கோடை அப்போது தான் தொடங்கியிருந்தது. ஜானி என்று நண்பர்களால் செல்லமாக அழைக்கப்படும் ஜனார்த்தனன் கல்லூரியில் முதலாண்டை முடித்து விட்டு ஊருக்கு வந்திருந்தான். அவனது பள்ளிக்கால நண்பர்கள் இன்னும் விடுமுறைக்காக ஊர் வந்து சேர்ந்திருக்கவில்லையென்பதால் வந்ததிலிருந்தே அவனுக்கு சலிப்பாக இருந்தது. ‘இந்த வெயிலில் எங்கே போகிறேன்?’ என்று தன்னைத் தானே கேட்டுக்கொண்டபடி அவன் கால் போன போக்கில் நடக்கத் தொடங்கியபோது தான் திலகனின் ஞாபகம் வந்தது. அவன் தான் பள்ளிப்படிப்போடு நிறுத்தி விட்டு,
மற்ற மலையாளிகளைப் போல அரபு நாடுகளுக்குப் போக முயற்சி செய்தபடி ஊரிலேயே தங்கி விட்டிருந்தானே? அவனைப் போய்ப் பார்த்தாலென்ன? மடையன், கொஞ்சம் பொறுமையாகப் படித்துத் தொலைத்திருந்தால் டிகிரி முடித்து விட்டு இன்னும் நல்ல வேலைக்குப் போயிருக்கலாம். ஆனால், அவனை மேலே படிக்க விடாமல் தடுத்தது எதுவோ, யார் கண்டார்கள்?
ஜானி திலகன் வீட்டுக்குள்ளே நுழைந்தபோது வீடே களேபரமாக இருந்தது. ஜானியைப் பார்த்ததுமே கையைப் பிடித்துக்கொண்டு மிக சந்தோஷமாக,’கத்தாருக்குப் போகிறேண்டா,’ என்று அறிவித்தான். இவன் படித்த படிப்புக்கு அங்கே என்ன வேலை கிடைத்திருக்கும் என்று ஜானியின் மூளைக்குள் கேள்வி குடைந்தது. எது எப்படியோ, எங்கேயாவது போய் சந்தோஷமாக இருந்தால் சரி தான் என்று எண்ணிக்கொண்டான்.
“இன்னும் அரை மணி நேரம் கழிச்சு வந்திருந்தேன்னா என்னைப் பார்த்திருக்க முடியாது,” என்றான் திலகன். ‘நல்ல வேளை’ என்று எண்ணிக்கொண்டான் ஜானி.
“உன்னை ரொம்ப நாளைக்கப்புறம் இன்னிக்குத் தாண்டா இவ்வளவு சந்தோஷமாப் பார்க்கிறேன்,” என்று ஜானி கூறினான்.
“ஆமாண்டா! நீ சொல்லறது நூத்துக்கு நூறு உண்மை,” என்றான் திலகன் மகிழ்ச்சியோடு.
இருவரும் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே திலகனின் அம்மா உள்ளேயிருந்து வெளியே வந்தாள்.
“குட் மார்னிங் ஆன்ட்டி!”
திலகனின் அம்மா சுனிதாவை ஜானிக்கு ‘மிகவும்’ பிடிக்கும். அதிகபட்சம் அவளுக்கு நாற்பது வயதிருக்கலாம். இருந்தாலும் வயது வித்தியாசமின்றி அந்த ஏரியாவில் அவளைப் பார்த்து ஜொள்ளு விடாத ஆண்கள் மிகக்குறைவு. பூர்வீகம் கேரளாவிலுள்ள பத்திணம்திட்டா என்ற இடமாக இருந்தாலும், அவள் பேசுகிற தமிழைக் கேட்டால் யாரும் அவளை மலையாளி என்று நம்ப மாட்டார்கள். ஆறடிக்குக் கொஞ்சம் குறைவாக மிக உயரமான உருவம். தட்டையான வயிறு; தாராளமாக கேரளத்துச் செவ்விளநீர் போல இரண்டு பருத்த முலைகள். படியப் படிய சீவியிருந்தபோதும், சுருள் சுருளாக அடர்ந்திருந்த தேங்காயெண்ணை வாசனை வீசும் கூந்தல். அவள் முன்னால் நின்று கொண்டிருந்தால், அவளைப் பார்க்காமல் இருப்பது மிக சிரமம். ஆனால், தொடர்ந்து பார்த்தால் கண்கள் அவளது உடலில் அங்கங்கு அலைபாயும் ஆபத்திருந்த காரணத்தால், ஜானிக்கு சற்று கூச்சம் ஏற்படுவதுண்டு. ஆயிரமே ஆனாலும், அவள் அவனது நெருங்கிய நண்பனின் தாய் ஆயிற்றே!
“குட் மார்னிங் ஜானி!” என்று சினேகமாகப் புன்னகைத்தவள்,”நீ என்னை ஆன்ட்டின்னு கூப்பிடறது என்னவோ போலிருக்கு.” என்றாள்.
