடவுற மாதிரி இருந்துச்சு.

“தண்ணீ பக்கெட்ல ஊத்திட்டேன்,” என்று சொன்னவாறு அவங்க உள்ள வந்துட்டாங்க. நான் கையை பின்னால கட்டிட்டு தடுமாறி நின்னேன். அவங்க கண்ல எதோ சந்தேகமும் இனம் புரியா உணர்வும் மேலோங்கியது.

என் கண்களை தவிர்த்தவாறு, “சரி மாத்திட்டு வா,” என்று சொல்லிட்டு போனார்கள்.

என் இதயம் தடதடத்து விட்டது. வீட்டுக்குள்ள வந்து ஒரு மணி நேரம் கூட ஆகலை. இப்படி பேரை கெடுத்துக்கிட்டோமே என நொந்தவாறு லுங்கியை மாற்றி கொண்டு மாலா அக்கா பக்கம் போனேன். அவங்க என்னை பார்க்காமலே பாத் ரூம் பக்கம் கை காட்டினார்கள். நான் அமைதியாய் பாத் ரூம் கதவினை திறந்து உள்ளே போய் தாழிட்டேன். கொஞ்சம் நேரம் அமைதியாய் எதுவுமே செய்யாம நின்னுட்டு இருந்தேன்.

அவங்க கட்டாயமா நான் அவங்க பிராவை எடுத்து தடவியதை பார்த்திருப்பாங்க. இப்ப நான் பாத் ரூமிற்குள் வந்தப்பறம் அவங்க அந்த ரூமிற்குள் போய் பிராவை தான் பார்ப்பாங்க. இப்படி யோசனை வந்தவுடன் நான் சட்டென கதவை திறந்து கொண்டு வெளியே போனேன். நான் நினைத்த மாதிரி அவங்க சமையல் அறையில் இல்லை. பெட் ரூம்க்குள்ள இருக்காங்களான்னு எட்டி பார்த்தேன். ஆச்சரியம், அங்கேயும் இல்லை. சட்டென எதோ ஒரு குரங்கு மனதினுள் சொன்னதை கேட்டு ரூமிற்குள் போனேன். அந்த பிராவினை அவசரமாய் துணி குவியலில் தான் ஒளித்து வைத்திருந்தேன். அதனை எடுத்து கொண்டு பாத் ரூமிற்குள் போக வேண்டுமென நினைத்தவாறு வேகமாய் உள்ளே போனேன். துணி குவியலில் நான் வைத்த இடத்தில் அந்த கறுப்பு நிற பிரா இல்லை. இதயம் தடதடக்க அவசர அவசரமாய் தேடி பார்த்தேன். எங்கேயும் காணோம். திரும்பவும் பெட் ரூமிற்குள் என்னை மாலா அக்கா பார்த்தால் தவறாக போயிடும் என்று வேகமாய் திரும்பும் போது கதவை ஒட்டியவாறு இருந்த அலமாரி துணியில் அந்த பிரா மற்ற துணிகளின் மேல் சரியாய் மடிக்கபட்டு வைக்கபட்டிருப்பதை பார்த்தேன். இது வேற பிராவா என்கிற கேள்வியோடு எடுத்து பார்த்தேன். அதே 38 நம்பர். சரியாக கப் மேற்புறம் லேசாய் வெள்ளை தெரிந்தது. சட்டென அதை எடுத்து என் லுங்கிக்குள் வைத்து, லுங்கியை மடித்து கட்டினேன். நேராக நடந்து பாத் ரூம் போனேன். மாலா அக்காவை காணோம். வெளியே மற்றவர்கள் பேசி கொண்டிருக்கும் சத்தம் கேட்டது.

பாத் ரூம் கதவை சாத்திய பிறகு தான் எனக்கு என்னுடைய தவறு மண்டையில் உறைத்தது. பிராவை எடுத்ததை பார்த்ததிலே அவங்க கோபமாயிருப்பாங்க, இப்ப திரும்பவும் அதை பாத் ரூமிற்கு கொண்டு வந்துட்டேன். என்னை பத்தி என்ன நினைப்பாங்க. சரி, சரி, அவசர அவசரமாய் அவங்களை நினைச்சு கையடிச்சிட்டு திரும்பவும் ஒண்ணும் நடக்காத மாதிரி அங்கேயே இதை மடிச்சு வைச்சிடலாம் அப்படினு நினைத்தேன்.

எனது தண்டு விறைத்து நின்றிருந்தது. மாலா அக்காவின் செழுமையான உடல் திரட்சியை நினைத்து கையடிக்க ஆரம்பித்தேன். ஒவ்வொரு இழுப்பிற்கும் அவங்க கீழ தேனடைக்குள்ள இழுக்கிறதாவே நினைச்சு கையடித்தேன். பிராவினை அவங்க முலையாவே நினைச்சு கசக்கினேன். கடைசியா விந்து வர மாதிரி இருந்தப்ப அதை பிராக்குள்ளே பீய்ச்சி அடித்தேன்.

