அப்படித்தான்டா கவின்.. அப்படியே பண்ணுடா கவின்..” என்றும், “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. ஆஆஆஆ..”

“நோ!” அம்மாவின் குரலில் கண்டிப்பு தொனித்தது. “இனிமேல் இந்த மாதிரி பார்ட்டி, கீர்ட்டின்னு
ஊரை சுத்தறதுக்கு நான் ‘அலவ்’ பண்ண மாட்டேன்! ஒரு தடவை பட்டது போதாதா?”
அம்மா சொன்னதிலிருந்த நியாயத்தை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. போன தடவை
நண்பர்களோடு குடித்துக் கும்மாளமிட்டு விட்டு, இரவு முழுக்க ஊர் சுற்றி விட்டு, ரோந்துப்
பணியில் ஈடுபட்டிருந்த போலீசாரிடம் மாட்டிக்கொண்டு, எங்கள் அனைவரது பெற்றோர்களும்
போலீஸ் ஸ்டேஷன் வாசலில் தவங்கிடந்து எங்களை யார் யார் கை காலிலோ விழுந்து
கூட்டிக்கொண்டு வந்ததிலிருந்து ‘பார்ட்டி’ என்று சொல்வதற்கே எங்களுக்குப் பயமாக இருந்தது.
அதுவும், அப்பா துபாயில் பணி புரிந்து கொண்டிருந்ததால், என்னைக் காப்பாற்ற அம்மாவே
போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கு வர வேண்டியதாகி விட்டது.
“என் லை•பிலே போலீஸ் ஸ்டேஷன் வாசல் படியை நான் மிதிச்சது இது தான் முதல் தடவை.
ஒழுங்கு மரியாதையா படிச்சு உருப்படற வழியைப் பாரு! இந்த பார்ட்டிக்குப்போறது, பப்-புக்குப்
போயி பொண்ணுங்களோட கூத்தடிக்கிறது, மோட்டார் சைக்கிளை எடுத்துக்கிட்டு ஈஸ்ட்-கோஸ்ட்
ரோட்டிலே லாங்-டிரைவ் போறதையெல்லாம் இத்தோட நிறுத்திக்க! படிச்சுப் பாஸ் பண்ணி, நீ
சம்பாதிக்க ஆரம்பிச்சதுக்கப்புறம் நீ எக்கேடாவது கெட்டுப்போ! ஐ டோன்ட் கேர்!! உங்கப்பா
காதிலே இந்த சமாச்சாரம் விழுந்ததுன்னா, உன்னோட என்னையும் சேர்த்து
வெட்டிப்போட்டுருவாரு! ஸோ, நோ மோர் பார்ட்டீஸ்! நோ மோர் நான்சென்ஸ்!! நோ மோர்
ஹெட்-ஏக்ஸ் •பார் மீ! அண்டர்ஸ்டாண்ட்?”