“அப்போ சுனிதா சேச்சின்னு கூப்பிடட்டுமா?” என்று ஜானி சிரித்தவாறே கேட்டான்.
“டேய்!” என்று செல்லமாகக் கையை ஓங்கினாள் சுனிதா.
“பேசாம நீயும் எங்கம்மாவை ‘மம்மி’ன்னே கூப்பிடேன்,” என்று கிண்டலாகக் கூறினான் திலகன்.
“இதுக்கு ஆன்ட்டியே தேவலாம்,” என்று சிரித்த சுனிதா,” சரி சரி! இன்னும் கொஞ்ச நேரத்திலே கால் டாக்ஸி வந்திடும்! பேச்சுச் சுவாரசியத்திலே எதையாவது விட்டிட்டுப் போயிடாதேடா! நான் ஏர்-போர்ட் போகறதுக்கு ரெடியாயிட்டு வந்திடறேன்,” என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே போனாள்.
திலகனுக்கு சந்தேகம் ஏற்படாத வண்ணம் ஜானி, அவளது பின்னழகைக் கண்டு ரசித்தான். என்ன பெண்மணி இவள்! புருஷன் நைஜீரியாவில்! இப்போது பிள்ளையையும் கத்தாருக்கு அனுப்புகிறாள்; தனிமையைப் பற்றிய கவலையே கிடையாதோ?
அவள் உள்ளே போன சிறிது நேரத்துக்கெல்லாம் ‘தடால்’ என்ற சத்தம் கேட்டது. பதறியடித்துக்கொண்டு ஜானியும் திலகனும் அவளது அறைக்கதவைத் தள்ளிக்கொண்டு உள்ளே நுழைந்தபோது, அவள் தரையில் நெடுஞ்சாண்கிடையாகக் கிடந்தாள்; மூர்ச்சையுற்று.
“அம்மே! எந்து பற்றி?” என்று திலகன் அவளருகே உட்கார்ந்து கொண்டு, அவளது தலையைத் தூக்க முயன்று கொண்டிருக்க, ஜானி அருகிலிருந்த குளிர்சாதனப்பெட்டியிலிருந்து தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்துக்கொண்டு வந்து அவளது முகத்தில் தெளித்தான். அவள் உடனே கண் திறந்து கொண்டு, மலங்க மலங்க விழித்து விட்டு, சுதாரித்துக்கொண்டு எழ முயன்றாள்.
“எழுந்திருக்காதீங்க ஆன்ட்டி,” என்று கூறிய ஜானி தண்ணீர் பாட்டிலை அவளிடம் நீட்டினான். “கொஞ்சம் தண்ணி குடிச்சுக்கோங்க.”
அவள் தண்ணீர் குடித்துக்கொண்டிருந்தபோது தான் ஜானி அவளை ‘முழுமை’யாக கவனித்தான். ஏர்-போர்ட்டுக்குப் போவதற்காக உடைமாற்றிக்கொள்ளப்போனவள், கட்டிக்கொண்டிருந்த புடவையை அவிழ்த்துக்கொண்டிருக்கும்போதே மூர்ச்சித்து விழுந்து விட்டாளோ என்னவோ, வெறும் பெட்டிக்கோட்டும் பிளவுசுமாக இருந்தாள். ஜானி தண்ணீர் தெளித்திருந்ததால் அவளது பிளவுசும் ஈரமாகியிருக்கவும், அவளது மெல்லிய பிளவுசுக்குக் கீழே பிதுங்கிக்கொண்டிருந்த பருத்த முலைகள் கவர்ச்சியாக இலைமறைவு காய்மறைவாகத் தெரிந்தன. போதாக்குறைக்கு ஜானியின் கண்களை, சுனிதாவின் பெரிய தொப்புள் வேறு உறுத்தியது. அவன் பார்வையை வேறு பக்கம் திருப்ப முயன்றான்.
நினைவுக்கு முழுமையாகத் திரும்பிய சுனிதா, அப்போது தான் தான் அரைகுறையாக இருப்பதை உணர்ந்தவள் போல, மார்பின் குறுக்கே கைகளைப் போட்டு மறைக்க முயல..அவளது தர்மசங்கடத்தை அதிகரிக்க விரும்பாதவனாக, ஜானி வெளியேறினான். சுனிதா மயக்கம் போட்டு விழுந்திருந்தபோதும், அவளை அந்த நிலையில் பார்த்தது அவனுக்கு பச்சாதாபத்தை விடவும் கிளர்ச்சியையே ஏற்படுத்தியிருந்தது.
“சாரி ஜானி,” என்று கூறியபடி சுனிதா உடம்பில் புடவையை சுற்றிக்கொண்டு வெளியே வரவும், அவளுக்குப் பின்னால் கவலை தோய்ந்த முகத்தோடு வந்தான் திலகன். “இன்னிக்குக் காலையிலே டேப்லெட் சாப்பிட மறந்திட்டேன். இவன் ஊருக்குப் போகிற ஏற்பாடிலே நேத்துத் தூங்கவும் லேட்டாயிருச்சு..அதான்..” என்று புன்னகைக்க முயன்றாள்.