மூச்சு லயம் சரியானவுடன் மீண்டும் என் மண்டையில பல்பு அடித்தது. இன்னிக்கு எனக்கு என்னாச்சு? இப்படி தறிகெட்டு என்னிக்குமே நான் நடந்துக்கிட்டதில்லை. குவைத்தில சண்டே நல்லா தண்ணீ அடிச்சிட்டு விலைமாதுகளிடம் போகும் போது கூட ஒழங்கா தான் இருந்தேன். இதென்ன இப்படி இன்னிக்கு என்னை நானே கட்டுபடுத்த முடியாம நடந்துக்கிட்டு இருக்கேன். இப்ப விந்து கறையோட இந்த பிராவை எப்படி நான் அங்கே கொண்டு போய் வைக்கிறது. துவைக்க கூட முடியாது. லேசாக தண்ணீ விட்டு அதை அலசினேன். குப்பென விந்து மணம் அதன் மேல் இன்னும் அதிகமா வாசமடிக்கிற மாதிரி இருந்துச்சு. பிறகு குளித்து முடித்து விட்டு வெளியே வந்தேன். யாரையும் காணோம். பெட் ரூமிற்குள் திருட்டுத்தனமாய் நுழைந்து அந்த பிராவினை மீண்டும் அங்கேயே வைத்தேன். ஆனால் முதலில் அது மடித்து வைக்கபட்ட விதம் போல வைக்க முடியவில்லை. அவங்க பார்த்தா கண்டுபிடிச்சிடுவாங்க என்றே தோன்றியது. வெளியே வந்து ஒரு டீசர்ட் போட்டு கொண்டு லுங்கியிலே ஹாலில் போய் அமர்ந்தேன். எல்லாரும் பேசி கொண்டிருந்தார்கள். நானும் சும்மா இரண்டு ஆமாம் சாமி போட்டேன்.

முன் நெற்றியில் லேசாய் வியர்வை துளிர்த்திருக்க மாலா அக்கா கையில் சிறு கூடையோடு உள்ளே வந்தார். கடைக்கு போயிட்டு வந்தாங்க போல.

“என்ன எலி இப்ப நல்ல வளர்ந்திட்டீயே,” என்றார்கள் சிரித்தபடி. அவங்க கண் என் உடல் முழுவதும் மேய்ந்த மாதிரி இருந்துச்சு. நான் கண்களை தாழ்த்தி கொண்டேன். அவங்க பக்கத்துல வந்து எனது தோளில் மீண்டும் கையை போட்டார்கள். மல்லிகை மணம் குப்பென அடித்தது.

“குவைத்தில நீங்க தங்கிற இடமெல்லாம் எப்பிடி? செளகரியமா இருக்குமா?”

“ம், ஆமாக்கா, நல்லா தான் இருக்கும்,” என்றேன். உண்மையை எதற்கு தேவையில்லாமல் இங்கே சொல்லணும்.

“யாரு சமைக்கிறதெல்லாம்?”

“ஏன் நான் தான்,” என்றேன். அவங்க எனது தோளில் இருந்து கையை எடுத்து விட்டு கூடையை தரையில் குனிந்து வைத்தார்கள். பின்பக்க குண்டி வடிவா ஒரு பந்து மாதிரி சேலைக்குள்ள தெரிஞ்சுது. மின்னல் போல ஒரு நொடி தரிசனம் தான். பிறகு அவங்க திரும்பிட்டாங்க.

“நரேஷிற்கு சமைக்கக்கூட தெரியுமா?”

“ஏன் சமைக்கிறது என்ன அவ்வளவு கஷ்டமான வேலை”

“என்ன சமைப்பீங்க?”

“எல்லாமே சமைப்பேன்.” எனது ரூம்மேட்டும் நானும் பல நாட்கள் தக்காளி சாதம் மட்டும் தான் சமைப்போம். அதையெல்லாம் எதுக்கு சொல்லணும்.
“அங்க அரிசி எல்லாம் கிடைக்குமா?”

“கிடைக்கும். ஆனா விலை தான் அதிகம்.”

“ம்கூம்,” என பெருமூச்செறிந்தவாறு அவங்க சமையலறை பக்கம் போனாங்க. எனக்கு இது படிந்து விடும் என தோன்றியது. நான் பிராவினை கையால் எடுப்பதை பார்த்துட்டும் என் தோள் மேல கை போட்டு பேசறாங்க, கண்களால என்னை அளவெடுக்கிற மாதிரி பார்க்கிறாங்க. அவங்களுக்கும் அந்த ஆசை வந்துடுச்சு போல என நினைத்தேன். இன்னொரு புறம் இன்னொரு மனசு, “நரேஷ் நீ இங்க செருப்படி வாங்காம ஊர் திரும்ப மாட்டே போலிருக்கு” என நினைத்தது.

யோசித்தவாறு போய் அங்கே ஒரு சோபாவில் அமர்ந்தேன். சோபா மெத் மெத் என இருந்தது. மாலா அக்காவோட குண்டியும் இப்படித் தான் மெத் மெத்தென இருக்குமா?

எப்படி மாலா அக்காவை மடக்குவது? நேரா கிச்சனுக்குள்ள போய் பின்பக்கமா கட்டி பிடிக்கலாமா? வேணா அது ரொம்ப டேஞ்சர். அவங்க கத்தி ஆர்ப்பாட்டம் பண்ணா அவ புருஷன் நம்மளை டின் கட்டிடுவான். அவங்ககிட்ட பேசி கொண்டே இருக்கும் போது கால் தடுமாறி கீழே விழுகிற மாதிரி அவங்க மேல விழுந்திடலாமா? ச்சை இது ரொம்ப சினிமாத்தனமான ஐடியா. அந்த பிராவை பத்தி பேசி பார்க்கலாமா? வேணாம், அந்தளவு தைரியம் நமக்கு இல்லை.