வாழ்க்கையில் முதல் முதலாக, போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்குத் தன்னை வரவழைத்திருந்த என்னிடம்
ஆக்கிரோஷமாக சீறிய அம்மாவின் முகத்தைப் பார்த்து, அன்று தான் நான் முதல் முதலாகப்
பயந்திருந்தேன். கேலண்டரில் இருந்து நேரடியாக இறங்கி வந்த காளியைப்போலிருந்தது
அவளது ஆவேசமான தோற்றம். அதன் பிறகு, ஒன்றிரெண்டு மாதங்களுக்கு நாங்கள் அனைவரும்
நல்ல பிள்ளைகளாய், லட்சணமாய், நாங்கள் உண்டு, எங்கள் காலேஜ் உண்டு என்று சற்றே
அடக்கி வாசித்துக்கொண்டு தானிருந்தோம். ஆனால், எங்கள் நண்பன் ஒருவனுக்கு
ஆஸ்திரேலியாவில் வேலை கிடைத்து அவன் அங்கே போகத் தயாரானபோது தான், அவனுக்கு
வழியனுப்பு விழா நடத்த ஒரு விருந்துக்கு ஏற்பாடு செய்யலாமேயென்று எங்களுக்கு யோசனை
வந்தது. ஆனால், என் அம்மாவைப் போலவே, என் நண்பர்கள் அனைவரது பெற்றோர்களும்
எங்களுக்கு அனுமதி கொடுக்க மாட்டார்கள் என்பது நன்றாக விளங்கியது.
கமல், ஆஸ்திரேலியாவுக்குக் கிளம்பும் நாள் நெருங்க நெருங்க, எங்கள் நண்பர்கள் வட்டாரமே
உற்சாகமிழந்து, ஒரு இனம் புரியாத சோர்வு வந்து எங்களை ஆட்கொண்டது. நாங்கள்
எல்லாருமே, எங்கள் பெற்றோர்களை வில்லன்களாகப் பாவிக்கத் தொடங்கியிருந்தோம். எனக்குக்
குறிப்பாக, என் அம்மாவின் மீது அளவில்லாத கோபம் வந்திருந்தது. வீட்டையும், அவள் பணி
புரியும் பள்ளிக்கூடத்தைப் போலவே ஆக்கி விட்டாளே என்று ஆத்திரம் ஆத்திரமாக வந்தது.
என்ன செய்வது? ஏதாவது மூச்சு விட்டால் கிடைக்கிற பாக்கெட்-மணியும் கோவிந்தா! எனவே
பல்லைக் கடித்துக்கொண்டு, அவளது சர்வாதிகாரத்தை சகித்துக்கொண்டு நான் அவளிடம்
சரியாகப் பேசாமலும், சரியாக சாப்பிடாமலும், எனது எதிர்ப்பை மறைமுகமாகத்
தெரிவித்துக்கொண்டிருந்தேன். இப்படியே ஓரிரு நாட்கள் கழிந்ததும், ஒரு நாள் நான்
கல்லூரிக்குக் கிளம்பிக்கொண்டிருந்தபோது, அம்மா என்னை ஒரு நிமிடம் உட்கார சொன்னாள்.
“இந்த சத்தியாக்கிரகத்தை எப்போ முடிச்சுக்கிறதா உத்தேசம்?” என்று கிண்டலோடு கேட்டாள்
அம்மா.

“ஒரு மண்ணுமில்லே,” என்று அலட்சியமாகப் பதில் அளித்தேன். “நான் பாட்டுக்கு என்
வேலையைப் பார்த்திட்டிருக்கேன்! சரியா ஏழரை, எட்டு மணிக்கெல்லாம் வீட்டுக்கு வந்திடறேன்.
Tனக்கு இது தானே வேணும்? இதுலே சத்தியாக்கிரகம் எங்கேருந்து வந்தது?”
அம்மா என்னையே கண் கொட்டாமல் ஓரிரு நிமிடங்கள் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
“ஹ¤ம், நீ உங்கம்மா அப்பாவைப் பத்திப் புரிஞ்சுக்கிட்டது அவ்வளவு தான்,” என்று
எழுந்தவள்,”சரிப்பா, நீ கிளம்பு, காலேஜுக்கு லேட்டாயிடப்போகுது!” என்று என்னை வழியனுப்பி
வைத்தாள்.

அம்மா, அப்பாவைப் புரிந்து கொள்ளவில்லையாமே? ஒரு பீர் குடிக்கக்கூட விடாத அம்மா
அப்பாவை, ஒரு சனிக்கிழமை இரவை ஏதாவது ஹோட்டலில் ஒரு நல்ல •பிகரோடு டான்ஸ்
ஆடிக் கழிக்க விடாத அப்பா, அம்மாவை, கொஞ்சம் காற்று வாங்க மோட்டார் சைக்கிளில் இதோ,
கூப்பிடு தூரத்தில் இருக்கிற கிழக்குக் கடற்கரை சாலைக்குப் போக விடாத அம்மா, அப்பாவை
நாங்கள் ஏன் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்? புல்ஷிட்!

அன்று மாலையில் நான் கல்லூரியிலிருந்து திரும்பி வந்ததும், அம்மா எனக்குக் காப்பி கொடுத்து
விட்டு, பக்கத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டாள்.

“அது போகட்டும்! உன்னோட •பிரண்டு எப்போ மெல்போர்ன் போகப்போறான்?”
எனக்கு எரிச்சலாக இருந்தது.

“ஏன்? யாருக்காவது இங்கேயிருந்து ஊறுகாய், கூழ் வத்தல், வடாம் கொடுத்து அனுப்பணுமா?”
என்று நறுக்கென்று கேட்டேன். அம்மா வாய் விட்டு சிரித்தாள்.