“திலகன்! எனக்கென்னமோ உங்கம்மா ஏர்-போர்ட்டுக்கு வர வேண்டாமுன்னு தோணுது,” என்றான் ஜானி. “நான் உன்னை ஸீ-ஆஃப் பண்ண வர்றேன். அவங்க வீட்டிலே ரெஸ்ட் எடுக்கட்டும்.”
சுனிதா எவ்வளவோ மறுத்தும், திலகன் அவளை ஏர்-போர்ட்டுக்கு வரக்கூடாதென்று திட்டவட்டமாகக் கூறி விட்டான். கால் டாக்ஸி வந்ததும் திலகனோடு ஜானியும் அதிலேறி உடன் சென்றான். போகிற வழியெல்லாம் திலகன் சுனிதாவின் உடல்நிலை பற்றியே கவலையோடு புலம்பிக்கொண்டு வந்தான்.
“கவலைப்படாதேடா! நான் ஊரிலே இருக்கிற வரைக்கும் அடிக்கடி போய்ப் பார்த்துக்கறேன்! காலேஜுக்குக் கிளம்பும்போது அப்பா, அம்மா கிட்டே சொல்லிட்டுப்போறேன்! உங்கம்மாவைப் பத்திக் கவலைப்படறதை இத்தோட விடு!” என்று ஆறுதலளித்தான் ஜானி. ‘இதைச் சாக்காக வைத்து, அடிக்கடி சுனிதாவைப் போய்ப் பார்க்கலாமே,’ என்று அவனுக்கு நாக்கில் எச்சில் ஊறியது.
ஆனால், ஏர்-போர்ட் போய்ச் சேர்ந்ததும், உள்ளே செல்லுவதற்கு முன்னர் திலகன் ஜானிக்கு அன்றே மீண்டும் சுனிதாவை சந்திக்க மேலும் ஒரு வாய்ப்பை ஏற்படுத்திக்கொடுத்தான்.
“டேய் ஜானி! இது வீட்டுச் சாவிக்கொத்துடா! தெரியாத்தனமா பாக்கெட்டிலேயே இருந்திருச்சு போலிருக்கு..போய் அம்மா கிட்டே கொடுத்திருடா ப்ளீஸ்!” என்று ஒரு கொத்துச்சாவியை நீட்டினான் திலகன். கரும்பு தின்னக் கூலியா வேண்டும்?
“ஓ.கே! பை பை,” என்று நண்பனுக்கு விடைகொடுத்து அனுப்பி விட்டு, சுனிதாவிடம் சாவியை ஒப்படைக்கக் கிளம்பினான் ஜானி.
அவன் போய் அழைப்பு மணியை நெடுநேரம் அழுத்தியும், கதவு திறக்கவில்லை.ஒரு வேளை, மீண்டும் உள்ளே மயக்கமாகியிருப்பாளோ என்று ஜானி குழம்பினான். திடீரென்று அவனுக்குத் தன் கையிலிருந்த சாவிக்கொத்து நினைவுக்கு வந்தது. ஒரு வேளை அதிலிருந்த ஏதாவது சாவி, கதவுக்கு இரண்டாவது சாவியாக இருந்தால்.? அந்த எண்ணம் வந்ததுமே அவன் இருப்பதிலேயே நீளமான சாவியை எடுத்து சாவித்துவாரத்தில் நுழைத்துத் திருகவும், சட்டென்று அது திறந்து கொண்டது. ‘அப்பாடா,’ என்று மனதுக்குள்ளே எண்ணியபடியே அவன் உள்ளே நுழைந்ததும், வீட்டில் எந்த சத்தமும் இல்லை.
பதட்டத்தோடு ஒவ்வொரு அறையாக சென்றவன், ஒரு அறைக்குள்ளே போனதும், பாத்ரூம் கதவு ஒருக்களித்து சாத்தப்பட்டிருப்பதைக் கண்டதும், விடுவிடுவென்று சென்று அதைத் தள்ளினான். அங்கே.!
சுனிதா, ஜானியின் நண்பன் திலகனின் அம்மா சுனிதா, டாய்லெட்டின் மீது அமர்ந்து கொண்டு, தனது புழையில் விரலை விட்டுக் குடைந்தபடி சுய இன்பம் பெற்றுக்கொண்டிருந்தாள்.
“ஐயோ!” என்று உரக்கக் கூவி விட்டான் ஜானி. ஒரு பெண் சுய இன்பம் பெற்றுக்கொண்டிருப்பதைப் பார்ப்பது அதுவே முதல் தடவை. அதே சமயம் அங்கிருந்து நகர வேண்டும் என்று அவனுக்கு ஏனோ தோன்றவில்லை.