இதயம் தடதடக்க நான் சமையலறைக்குள்ள போனேன். என்ன கலர். என்ன கட்டை. ச்சே கட்டாயம் இவங்களை அனுபவிச்சே ஆகணும். கேஸ் அடுப்பில் எதோ கிண்டிக் கொண்டிருந்த மாலா திரும்பி பார்க்காமலே, “என்ன அதுக்குள்ள போர் அடிக்குதா?” அப்படின்னு கேட்டாங்க.

“இல்லை. ச்சும்மா தான் வந்தேன்.”

மாலா புன்னகைப்பது உணர முடிந்தது. முன்நெற்றியில் விழுந்த தலைமுடியை கையை உயர்த்தி புறங்கையால் தள்ளி விட்டார்கள். அப்போது ஜாக்கெட்டில் அக்குள் பகுதியில் வட்டமாய் ஈரமாய் இருப்பதை பார்த்தேன்.

ஒரு கூடை முழுக்க மாம்பழங்கள் இருந்தன. இவ்வளவு பெரிய மாம்பழங்களை இதற்கு முன்பு நான் பார்த்ததே இல்லை. மஞ்சள் நிறத்தில் பார்த்தவுடனே நாக்கில் எச்சிலை ஊற வைத்தது.

நான் மாம்பழங்களை பார்ப்பதை பார்த்தவுடன் மாலா, “அது நீங்க வர்றீங்கன்னு தான் வாங்கினோம். எடுத்துக்கோ,” என்றார்.

“பெரிசா இருக்கே,” என்றேன்.

மாலா இப்போது முழுமையா திரும்பி என்னை பார்த்தாங்க.

“ஏன் பெரிசா இருந்தா பிடிக்காதா?”

“ஏன் பெரிசு தான் பிடிக்கும். அது தான் கூடையை பாத்தாலே பழம் பெரிசு தான்னு தெரியுதே,” என்றேன். மாலா கண்கள் படபடத்தன.

“ஆமாம் பழத்தை சாப்பிடறதுக்கு பதில் கூடையை சாப்பிட போறீங்க.”

“பழத்தை கொடுத்தீங்கன்னா சாப்பிட தான் போறேன்.”

“நல்லா பழத்த பழம். டேஸ்ட்டா இருக்கும். எடுத்து சாப்பிட்டு பாரு.”

“உங்க பருஷன் கோவிச்சுக்க போறாரு,” என்று சொல்வதற்கு வார்த்தைகள் வாய் வரை வந்து விட்டது. பிறகு என்னை நானே கட்டுபடுத்தி கொண்டு பழத்தை எடுத்து கொண்டு வெளியே வந்தேன். அதற்கு பிறகு அவங்க புருஷன் வந்தான். நல்லா கட்டுமஸ்தான உடம்பு வைத்திருக்கும் ஆள் தான். மாலாவிடம் பாசமா பேசினான். ம்கூம், கொடுத்து வைத்தவன்.

“வாங்க மாப்பிள்ளை, ஊரை சுத்தி பார்க்கலாம்,” என்று என்னை அழைத்து கொண்டு காரில் ஊருக்குள் சுற்றி சுற்றி வந்தான். குவைத்தை பற்றி கேள்விகள் கேட்டபடி இருந்தான். இந்தியாவில் எல்லாரும் கேட்கும் கேள்விகள் தாம். இந்த மாதிரி கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்லி சொல்லி அலுத்து விட்டது.

பிறகு திரும்பவும் வீடு. மீண்டும் வயதானவர்களின் உரையாடலை சோபாவில் அமர்ந்தவாறு கேட்டு கொண்டிருந்தேன். அப்புறம் கொஞ்சம் நேரம் டீவி. டீவி பார்த்து கொண்டிருக்கும் போது லேசாய் கண் சொக்கியது. அப்படியே சோபாவில் சாய்ந்து தூங்கியும் விட்டேன்.

எவ்வளவு நேரம் தூங்கியிருப்பேன் என்று தெரியவில்லை. திடீரென மாலாவின் மென்மையான கரங்கள் என்னை தொடுவது போல் இருந்தது. நான் அதிர்ந்து எழுந்திருக்க முயன்றேன். எனக்கு நேர் மேலே மாலாவின் மாம்பழங்கள் மீது மோதி கொண்டேன்.

“படுத்துக்கோ படுத்துக்கோ,” என்றாள். என் தலைக்கு கீழே தலையணை வைக்க முயன்று இருக்கிறாள். மாலா நைட்டிக்கு மாறியிருந்தாள். சிகப்பு நிற நைட்டி. குனிந்த நிலையில் முலைகளின் விளிம்பு தெரிந்தது. எனது தண்டு விறைத்து கொண்டது. லுங்கியில் தண்டு விறைத்திருப்பதை பார்த்து விட போகிறாள் என நெளிந்தேன். அது தவறாக போய் விட்டது. சரியாக மாலாவின் கைகளை அந்த விறைத்த தண்டு உரசிவிட்டு சென்றது. சட்டென மாலா விலகி விட்டாள்.