“ஐயையோ, இல்லேப்பா!” என்றவள் சிரிப்பை அடக்கியபடி. “உங்களுக்கெல்லாம் அவ்வளவு
சங்கடமாயிருக்குன்னா, பேசாம உங்களோட பார்ட்டியை, நம்ம வீட்டிலேயே நடத்திக்கலாமேன்னு
தான் கேட்டேன்!”

“என்னது?” எனக்குத் தூக்கி வாரிப் போட்டது. இந்த வீட்டில் பார்ட்டியா?

“நம்ம வீடு தனி காம்பவுண்ட்! அக்கம் பக்கத்திலே யாரும் அப்ஜெக்ட் பண்ண முடியாது. வீடும்
பெருசாயிருக்கு! முக்கியமா அப்பா வேற ஊர்ல இல்லை வர பத்து நாள் ஆகும் .
நான் மாடியிலே போய்ப் படுத்துக்கறேன்! நீங்க பாட்டுக்கு விடிய விடிய கீழே
உங்க இஷ்டம் போல சந்தோஷமா இருந்திட்டு, இங்கேயே தூங்கிடுங்க! நம்ம வீட்டிலே தான்
பார்ட்டின்னா, உங்க •பிரண்ட்ஸோட அப்பா, அம்மாவும் கூட ஒண்ணும் சொல்ல மாட்டாங்க!
எங்களுக்கும் நீங்க எங்கே போயி, என்னத்தைக் குடிச்சிட்டு, எப்படிக் கிடக்குறீங்களோங்கிற
கவலை இருக்காது! இது நல்ல யோசனையா உங்களுக்குப் பட்டுதுன்னா, எனக்கொண்ணும்
ஆட்சேபணையில்லே! என்ன சொல்லறே?”Link Of Stories Pages

“யோசனை நல்லாத்தானிருக்கு..ஆனா,” என்று இழுத்தேன்.

“என்ன ஆனா?” என்று இடைமறித்தாள் அம்மா. “நீங்க வழக்கமா, எப்படியெல்லாம் பார்ட்டி
நடத்துவீங்களோ, அப்படியெல்லாம் நடத்திக்கோங்க! என்ன, கொஞ்சம் அளவோட எதுவும்
இருந்தா நல்லது தான். ஆனா, நீங்க சொன்னா கேட்கவா போறீங்க?”

“அதில்லேம்மா, வந்து” என்று மீண்டும் இழுத்தேன்.

“ஏன்? ஏதாவது பொண்ணு கிண்ணைக் கூட்டிட்டு வருவீங்களோ?” என்று நக்கலாகக் கேட்டாள்
அம்மா.

“ஐயையோ! அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லேம்மா,” என்று அவசர அவசரமாகக் கூறினேன் நான்.
“அப்புறம் என்ன? அது ஒண்ணைத் தவிர நீங்க வேறே என்ன வேண்ணாப் பண்ணிக்கோங்க!
நான் கீழே வரவும் மாட்டேன். நீங்க என்ன பண்ணிட்டிருக்கீங்கன்னு வேவு பார்க்கவும் மாட்டேன்.
போதுமா?”
அப்புறம் என்ன? சாமியே வரம் கொடுத்தாகி விட்டதே!

என் நண்பர்களுக்கு போன் போட்டு சொன்னதும், அவர்களால் நம்பவே முடியவில்லை.
எல்லோருக்கும் மகிழ்ச்சி! அம்மா அனுமானித்திருந்தது போலவே, எங்கள் வீட்டில் தான் பார்ட்டி
நடக்கப்போகிறது என்று தெரிந்ததும், என் நண்பர்களின் பெற்றோர்களும் அதிகம் தயங்கவில்லை.
எனவே, சனிக்கிழமை இரவன்று, நாங்கள்
ஏறக்குறைய இருபது நண்பர்கள் என் வீட்டில் கூடியிருந்தோம். அதில் பாதிக்கு மேல் எனக்கு தெரியாதவர்களை
கமல் அழைத்து வந்திருந்தான் .ஒவ்வோருவனும் எருமை மாடு போல இருந்தானுங்க .முரட்டு பசங்க போல இருந்தானுங்க .
கமலிடம் கேட்டால் ஸ்கூல் மேட்ஸ் என்று சொன்னான் .