அப்படியே நின்றபடி சுனிதாவையே வெறித்துப் பார்த்தபடி அவன், “சாரி ஆன்ட்டி! இது.இந்த சாவிக்கொத்து..நான் வந்து.பெல் அடிச்சேன்..ஒரு வேளை நீங்க.,” என்று ஒன்றுக்கொன்று தொடர்பில்லாமல் தந்தி பாஷையில் எதையெதையோ சொல்லிக்கொண்டிருந்தபோதும், அவனது கண்கள் சுனிதாவின் புழையையும் அதில் நுழைந்திருந்த அவளது விரல்களையுமே வெறித்துக்கொண்டிருந்தன.
“சரி! முதல்லே இங்கேயிருந்து போ!” என்று கூவினாள் சுனிதா.
ஜானி தன் வாழ்க்கையில் ஒரு வீட்டுக்குள்ளிருந்து இவ்வளவு வேகமாக எப்போது வெளியேறியிருந்தான் என்று அவனுக்கே நினைவுக்கு வரவில்லை. அவள் போட்ட கூச்சலில் அவனுக்கு ஏற்பட்ட பதற்றத்தில் அவன் தன் கையிலிருந்த சாவிக்கொத்தை அவளிடம் கொடுக்காமலே வீடு திரும்பியிருந்தது வெகுநேரம் கழித்தே அவனுக்கு உறைத்தது.
தனது நெருங்கிய நண்பனின் தாய் சுய இன்பம் பெற்றுக்கொண்டிருந்ததைக் கண்ட காட்சி அவனது மனதில் பல்வேறு சலனங்களை ஏற்படுத்தத் தொடங்கியிருந்தது. ஆஹா! மொழுமொழுவென்று உண்ணியப்பம் போல எப்படி மதர்த்திருந்தது அவளது கூதி? தினமும் ஷவரம் செய்வாளோ? அவளது தொடைகள் தான் எவ்வளவு பளபளப்பு? அன்று முழுவதும் இது போலவே பல எண்ணங்கள் அவனது மனதில் அலைமோதிக்கொண்டிருந்தன.
ஒரு வழியாக அவன் சாவிக்கொத்தைத் தானே மீண்டும் சென்று கொடுத்து விட முடிவு செய்து சுனிதா வீட்டை நோக்கி நடந்தபோது, அவனது கால்கள் சற்றே நடுங்கிக்கொண்டிருந்தன. நல்ல வேளை, இம்முறை கதவு திறந்தேயிருந்தது! அவன் கதவைத் தட்டி விட்டு உள்ளே நுழைந்ததும் சுனிதா எழும்பி நின்றாள்.
“ஜானி!.”
“சாரி ஆன்ட்டி!” ஜானி இடைமறித்தான். “நீங்க மறுபடியும் மயக்கம் போட்டு விழுந்திருப்பீங்களோன்னு பயந்து தான் நான் கதவைத் திறந்துக்கிட்டு உள்ளே வந்திட்டேன். தயவு செய்து தப்பா நினைக்காதீங்க!”
ஒரு கணம் அமைதி நிலவியது. பிறகு, சுனிதா பேசினாள்.
“ஜானி! யாரும் பண்ணாததை நான் பண்ணலே! அந்த சமயத்திலே நீ அப்படி வருவேன்னு நான் எதிர்பார்க்கலே. இதைப் பார்த்ததுக்கப்புறம் எங்கே நீ இங்கே திரும்ப வர மாட்டியோன்னு நினைச்சிட்டிருந்தேன். நீ வந்தது சந்தோஷம்.”
“தேங்க்ஸ் ஆன்ட்டி! இதை நாம ரெண்டு பேரும் இத்தோட மறந்திடலாம். இனிமேல் இதைப் பத்திப் பேச வேண்டாம்,” என்று கூறினான் ஜானி. அவளுக்கு ஆறுதலாகக் கூறுவதாக எண்ணி இதைக்கூறியவன், அதற்கு அவள் திருப்பிக் கேட்ட கேள்வியில் திடுக்கிட்டான்.
“ஏன்? ஏன் பேசக்கூடாது? பேசினா என்ன தப்பு?”
ஜானியின் முகம் சிவந்தது. அவனால் உடனே பதில் அளிக்க முடியவில்லை.
“தப்பு.தப்பொண்ணுமில்லையே..யாரு சொன்னாங்க தப்புன்னு..”
“அப்புறம் ஏன் மறக்கலாம்னு சொன்னே? நீ பார்த்தது உனக்குப் பிடிக்கலையா? இல்லை, எனக்கு உன்னை விட ரொம்ப வயசாயிருச்சுங்கிறதுனாலே அப்படி சொன்னியா..?”
துப்பாக்கியிலிருந்து புறப்பட்டு வரும் தோட்டாக்களைப் போல அவள் கேள்வி மேல் கேள்வி கேட்டு அவனைத் துளைத்தாள்.
“சேச்சே! நீங்க எவ்வளோ அழகாயிருக்கீங்க..உங்களைப் போயீ…”
“அப்படியா? நான் அழகாயிருக்கேனா? நீ அப்படியா நினைக்கிறே.?” சுனிதாவின் குரலில் ஒரு புது குழைவு தொனித்தது.