“சரி சரி தூங்கு,” என்றாள். அவளது முலை விளிம்புகள் இன்னும் தெரிந்தன. கிணற்று மேல்புறம் போல இருந்தது.

நான் சுதாரித்து எழுந்து உட்கார்ந்தேன். ஜட்டி வேற போடவில்லை. சனியன் விறைச்சிக்கிட்டு மானத்தை வாங்குது. கையால் தண்டை அழுத்தியவாறு நெளிந்தேன்.

“ரொம்ப டென்ஷன் ஆகிடுற. எண்ணை வைச்சு சாயந்திரம் குளி. சூடு குறையும்,” என்றாள் சிரித்து கொண்டே.

கிண்டலடிக்கிறாளா என தெரியலை. ஆனா இவ்வளவு தூரம் நெருங்கி பழகுகிறாளே என்று நினைத்தேன். அப்படியே பாய்ந்து கட்டி பிடிக்கலாமா?

“மத்தவங்க எங்கே?”

“எல்லாரும் கோயிலுக்கு போயிருக்காங்க.”

ஆகா அருமையான சந்தர்ப்பம். நான் எப்படி அவளை அடைவது என மனதிற்குள் யோசிக்க ஆரம்பித்தேன்.

எல்லாரும் கோயிலுக்கு போயிருக்கிறார்கள். மாலா அக்கா மட்டும் தனியாய் வீட்டில் என்னுடன் இருக்கிறாள். அவளுடைய பிராவினை நான் தொட்டு பார்ப்பதை கண்டுபிடித்து விட்ட பிறகும் என் தோள் மீது கை போடும் மாலா அக்கா, அவளுடைய பிராவை பார்த்தே கையடிக்கும் அளவு சூடேறி போயிருக்கும் நான் என எல்லாமுமாய் யோசித்து பார்த்தால் உடனே காரியம் கைக்கூடியிருக்கும் என்று நீங்க நினைக்கிறீங்க. அது உண்மை தான். ஆனா அது கைக்கூடுகிற அந்த ஒவ்வொரு வினாடியும் என் இதயம் தடதடவென மலிவு விலையில வாங்குன ஜென்ரெட்டர் மாதிரி அடிச்சிக்கிட்ட அவதி எனக்கு மட்டும் தான் தெரியும். மணிக்கணக்குல நீண்ட உரையாடல், மெதுமெதுவா நடந்த உரசல்கள், கூடவே தொடங்கிய இரட்டை அர்த்த சம்பாஷனைகள் இதெல்லாம் விலாவரியா போட்டா அப்புறம் நீங்க அடுத்த பாராவை படிக்க மாட்டீங்க. அதனால அதை கொஞ்சம் சுருக்கி சுவாரஸ்யமான இடங்களை மட்டும் எழுதியிருக்கிறேன்.

வீட்ல நானும் அவங்க மட்டும் தான்னு சொன்னேன் இல்ல. அதெல்ல ஒரு சின்ன கரெக்ஷன். அவங்க இரண்டு வயசு குழந்தை இன்னும் உள்ள தூங்கிட்டு இருக்கு. நான் அமர்ந்திருக்கும் சோபா கைப்பிடியில அமர்ந்தாங்க.

“இதென்ன முடியெல்லாம் இவ்வளவு நீளமா வைச்சிருக்க?” என்று கேட்டார்கள். தலையை தான் கோதி விடுகிறார்கள் என்பதை நம்ப முடியாமல் அமர்ந்திருக்கிறேன்.

“ஏன் நீளமா இருந்தா உங்களுக்கு பிடிக்காதா?”

“எது நீளமா இருந்தா?”

“நீங்க எதை சொன்னீங்க?”

“நீ எதை சொன்ன?”

“ம்கூம், தலைமுடியை தான் சொன்னேன்,” என்றேன். வசதியாய் மாலா மீது சாய்ந்தேன். கொஞ்சம் விட்டால் தனது மடியில் கிடத்தி ‘தூங்குடா எலி, தூங்குடா,’ என்று பேன் பார்த்து தட்டி கொடுத்து தூங்க வைத்து விடுவார்களோ என்றும் பயமா இருந்துச்சு.

“நீ சரியான ஆளு தான்,” என்று அவங்க பெருமூச்சு விடுறதை உணர முடிஞ்சுது.

இதை விட வேகமா எந்த பட்சியும் மடியாது. இதை விட அருமையா எந்த நாட்டுக்கட்டையும் கிடைக்காது. என்றாலும் எனக்கு இன்னும் தைரியம் கைக்கூடவில்லை.

“எதாவது சாப்பிடறீயா?”

“ஆமாக்கா.”

“என்ன வேணும்?”

“எது கேட்டாலும் கொடுப்பீங்ளா?”

“அப்படியென்ன கேட்க போற.”