ஆளாளுக்கு ஒரு பொறுப்பு
ஒப்படைக்கப்பட்டிருந்த காரணத்தால், வழக்கமான எல்லா அயிட்டங்களும் வகை
தொகையில்லாமல் வந்து சேர்ந்து விட்டிருந்தன.
ஒருவன் ‘தண்ணி’க்கு ஏற்பாடு என்றால், இன்னொருவன் ‘சிக்கன் 65’. ஒருவன் சிகரெட் என்றால்
இன்னொருவன் ‘XXX’- படங்கள்! முதன் முதலாக ஒரு நண்பன் வந்ததுமே, அம்மா மாடிக்கு
சென்று விட்டிருந்தாள். ஒரு மரியாதை நிமித்தமாக, நான் எனது நண்பர்களை சற்றே எச்சரித்து
வைத்தேன்.

“மச்சிங்களா! அதிசயமா கேப்பையிலே நெய் ஒழுகியிருக்கு! ஏதாவது ஏடாகூடமாப் பண்ணி,
எங்கம்மாவுக்குள்ளே தூங்கிட்டிருக்கிற டீச்சரை வெளியிலே கொண்டு வந்துராதீங்கடா!”
எல்லாரும் எனது நிபந்தனைக்கு உடன்படிந்தனர். ஏன் மாட்டார்கள்? நாங்கள் தண்ணியடித்து
எத்தனை நாட்களாகியிருந்தன?

டி.வியில் “XXX” படம் ஓடத் தொடங்கியிருந்தது. வழக்கம்போல பீர் குடித்து
இறைவணக்கத்தோடு எங்களது பார்ட்டி இனிதே ஆரம்பமானது.
ஓரிரு நிமிடத்தில் சிகரெட் புகை வீட்டின் கீழ்த்தளத்தைப் பனிமண்டலம் போல ஆக்கியபோது,
எனக்கு முதல் முதலாக பயம் ஏற்பட்டது.
முதல் பீரை முடித்து விட்டு, அவனவன் ‘ஹாட்’டுக்குக் கட்சி மாறியதும், திரையில்
ஓடிக்கொண்டிருந்த படத்தைப் பார்த்தபடி, எனது நண்பர்களில் சிலர், ஆபாசமாக ‘கமெண்ட்’
அடிக்கத் தொடங்கியதும், எனக்கு அடுத்த பயம் ஏற்பட்டது.

எனக்கும் விஸ்கி, பிராந்தி வகையறாக்களுக்கும் ஆகாது என்பதாலும், வீட்டில் குடித்து
வாந்தியெடுத்தால், அம்மாவின் வெறும் வாய்க்கு நானே அவல் கொடுத்தது போல ஆகி விடும்
என்பதாலும், நான் அடுத்தடுத்து பீரையே குடித்தவாறிருந்தேன்.

இந்த பாழாய்ப் போன பீரைக் குடித்தால், நொடிக்கொரு தடவை மூத்திரம் முட்டிக் கொண்டு
வந்து தொலைத்து விடுகிறதே! அப்படியொரு தடவை, நான் பாத்-ரூமுக்கு சென்றிருந்தபோது,

ஹாலில் எனக்குப் பரிச்சயப்பட்ட ஒரு பெண் குரல் கேட்டதும் நான் திடுக்கிட்டுப் போனேன்.
கதவை லேசாகத் திறந்து பார்த்தபோது, என் நண்பர்களோடு நின்று கொண்டிருந்த அந்த
பெண்மணியைக் கண்டதும் நான் வெலவெலத்துப் போனேன்.
அது, என் அம்மா! கமலோடு அளவளாவிக்கொண்டிருந்தாள்

நல்ல வேளை! என் நண்பர்களில் அதிசயமாக இருந்த ஒரு புத்திசாலி, டி.வியை அணைத்து
விட்டிருந்தான் போலும்! ஆனால், அவனவன் கையில் பாட்டிலோ, யூஸ்-அண்ட்-த்ரோ டம்ளரோ
ஏற்கனவே இருந்த காரணத்தால், அவர்கள் அதை மறைத்துப் பயனில்லை என்பதைப் போல,
அம்மாவுக்கு முன்னாலேயே குடித்துக்கொண்டிருந்தனர். ஏற்கனவே மூன்று பீர் குடித்து
முடித்திருந்த என்னைக் கண்டால் அம்மா என்ன சொல்வாளோ என்று நான் பயப்படத்
தொடங்கினேன்.