“ஆமாம்! நிச்சயமா.”
“அப்படி சொல்லு!” என்று புன்னகைத்தாள் சுனிதா. “அப்போ, இன்னொரு சந்தர்ப்பம் கிடைச்சா..நீ திரும்பியும் பார்க்கத் தயார்..சரி தானா?”
ஜானிக்குக் குழப்பம் ஏற்பட்டது. கீழே விழுந்ததில் இந்தப் பெண்மணிக்கு மூளை கீளை குழம்பியிருக்குமோ? ஏன் இடக்கு மடக்காகவே கேள்வி கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறாள்? இவள் என்ன சொல்ல வருகிறாள்? என்ன நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறாள்??
“பதில் சொல்லு ஜானி! இன்னொரு தடவை பார்ப்பியா? பார்க்கணுமா?”
அவள் இப்படிக் கேள்வியைத் திருப்பிப் போட்டுக் கேட்டதும், ஜானி வாயடைத்துப் போய் நின்றான். அவனது மனதில் பல எண்ணங்கள் அலைமோதத்தொடங்கின.
“ஆன்ட்டி.!”
“ஜானி! நீ எசகுபிசகான நேரத்துலே வந்ததுனாலே நான் பாதியிலேயே நிறுத்திக்க வேண்டியதாப்போச்சு! ஆனா, என்னோட உடம்பு கிடந்து தவிச்சிட்டிருக்கு! சீக்கிரமா எனக்கு இன்னொரு தடவை ‘ட்ரை’ பண்ணியே ஆகணும். சொல்லப்போனா இப்பவே பண்ணனும்.அப்போ மாதிரியே..உள்ளே போயி.எல்லா டிரஸ்ஸையும் கழட்டிட்டு.படுக்கையிலே அக்கடான்னு படுத்திட்டு.அப்போ ஆரம்பிச்சதை இப்போ முடிக்கணும்..கதவைத் திறந்து வைச்சிருப்பேன்..பார்க்கணுமுன்னு விருப்பமிருந்தா உள்ளே வந்து பார்த்துக்க..இல்லேன்னா கதவைச் சாத்திட்டுப் போறதுன்னாலும் போகலாம். எல்லாம் உன்னிஷ்டம்..என்ன சொல்றே?”
படபடவென்று பொரிந்து தள்ளி விட்டு, சுனிதா தன் அறையை நோக்கி நடந்தாள். ஜானி சிலைபோல சமைந்து போய் அமர்ந்திருந்தான். உள்ளே போவதா அல்லது வெளியே போவதா என்று ஒரு சில நிமிடங்கள் யோசித்தவன், ‘ஏதாவது செய்தே தீர வேண்டும்,’ என்று முடிவெடுத்தான். ஆனால், என்ன..?
எந்த முடிவும் எடுக்காமல் அப்படியே உட்கார்ந்திருந்தால், சிறிது நேரம் கழித்து சுனிதா திரும்பி வந்து பேந்தப் பேந்த விழித்துக்கொண்டிருக்கும் தன்னைப் பார்த்து என்ன நினைப்பாள்? சுனிதாவை மீண்டும் காண வேண்டும் போலிருந்தது அவனுக்கு. அவள் இப்போது சுய இன்பம் பெறத் தொடங்கியிருப்பாளா? அப்படியென்றால்,அவள் தன்னோடு விளையாடிக்கொண்டிருக்கும்போது அவளது முலைகள் வீங்கி வீ’ங்கித் தாழ்கிற காட்சி எவ்வளவு கண்கொள்ளாக் காட்சியாக இருக்கும்? இப்படி எண்ணத் தொடங்கியதுமே அவனது சுண்ணி விரைக்கத் தொடங்கியது.
நண்பனின் அம்மா என்றால்.சே! தப்புத் தான்! ஆனால், ஜானி ஒன்றும் சந்நியாசி இல்லையே! அவனுக்கும் ஒரு வடிகால் தேவைப்பட்டது. எனவே, அவனது மன உறுதி தகர்ந்தது. அவன் சுனிதாவின் அறையை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினான்.
முதலில் அடி மேல் அடி வைத்து நடக்கத் தொடங்கிய ஜானி, திடீரென்று மின்னல் வேகத்தில் சுனிதா இருந்த அறைக்குள்ளே புகுந்தான். அறையின் கதவருகே சுனிதா அணிந்திருந்த புடவை அவிழ்த்துக் குவித்துப் போடப்பட்டிருந்தது; அடுத்த இரண்டடி தொலைவில் அவளது பிளவுஸ் கிடந்தது: பிறகு, அவளது பெட்டிக்கோட்! ஜானியின் கண்கள் பொறுமையின்றிக் கட்டிலை ஏறிட்டன.