இது தான் சமயம். நான் சோபாவில் அப்படியே சரிந்து ஒரு கையால் அவங்களை தழுவ முயன்றேன். மாலா அக்கா சட்டென பதறி எழுந்தாங்க. அப்படியே நடந்து கிச்சனுக்குள் போயிட்டாங்க. ஒரு கணம் எனக்கு இதயம் வாய் வழியா வெளியே வந்துடும் போல இருந்துச்சு. (இரும்பு கணக்கா விறைச்சிருந்த தண்டு கூட சுருங்கிடுச்சுன்னா பார்த்துக்கோங்க.)

நான் கிச்சனுக்குள் போனேன். மாலா அக்கா அடுப்பின் அருகே சுவற்றை பார்த்தவாறு நின்றிருந்தாங்க. நான் அவங்க பின்னங்கழுத்தில ஓர் அழுத்தமான முத்தம் கொடுத்தேன். பனிக்கட்டி உருகுவது போல அவங்க அப்படியே உருகுனாப்பல இருந்தது.

“டேய்,” என்று லேசான முனகல். நான் அப்படியே பின்னாலிருந்து அணைச்சுக்கிட்டேன். சிகப்பு நைட்டிக்குள் ஐஸ்கிரீம் போல் அந்த உடல். ம்கூம்! சுருங்கின தண்டு இப்ப டபுள் பாஸ்ட்ல விறைச்சுக்கிச்சு. விறைச்ச தண்டு அப்படியே மெத் மெத்னு இருக்கிற குண்டியை இடிக்குது.

“என்னடா பண்ற,” என்று கேட்டப்படி அக்கா அப்படியே நிக்கிறாங்க.

“ஒண்ணும் பண்ல,” என பிதற்றலாய் சொல்லியபடி நான் பின்னங்கழுத்து தோள்பட்டை என கிடைக்கிற இடமெல்லாம் முத்தம் வைக்கிறேன்.

“என்னை பார்த்து முழுசா ஒரு நாள் கூட ஆகலை. அதுக்குள்ள இப்படி ஆசைப்படறீயே?” என சொன்னா.

“மாலாக்கா ஐ லவ் யூ,” என்று சொல்லியபடி நான் கழுத்தெல்லாம் நக்கி கொடுத்தேன்.

“ம்கூம், இருடா கதவை சாத்திட்டு வர்றேன்,” என்று மாலாக்கா என்னை வலுகட்டாயமாக தள்ளி நகர்த்தி விட்டு வீட்டு முன்புறம் போனாங்க. நான் நடப்பதெல்லாம் கனவா என்கிற பிரமிப்போடு இன்னும் கிச்சன்லே இருக்கேன்.

இரண்டு நிமிடத்தில் மாலாக்கா வந்தாங்க. வந்தவுடன் அவங்களை அணைத்து இதழோடு இதழ் வைக்க முயன்றேன். அவங்க தள்ளி விட்டாங்க. ஒரு கையால் பெருத்த முலையினை நைட்டியோடு பிடித்தேன். வெல்வெட் மென்மையோடு இருந்தது. நான் அப்படியே அவங்களை சுவரோரம் சாய்த்து நிறுத்தினேன். உச்சந்தலையில தொடங்கி அப்படியே முத்தம் கொடுத்துட்டே வந்தேன்.

“டேய் கோயிலுக்கு போனவங்க. வந்துடுவாங்கடா,” என்று அவசரப்படுத்தினா.

நான் பொறுமையிழந்து கன்னாபின்னாவென்று உடலெங்கும் முத்தம் வைக்கிறேன். மெத் மெத் என உடல். கோதுமை அல்வா போன்ற தேகம். நைட்டியிலிருந்து அப்படியே வெளியே எடுத்தால், முலாம்பழமாய் முலை கிண்ணென்று இருக்கிறது. காம்பை எடுத்து விரலால் நிமிட்டினேன்.

“உனக்கு அனுபவம் ஜாஸ்தி போலிருக்கேடா.”

“ம்கூம். க்கா, இதை முத்தம் கொடுக்க கொடுத்து வைச்சிருக்கணும்.”

“அதை அப்படி பண்ணாத. என்னென்னமோ பண்ணுது.”

“அப்படியா?” என்று சொல்லி விட்டு பற்களால் முலைக்காம்பினை கடித்து பார்த்தேன்.

“உஸ்,” என்று முனகினாள் மாலாக்கா.

“என்ன பண்ணுது?”

“ம். அதெல்லாம் சொல்லணுமா?”

“எனக்கு தெரியும்,” என்று சொல்லி கொண்டே கையால் அவளது உப்பிய பனையாரத்தை நைட்டி உயர்த்தி தொட முயன்றேன். அதை அனுமதி மறுப்பவள் போல விலக முயல்வது போல நடித்து பிறகு அனுமதித்தாள்.

“ஈரமா இருக்கு.”

“ம். படவா.”

ஜட்டியை உருவ முயன்ற போது அவள் ஒரு தேர்ந்த எக்ஸ்பர்ட் போல எனது சட்டை பொத்தான்களை கழட்டினாள். ஜட்டியை உருவி, நைட்டியை கழற்றி இருவரும் சூடேறி முழு நிர்வாணமாகி கொண்டிருக்கும் போது வாசல்கதவை யாரோ தட்டும் சத்தம் கேட்டது. சட்டென மிரண்டு இருவரும் துணியை சரி செய்து கொண்டு போய் கதவை திறந்தால் கோயிலுக்கு போயிருந்தவர்கள் திரும்பி வந்து விட்டார்கள்.