“எத்தனை வருஷம் அங்கே இருக்கணும்?” என்று அம்மா கமலிடம் கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.
“அங்கே போனாத் தான் தெரியும் ஆன்ட்டி,” என்று கமல் சிகரெட்டைப் பின்னால்
வைத்துக்கொண்டு, மிக பவ்யமாக பதில் அளித்துக்கொண்டிருந்தான்.

வெளியே வந்த நான், ‘நீ ஏன் இங்கே வந்தாய்?’ என்பது போல அம்மாவையே வெறித்து நோக்கினேன்.
அம்மா சுற்றும் முற்றும் தனது பார்வையை செலுத்தியபடி, குடித்துக்கொண்டிருந்த எனது
நண்பர்கள் ஒவ்வொருவரையும் நோட்டமிட்டாள்.

“அதுக்குள்ளே பிர் தீர்ந்து போயிருச்சா என்ன? எல்லார் கையிலேயும் ஹாட்-ட்ரிங்க்ஸ்
தானிருக்கு?”
“பீர் ஒரு ரவுண்டு முடிஞ்சு, இப்போ ‘ஹாட்-ட்ரிங்க்ஸ்’ ரெண்டாவது ரவுண்டு நடந்திட்டிருக்கு! ஆன்ட்டி”
என்று சிரித்தான் கமல்.

சரி அம்மா நீங்க கிளம்புங்க மாடில பொய் படுத்துகோங்க என்றேன்.

அம்மா அத்தோடு அங்கிருந்து போய் விடுவாள் என்று நினைத்தேன். ஆனால், அவள்
போகவில்லை. அவளுக்கு ஏற்கனவே பரிச்சயமான எனது நண்பர்களோடு பேச்சுக் கொடுக்கத்
தொடங்கியிருந்தாள்.

“ஹாய் குமரேஷ்! ஹாய் சுபாஷ்!!”

“ஹாய் ஆன்ட்டி!”
“ஹாய் ஆன்ட்டி!!”

இவங்கல்லாம் யாரு புதுசா இருக்காங்க ?அந்த காட்டனுங்கள காட்டி என் அம்மா கேட்டாள்

இவங்க என் ஸ்கூல் மேட ஆண்டி என்றான் கமல்

அவர்கள் ஒவ்வொருவராய் அறிமுக படுத்தினான் .

அதில இம்ரானையும் ,அகஸ்டினையும் பார்த்து செம பாடிப்பா உங்களுக்கு என்று அம்மா பாராட்டினாள்.
அவுங்க அமெச்சூர் குத்து சண்டை வீரர்கள் என்று கமல் அறிமுக படுத்தினான் .

அம்மா சொன்னது சரிதான் . அவனுங்க ரெண்டு பெரும் சும்மா ஹைட்டும் வெயிட்டுமா செம காட்டனுன்களா இருந்தனுங்க .ராயபுறம் ஏரியா காரணங்க

“என்ன, ஒரு பாரையே காலி பண்ணிட்டு வந்திருப்பீங்க போலிருக்கே?” என்று அம்மா கேட்கவும்,
எல்லாரும் சிரித்தனர்.

“ஆன்ட்டி! ஒரு பீர் சாப்பிடறீங்களா?” என்று கேட்டான் சுபாஷ். “ஹேவார்ட் 2000! சும்மா
‘ஜிவ்வுன்னு’ இருக்கும்!”

‘பாவி கெடுத்தானே!’ என்று நான் அவனைக் கறுவினேன். அம்மாவிடம் போயா இதை அவன்
கேட்டிருக்க வேண்டும்? அம்மாட்ட போய் இப்படி கேக்குற? என்று நான் அவனை கடிந்தேன்.