“வா ஜானி!” என்று அழைத்தாள் சுனிதா. அடுத்த கணமே, அவளது கருநிற பிரா ஜானியின் முகத்தின் மீது வந்து விழுந்தது. அதிலிருந்து பெண்மையும், வியர்வையும் கலந்திருந்த சுகந்தம் வீசியது. ஒரு கணம் கண்மூடி அதில் லயித்த ஜானி சுனிதாவை நோக்கினான்.அவள் கால்களை அகலமாக விரித்திருந்தபடி படுத்திருந்தாள். அவள் படுத்திருந்த நிலையில், விரிந்திருந்த அவளது கால்களுக்கு நடுவே அவள் தன் பேன்ட்டீஸ் மீது கையை வைத்து அழுத்தி விளையாடிக்கொண்டிருப்பதை ஜானியால் பார்க்க முடிந்தது. ஜானி வந்ததும் அவள் முனக த் தொடங்கினாள். ஜானி கட்டிலை நெருங்க நெருங்க அவள் தொடர்ந்து முனகிக்கொண்டேயிருந்தாளேயன்றி வேறெதும் பேசவில்லை. அவளது வலது கை தொடர்ந்து அவளது பேன்ட்டீஸைத் தேய்த்துத் தேய்த்து சுய இன்பத்தை அவளுக்கு அளித்துக்கொண்டிருந்தது. அவளது இடது கை, அவளது முலைகளில் ஒன்றைப் பிடித்துக்கொண்டு, அதன் காம்பைப் பிடித்து இழுத்துக்கொண்டிருந்தது. அவளது இமைகள் மெல்ல மெல்ல இறங்கி, சிறிது நேரத்தில் அவளது கண்கள் இறுக்கமாக மூடியிருக்க, அவளது இரண்டு கைகள் மட்டும் நில்லாமல் கொள்ளாமல் அவளது உடலோடு விளையாடி மகிழ்ந்து கொண்டிருந்தன. அவளது கைகள் அவளது அந்தரங்கங்களைத் தொட்டுத் தடவிக் கொடுத்துக்கொண்டிருந்த சுகத்தில் அவளது உடல் வளைந்து நெளிந்து கொண்டிருந்தது. அவள் மிகுந்த வேட்கைக்கு உள்ளாகியிருக்கிறாள் என்பது ஜானிக்குப் புரிந்து போனது.
அவளது பேன்ட்டீஸ் அவளது சுய இன்பத்திற்கு இடைஞ்சலாக இருந்தது. அவள் ஒரு கணம் கண்களைத் திறந்து கொண்டு, இன்னொரு கணம் தனது விளையாட்டை நிறுத்தி விட்டு, தான் அணிந்து கொண்டிருந்த பேன்ட்டீஸைத் தள்ளிக் கழற்றினாள். கழற்றிய வேகத்தில் பிராவை எறிந்தது போலவே, பேன்ட்டீஸையும் ஜானியின் முகத்தைக் குறிபார்த்து வீசி எறிந்தாள். அதை லாவகமாக ஜானி பிடித்துக்கொள்வதற்குள்ளாகவே, சுனிதாவின் கைகள் முன்னை விட வேகமாக, விட்ட இடத்திலிருந்து சுய இன்பம் வேலையில் ஈடுபட்டன. அவளது இடது கை அவளது முலைக்காம்புக்குத் திரும்பியிருந்தது. அவளது கண்கள் மீண்டும் மூடியிருந்தன. அவள் முன்னை விட உரக்க உரக்க முனகத் தொடங்கியிருந்தாள். அவளது முதுகு வளையத்தொடங்கியது. அவளது வலது கை அபாரமான வேகத்தோடு அவளது புழையோடு விளையாடிக்கொண்டிருந்தது.
இப்படியே சில நிமிடங்கள் விளையாடிய சுனிதா, பிறகு தனது இடது கையைத் தனது தொடைகளுக்கு நடுவே செலுத்தியபடி, அதுவரைக்கும் அவளது புழையோடு விளையாடிக்கொண்டிருந்த தனது வலது கையை மேலே கொண்டுபோய், விரல்களை வாய்க்குள்ளே வைத்துக்கொண்டு சப்பி ருசி பார்த்தாள். அவள் தனது காமத்திரவியத்தின் ருசி எப்படியிருக்கிறது என்று பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறாளா அல்லது மீண்டும் அவளது புழைக்குள்ளே செலுத்துவதற்காக அந்த விரல்களைத் தயாராக்கிக்கொண்டிருக்கிறாளா என்று ஜானிக்குப் புரியவில்லை. பிறகு, அவள் தனது வலது கையை மீண்டும் தனது புழையில் வைத்துக்கொண்டு, நடுவிரலை உள்ளே வைத்து அழுத்தித் திணித்தாள். ஜானி நின்ற இடத்திலிருந்து அவளது கூதியுதடுகள் பிரிந்து கொண்டு, அவளது விரலுக்கு வழி விடுவதை அவனால் மிக நன்றாகப் பார்க்க முடிந்தது. அவளது விரல் உள்ளேயும் வெளியேயும் போய் வரத் தொடங்கியது. அவளது இன்னொரு கை அவளது மொட்டைப்பிடித்து சீண்டி விட்டுக் கொண்டிருந்தது. இப்போது அவள் மிக சத்தமாக முனகியதோடு, அவளது இடுப்பும் ஒரு தாளகதியோடு ஆடி ஆடி அசையத் தொடங்கியிருந்தது. அவளது விரல் அவளையே ஓத்துக்கொண்டிருந்தது.