அன்று முழுவதும், அதற்கு அடுத்த நாளும் உரசலும் கேலி பேச்சுமாய் கழிந்தது. ஆள் இல்லா சமயங்களில் முத்தம், தடவுதல் மட்டுமே சாத்தியமானது. அவ்வளவு தான் கைக்கு கிடைச்சுது, வாய்க்கு கிடைக்கல என நான் நினைக்கும் போது தான் மாலாக்கா அவங்க வீட்டில் இருந்த புல்லட்டில் தன்னை பக்கத்து இருக்கிற ஊருக்கு கூட்டிட்டு போக சொன்னாங்க.

அடுத்த நாள் புல்லட்டில் போகும் போதே எனக்கு சந்தோஷமாக இருந்தது. புருஷன் பொஞ்சாதி போல இருவரும் பாதையில் போனோம். போகும் போதே என் இடுப்பை கிள்ளி கொண்டும் பேண்டில் சில்மிஷம் செய்தபடி வந்தார் மாலாக்கா. அந்த ஊருல ஒரு சின்ன வேலை. அதை முடிச்சிட்டு வீட்டிற்கு திரும்ப தொடங்கினோம்.

வழியில் ஒரு மலை மீது ஏறி இறங்கும் பாதை. லேசாய் தூறல் தொடங்கியது. வனம் பச்சையாய் அடர்ந்திருந்தது. மலைப்பாதையில் புல்லட் உறுமியபடி போய் கொண்டிருந்தது. தூறல் இப்போது பெருத்து பெரும்மழையாய் அடிக்க தொடங்கி விட்டது. மாலா அக்கா என்னை அணைத்தபடி உட்கார்ந்திருந்தார்கள். இருவரும் தொப்பலாய் நனைய ஆரம்பிச்சுட்டோம். கொஞ்சம் சமாளிச்சு பார்த்தேன். ஒருகட்டத்தில் இந்த மழையினை தாக்கு பிடிக்க முடியாது என ஓரிடத்தில் புல்லட்டை நிறுத்திட்டேன். பெரிய பெரிய மரங்கள் அந்த இடத்தில் இருந்த காரணத்தினால் மழையில் இருந்து கொஞ்சம் தப்ப முடிந்தது. ஆனால் நாங்கள் நின்ற இடத்திலும் சாரல் அடித்தப்படி தான் இருந்தது. இருவரும் தொப்பலாய் நனைஞ்சிட்டோம்.

மாலாக்கா உடலோடு சேலை ஒட்டி கொண்டிருக்க, முலாம்பழ சைஸில் இரண்டு முலைகளும் தொப்பலாய் நனைந்த ஜாக்கெட்டில் அப்பட்டமாய் எழுச்சியழகை காட்டின.

“ஏண்டா இப்படி வெறிச்சு வெறிச்சு பாக்குற?”

“ம், ரோட்டிலே இப்படியே உங்களை கற்பழிச்சா எப்படி இருக்கும்னு யோசிட்டு இருக்கேன்.”

“நீ பேச்சு மட்டும் தாண்டா.”

“என்ன?” ஒரு ‘ஙே’வை சேர்த்து வாசிக்கவும்.

“நீ ஏன் கற்பழிச்சு கஷ்டமெல்லாம் படணும். நானே தயார்னு சொல்றேன். அப்புறம் என்ன. வந்து எடுத்துக்கோ.”

“இங்க ரோட்டுலியா.” இரண்டு ‘ஙே’வை சேர்த்து வாசிக்கவும்.

“நீ ஆம்பிள்ளையா இருந்தா இங்க வைச்சு பண்ணுடா,” என்று சொன்ன மாலா அக்கா ஸ்டாண்ட் போட்டு நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருந்த புல்லட்டில் ஏறி உட்கார்ந்தாள். நான் சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன். மூன்று ‘ஙே’வை வாசிக்கவும்.

அரை மணி நேரமாய் இந்தப் பக்கம் பயணித்ததில் எதிர்திசையிலோ அல்லது நாங்கள் பயணித்த மார்க்கத்திலோ யாருமே எதிர்படவில்லை. அப்படியானால் இப்போது மட்டும் யார் வந்துவிட போகிறார்கள். அப்படியே வந்தாலும் அவர்கள் வருவதற்கு முன்பு சத்தம் கேட்டு விடும். அதோடு இந்த வேகத்துல கொட்டுற மழையில இங்க என்ன நடக்குது யாருக்கும் கணிப்பது கஷ்டமாக தான் இருக்கும்.

புல்லட் மேல் அமர்ந்திருந்த மாலா அக்காவை அணைத்தேன். இதற்கு தாண்டா காத்திருந்தேன் என்பது போல அவங்க என் உதடுகளை கடிச்சு தின்ன ஆரம்பிச்சிட்டாங்க. இரண்டு பேரும் நாவோடு நாவும் உதட்டோடு உதடும் இதழ்களோடு இதழும் எச்சிலோடு எச்சிலாய் முரண்டு பிடித்தோம். மழையிலும் அத்தனை நனைத்திருந்த போதும் இருவர் உடலும் சூடாக இருந்தது.

நான் உதடுகளோடு உதடு கோர்த்திருந்த நிலையிலே அந்த முலாம்பழங்களை கையால் கசக்க துவங்கினேன். வலிக்குது என அவங்க சொல்லணும் என அழுத்தி அழுத்தி கசக்கினேன். அவங்க நெளிந்தாங்க, ஆனா உதடுகளை விடுவிக்கலை, வலிக்குதுன்னு சொல்லலை. உதடுகள் பிரிந்தவுடனே தனது ஜாக்கெட்டை அப்படியே தூக்கி இரண்டு முலைகளையும் வெளியே எடுத்து விட்டாங்க. வெள்ளை முயற்குட்டிகளை கைகளால் பிடித்து உதடுகளால் முத்தம் கொடுத்தேன். நாவால் நக்கி கொடுத்தேன். காம்புகளை கடித்து பார்த்தேன். முழுவதுமாய் முழுங்க பார்த்தேன்.

மாலா அக்கா புல்லட்டில் அமர்ந்த நிலையில் தனது புடவையை தொடை வரை உயர்த்தினாங்க. நான் என் பேண்ட் ஜிப்பை கழட்டி தண்டினை வெளியே எடுத்தேன். தண்டினை தன் இளஞ்சூட்டு கையால தடவி கொடுத்தாங்க.

“தண்டெல்லாம் விறைப்பா தான் இருக்கு. ஆனா நீ ரொம்ப நேரம் தாங்குவீயான்னு தெரியலையே,” என்றார் சின்ன புன்னகையுடன்.

நான் அவர்களது கால்களை விரித்து தண்டினை அந்த தேனடைக்குள் விட யத்தனித்தேன். முதலில் அந்த பொஷிசனில் அது சாத்தியபடலை. பிறகு மாலா அக்கா கொஞ்சம் சைடுவாக்கில் புல்லட் சீட்டில் அமர்ந்து ஒரு காலை தூக்கி பம்பர் மீது போட்டாங்க. இரண்டு தொடைகளும் விரிந்து ரோஸ் கலர் புண்டை அழகாக இதழ்கள் விரிந்த ரோஜாப்பூ போல காட்சி தந்தது.

“வேடிக்கை பார்க்காத. சிக்கீரம் காரியத்தை முடி.”

நான் எனது தண்டினை அந்த ஈரமான பள்ளத்தாக்குனுள் வைத்து அழுத்தினேன். புளக்கென உள்ளே போயிடுச்சு. மாலா அக்கா எனது இரண்டு தோள்களையும் சப்போர்ட்டுக்கு பிடிச்சிக்கிட்டாங்க. நான் தண்டினை முழுமையா உள்ளே தள்ளிக்கிட்டு போனேன்.

“ஹே ம் செய்யுடா. ஏண்டா தயங்குற. செய்யிடா.”

நான் மெதுவாய் இழுத்து இழுத்து சொருகினேன். ஈரத்தில் அந்த ஓட்டை சொர்க்கத்தினை காட்டும் பாதையாக மாறி போயிருந்தது. வழவழவென வெல்வெட் மென்மை. ஜிலுஜிலுவென குளூமை. குச்சி ஐஸை கவ்வி கொள்ளும் வாய் போல தண்டை இறுக்கி கொண்டது அவரது புண்டை.

“நீ சரியான ஆம்பிளைன்னு நிரூபிடா. விடாம வேகமா அடி. சும்மா தொட்டு பார்த்துட்டு இருக்கிற.”

“இப்ப நான் அடிக்கிற அடியில உங்க பனையாரம் வீங்கி போயிடும்.”

“உன் தண்டு உடைஞ்சிட போவுது. பாத்து.”

வாகான பொஷீசன் அமைந்தவுடன் வேக வேகமாய் அடித்தேன். அந்த ஓட்டையை கிழிச்சு எடுத்து விடுவது போல அடி அடியென அடித்தேன்.

“ஹே ம் ஹே அடிடா ஆம்பிள்ளை மாதிரி அடிடா. இப்படித் ஹா தான்.” மாலா அக்கா மிருகத்தனமாய் முனகினாள். அவளது பனையாரம் முழுமையும் ஈரத்தில் மிதந்து கொண்டிருந்தது. ஒவ்வொரு அடியும் தேன் இன்பமாய் இருந்தது.

“ஹௌ ச்சை த் அடிச்சிட்டு இரு. இப்படித்தான். ஹே ம் அடி. வேகமா அடி. நிறுத்தாம அடி. ஹே ம்.”

எனக்கு தண்ணீ கழன்றுடும் போலிருந்தது. என்னடா இவ்வளவு சிக்கீரம் தண்ணீ வந்துடுச்சு. நீ ஆம்பிள்ளையே இல்லை என்று சொல்லிடுவாளோ என்கிற பயத்தில் எனது வேகத்தை கட்டுபடுத்தினேன். சரியாக அதே நேரம் ஒரு காருடைய சத்தம் கேட்டது. நான் விலக யத்தனித்த போது மாலா அக்கா என்னை பிடித்து கொண்டாள்.