பிறகு, அவள் இன்னும் ஓர் விரலை உள்ளே நுழைத்துக்கொண்டு இரண்டு விரல்களாலும் தன்னைக் குத்தி விட்டுக்கொள்ளத் தொடங்கினாள். போகப்போக அவள் பித்துப் பிடித்தவளைப் போல முனகியதோடு புலம்பவும் ஆரம்பித்திருந்தாள்.
“ஜானி! ஜானி! எனக்கு வரப்போகுது ஜானி! எல்லாம் உனக்காகத் தான்! நீ பார்க்கறியா ஜானி.?”
‘ஆமாம்,’ என்று கூடக் கூறத் தெம்பில்லாமல் அப்படியே வாயடைத்து நின்றபடி அவளையே ஜானி வெறித்துக்கொண்டிருந்தான். இறுதியாக, சுனிதா ஒரு நீளமான முனகலை வெளியிடவும், அவளது புழையிலிருந்து வெளிவந்த திரவம் அவளது விரல்களை நனைத்தது. அவளது வெள்ளம் பெருகப் பெருக அவளது அனற்றல்களும் உரத்துக்கொண்டே போயின. ஜானியின் சுண்ணி இதற்குள்ளாகக் கடப்பாரை போல நீண்டு, இறுகியிருந்தது. இப்படியொரு காட்சியை நிஜத்தில் முதல்முதலாகக் கண்ட இன்ப அதிர்ச்சியில் அவன் உறைந்தே போயிருந்தான். அவள் இன்பப்பெருக்கெடுத்ததைப் பார்த்தவனுக்குப் பித்தம் தலைக்கேறிவிட்டிருந்தது. ஆனாலும் அவள் நிறுத்தி விடவில்லை; அவளது விரல்கள் தொடர்ந்து, சற்றே குறைவான வேகத்தோடு அவளது புழையைக் குத்திக்குடைந்து கொண்டேயிருந்தன.
“ஜானி!” அவள் முணுமுணுக்கவே சிரமப்படுவது போலிருந்தது. “இன்னும் முடியலே; இதெல்லாம் பத்தாது. தயவு செஞ்சு நான் சொல்லறதை செய்வியா?” என்று கெஞ்சும் குரலில் சுனிதா அடுத்துத் தன்னிடம் கூறியதைக் கேட்ட ஜானி அதிர்ந்தே போய் விட்டான்.
“ப்ளீஸ்!” என்று அவள் மன்றாடினாள்.
“ஓ.கே!” என்று கூறிய ஜானி, குளிர்பதனப்பெட்டியைத் திறந்ததும், அதில் அவள் சொன்னது மாதிரியே ஒரு சீப்பு நேந்திரங்காய் இருந்தது. எத்தனையோ முறை திலகன் சுனிதாவின் கைப்பக்குவத்தில் கமகமக்கும் நேந்திரங்காய் வருவலைத் தான் உண்டு மகிழக் கொடுத்திருந்தது அவனுக்கு ஞாபகம் வந்தது. இதற்கு சிப்ஸ் தவிர இப்படியும் ஒரு உபயோகம் இருக்கிறதா? வியப்போடு அவன் இருந்ததிலேயே பெரிய நேந்திரங்காயை அந்த சீப்பிலிருந்து பிய்த்து எடுத்துக்கொண்டு சுனிதாவிடம் போனான்.
“புத்திசாலிப்பையன்!” என்று புன்முறுவலோடு கூறினாள் சுனிதா. “நான் எதிர்பார்த்தது மாதிரி உள்ளதிலேயே பெரிசாப் பார்த்துக்கொண்டாந்திருக்கியே!”
அதுவரைக்கும் மௌனமாக எல்லாவற்றையும் பார்த்துப் பார்த்து உசுப்பேறிக்கொண்டிருந்த ஜானிக்கு, தானும் இந்த விளையாட்டில் சேர்ந்து கொண்டாலென்ன என்ற நப்பாசை ஏற்பட்டது.
“நான் ஹெல்ப் பண்ணட்டுமா ஆன்ட்டி..?”
சுனிதா தலைதூக்கி அவனை ஏறிட்டாள்.அவளது முகத்தில் ஒரு அலாதியான மலர்ச்சி ஏற்பட்டது.
“ஹெல்ப் பண்ணுவியா?” அவளது குரலில் காமம் குழைந்து கொண்டிருந்தது.
ஜானியின் உள்ளங்கையில் சில்லித்திருந்த அந்த நேந்திரங்காயின் நுனியால் அவளது புழையில், அவளது மொட்டின் மீது வைத்துத் தொட்டான். பிறகு,அதாலேயே அவளது மொட்டைச் சுற்றிச் சுற்றி வட்ட வட்டமாக வருடினான். பிறகு, அவளது பிளவின் மீது வைத்து மேலிருந்து கீழாக.கீழிருந்து மேலாக..