“ஹே வெளியே எடுக்காத.” அவள் எனது தண்டினை ஓட்டையில் இருந்து உருவாமலே புடவையை அப்படியே கீழே சரித்து கொண்டாள். தனது காலை புல்லட் பம்பரில் இருந்து தளர்த்தி கொண்டாள். தொடைகள் இரண்டும் இறுக்கி கொள்ள எனது தண்டு ஓட்டைக்குள் தயிரில் முழுமையாய் திளைத்து கிடக்கும் வடை போல ரதிநீரில் முக்கி கிடந்தது.

ஒரு வெள்ளை நிற அம்பாசிடர் கார் வளைவில் திரும்பி வந்தது. புல்லட் ஏறத்தாழ நடுரோட்டில் தான் நின்றிருந்தது. சரி டிரைவர் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிட்டு சுத்திட்டு போயிடுவான்னு காத்துட்டு இருந்தேன். அவன் இந்த மலைப்பாதைக்கு புது ஆள் போல. காரில் டிரைவரை தவிர யாருமில்லை. கார் புல்லட்டுக்கு முன்னால் வந்து தயங்கி நின்றது. நான் கையை காட்டி சுத்திட்டு போ என்பது போல சொன்னேன். டிரைவர் எங்களை மனதிற்குள் சபித்திருப்பான். சின்னதாய் ரிவர்ஸ் போய் லாவகமாய் எங்களை சுற்றி கொண்டு போனான். ஆனால் எங்கள் நிலை அவனுக்கு தெரிந்திருக்காது. கட்டி பிடித்திட்டு கொஞ்சியவர்கள் கார் வந்ததும் கட்டி பிடிக்காமல் அருகருகே நிற்கிறார்கள் என்பது மாதிரி புரிஞ்சிட்டு இருந்திருக்கக்கூடும். ஆனால் தண்டினை அவளது ஓட்டையில் சொருகியபடி நடுரோட்டில் ஓல்பஜனை நடக்கிறது என அவன் யூகித்திருக்க மாட்டான் என தான் நினைக்கிறேன். அவன் அப்படி யூகித்தாலும் மயிரா போகிறது. பொம்பளை மாலா அக்காவே இவ்வளவு துணிச்சலா இருக்கும் போது எனக்கு என்ன.

மீண்டும் ஓல் தொடங்கியது. அவங்க சூடா இருந்த காரணத்தினால எடுத்தவுடனே வேகம் தான். டிரில்லிங் மெஷின் மாதிரி இயங்கினேன்.

“ஆஆ…ஹெ போட்உட அடி. கிழிச்சிடு. போ போ ஹங் அப்படித்தான் ஆங் ம்கூம்,” சத்தமாய் கத்தினா மாலா அக்கா. அவளுக்கு உச்சம் போலிருக்கு. என்னை அணைத்து உதடுகளை கடித்தாள். ஒரு மாதிரி சமாளித்து அடித்தேன். அவளது உடம்பு அப்படியே தளர்ந்தது. மீண்டும் மென்மையாக மாறினா. தலைமுடியை கோதி கொடுத்தா. எனக்கு இன்ப மயக்கம். விடாம அதே வேகத்துல இயங்கிட்டு இருந்தேன்.

“சரியான தண்டு தான்டா வைச்சிருக்க. மெஷின் மாதிரி.”

எனக்கு வருகிற மாதிரி இருந்தது. அவ கிட்ட சொன்னேன்.

“எடுக்காத. உள்ளே வுடு. குழந்தை உண்டானலும் பரவாயில்லை.”

உச்சம். அந்த உச்சம் பல ஆயிரம் இன்பத்தேனீகள் கடித்தாற் போல இருந்தது. காலுங்க அப்படியே நடுங்கினதுல அப்படியே புல்லட்வோட இரண்டு பேரும் கீழே விழுந்துடுவோம் மாதிரி இருந்துச்சு. சளக் சளக் என உள்ளே பீய்ச்சி அடித்தேன்.

“தங்கம். என் அருமை தங்கம்,” என்று என் தலைமுடியை கோதி விட்டாள்.

அப்படியே முயங்கிய நிலையிலே அணைத்தவாறு எவ்வளவு நேரம் நின்றிருந்தோம் என தெரியவில்லை. ஒரு பஸ்ஸோ லாரியோ வரும் சத்தம் கேட்டது. புல்லட் எடுக்காமல் அவர்களால் எங்களை கடந்து போக முடியாது. வந்தது பஸ் தான். மாலா அக்கா அதுக்குள்ள புல்லட்டில் இருந்து இறங்கி ரோட்டு ஓரத்துக்கு போயிட்டா. அவ சேலையெல்லாம் களைந்திருந்தது. ஒரு பக்க சேலை மேலே இன்னும் கொஞ்சமாய் தூக்கிட்டு அவ முழங்காலை காட்டுச்சு. என் பாடு இன்னும் கஷ்டம். ஜிப்பை இழுத்து மூடக்கூட நேரமில்லை. குஞ்சு வெளியே தொங்க புல்லட்டை ரோட்டோரமாய் தள்ளி கொண்டு போனேன். பஸ் எங்களை கடந்து போனது. எவ்வளவு பேர் உள்ளே இருந்தாங்க, என்னத்தை பார்த்தாங்க, என்ன நினைச்சாங்க எதுவுமே தெரியாது. பஸ் போனதற்கு அப்புறம் மாலா அக்கா என் உச்சந்தலையில முத்தமிட்டாங்க.