“சீண்டாதே! நான் கொதிச்சுப்போய்க் கிடக்கிறேன்!” அவள் சீறினாள். அவளை உதாசீனப்படுத்த ஜானியால் முடியவில்லை. மீண்டும் தன் கையிலிருந்த நீளமான காயின் முனையால் அவளது மொட்டை அழுத்தினான்.
“உம்ம்ம்ம்ம்.இது நல்லாயிருக்கு ஜானி.,” என்று முனகினாள் அவள். அவளது தலை பின்னால் சாய்ந்து கொள்ள,அவளது கண்கள் இறுக்கமாக மூடிக்கொள்ள, அவள் மீண்டும் தனது உலகத்தில் ஆழ்ந்தாள். ஜானிக்கு அப்போது ஏற்பட்டிருந்த எழுச்சி அபாரமானது. அவள் கண்கள் மூடிக்கொண்டிருந்ததைப் பயன்படுத்திக்கொண்டவன், தனது சட்டைப் பொத்தான்களை ஒரு கையால் அவிழ்த்துக்கொண்டான். தனது பேண்ட்டுக்குள்ளே முட்டி மோதிக்கொண்டு வெளியேறத் துடித்துக்கொண்டிருந்த சுண்ணியின் அவஸ்தையைப் பொறுத்துக்கொண்டே, அவளது பிளந்து கொண்டிருந்த புழையை வெறித்துக்கொண்டிருந்தவனுக்கு, அதில் வாய் வைத்து நக்கினால் எப்படியிருக்கும் என்ற கற்பனை மேலிட்டது. அவளது திரவத்தை ருசி பார்க்க அவனது நாக்கில் எச்சில் ஊறியது. இன்னும் சிறிது நேரத்தில் எல்லா தயக்கங்களையும் அவனது எழுச்சி சுக்கு நூறாக உடைத்து விடப்போகிறது என்று உணர்ந்தவன், தன் கையிலிருந்த நேந்திரங்காயை அவளது புழைக்குள்ளே வைத்து மெதுவாக இறக்க முயன்றான். அவளது கூதியுதடுகள் பிளந்துகொண்டு வழி விடத் தொடங்கின.
“ஆ.அப்படித்தான்..அப்படியே பண்ணு.” அவள் அலறினாள். இது தான் தருணமென்று முடிவெடுத்த ஜானி, கட்டிலில் அவளது கால்களுக்கு நடுவே புகுந்து கொண்டு, அவளது புழைக்குள்ளே நேந்திரங்காயை அழுத்தியவாறே, அவளது மொட்டின் மீது தனது நாக்கை வைத்து வருடி விடத் தொடங்கி விட்டான். சுனிதாவின் கண்கள் அகலத் திறந்து கொள்ள, குனிந்து பார்த்தவளின் முகத்தில் குதூகலம் கொப்பளித்துக்கொண்டிருந்தது.
“ஆஹா! அதான்..அதான்..சாப்பிடு.சாப்பிடு.ஆஹா! எவ்வளவு நாளாச்சு தெரியுமா..?”
அவள் தொப்பலாக நனைந்திருந்ததால், அவளது மொட்டோடு ஜானி நக்கியும் வருடியும் தொடர்ந்து விளையாடிக்கொண்டிருந்தான். அவனது கையோ அவளது புழைக்குள்ளே காயை விட்டு விட்டு எடுத்து எடுத்து விடுவிடுவென்று வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தது. அவனது நாக்கோ மாற்றி மாற்றி அவளது மொட்டைச்சுற்றி வருடியும், அவளது பிளவின் மேலும் கீழும் நக்கியும் விளையாடி மகிழ்ந்தது. அவள் தனது இரண்டு தொடைகளாலும் அவனது தலையை இறுக்கிக்கொண்டாள். ஜானி ஏறிட்டு நோக்கியபோது அவளது முதுகு வளைந்திருக்க,அவளது கைகள் அவளது இரண்டு காம்புகளையும் பிடித்துக் கிள்ளிக் கொண்டிருந்தன. அவளது இன்பக்கூச்சல் உரக்க உரக்க ஒலிக்கத் தொடங்கியது.
திடீரென்று அவள் அமைதியானாள். அவளுக்கு இன்பப்பெருக்கு ஏற்பட்டபோது அவள் எந்த சத்தமும் எழுப்பவில்லை. அவளது புழையிலிருந்து ஒழுகிய திரவம் வாழைக்காயையும் ஜானியின் கைகளையும் குளிப்பாட்டியது. அவனது முகமும் ஈரமாகிப் போனது. அவளது கால்கள் நடுங்கின. மெல்ல மெல்ல அவளது உடலின் அதிர்வுகள் குறையத் தொடங்கின. இயல்புநிலைக்குத் திரும்பிய சுனிதா எழுந்து உட்கார்ந்து கொண்டு அவனைக் கட்டிப் பிடித்து முத்தமிட்டாள்