அவள் என்ன பதில் சொல்லப்போகிறாளோ என்று நான்
குழம்பிக்கொண்டிருந்தபோது……

“இருக்கா என்ன? நான் பீர் தீர்ந்து போயிருக்குமோன்னு நினைச்சேன்,” என்றபடி, குமரேஷ்
திறந்து கொடுத்த பீர் பாட்டிலை, தூக்கிக் காட்டி, “சியர்ஸ் டு கமல்!” என்று உரக்கக் கூறி விட்டு,
அதை சீப்பிப் பருகத் தொடங்கவும், நான் என்னையே கிள்ளிப் பார்த்துக்கொண்டேன். இது
ஒன்றும் கனவில்லையே?Link Of Stories Pages

அவனது உடலின் அசைவுகளைக் கவனித்த எனக்கு, அவன் வேண்டுமென்றே என் அம்மாவை
நெருங்கி, அவளது உடலோடு ஒட்டிக்கொண்டு நின்று கொண்டிருப்பது போலப் பட்டது. ஒரு
வேளை, அது எனக்கேற்பட்டிருந்த பிரமையாகக் கூட இருக்கலாம். ஆனால், எனது நண்பர்கள்
அத்தனை பேரது கண்களும் அம்மாவின் முலைகளையே வெறித்து நோக்கிக்கொண்டிருப்பது
போல எனக்குப் பட்டது. என் நண்பர்களின் பார்வைகளைப் பற்றி எனக்கு மிகவும் நன்றாகவே
தெரியும் என்பதால், அவர்களது கவனம் அம்மாவின் முலைகளின் மீதே இருக்கிறது என்பதை
நான் அதிர்ச்சியோடு கவனித்துக்கொண்டிருந்தேன்.

இந்த நேரத்தில் என் அம்மாவை பற்றி சொல்லியே ஆகவேண்டும். என் அம்மாவிற்கு வயது நாற்பதை நெருங்கி விட்டாலும்
என் அம்மாவின் முலைகள் கேரளா இளநீர் போல உருண்டு திரண்டு இருக்கும்.பெரிய பரங்கிகாயை காயை ரெண்டை வெட்டி
வைத்தது போல குண்டி தூக்கி கொண்டு நிற்கும் .முகம் கலையாய் குடும்ப விளக்காய் இருக்கும். .

அப்பா அம்மாவை விட அதிகம் வயது கொண்ட காரணத்தால் அம்மாவை பெட்டில் சரியாய் கவனிப்பது இல்லை
அதுவும் எனக்கும் தெரியும்.அப்பாவின் கை அதிகம் படாமல் இருப்பதால் அம்மாவின் இளநீர் கைகள் சிந்தாமல்
சரியாமல் சும்ம கும்மென்று நிற்கும் .அனைவரையும் அம்மாவின் கொழுத முலைகள் வசீகரிக்கும்.

என் நண்பர்கள் அவளோடு பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, அவளது
முலைகள், அவர்களது முகத்துக்கு நேராக இருந்தன. அம்மாவின் அழகுக்கும் குறைவில்லை.
அந்தக் காலத்து நடிகை அம்பிகாவைப் போல இருப்பாள். நான் குடித்துத் தொலைத்திருந்த பீரின்
விளைவோ, அல்லது எனது நண்பர்களின் பார்வை அவளை மொய்த்துக்கொண்டிருந்ததாலோ,
அன்று என் அம்மா, வழக்கத்தை விடவும் அழகாக இருப்பது போல எனக்குப் பட்டது.

கருகருவென்றிருந்த அவளது கூந்தல் அவளது காதுகளை ஏறக்குறைய மறைத்திருக்க, அவளது
இரண்டு காதுகளிலும் அவள் அணிந்து கொண்டிருந்த ஜிமிக்கிகள் மினுங்கிக்கொண்டிருந்தன.
முழுநிலவு போன்ற அவளது முகத்தில் முத்தமிடத் தூண்டுகிற சிவந்த இதழ்கள்.அவள் அணிந்து
கொண்டிருந்த இறுக்கமான பிளவுஸ¤க்குள்ளே அவளது முலைகள் வழக்கத்தை
விடவும் அதிகமாகப் பெருத்திருப்பது போல காணப்பட்டன. உள்ளுக்குள்ளே அவள் அணிந்து
கொண்டிருந்த கறுப்பு நிற பிரா கடை விரித்து வைத்திருக்க, அவளது மெல்லிய பிளவுஸ¤க்குக்
கீழே, அவளது பளபளக்கும் சருமம் பளிச்சென்று தெரிந்து கொண்டிருந்தது. அவளது வயது
காரணமாக, அவளது வயிறு தட்டையாகத் தென்படாத போதிலும், அது வளைந்து அவளது
தொடைகளுக்குள்ளே இறங்கியிருப்பதைப் பார்த்தால், மனம் கிறங்கி விடும். அப்படியே, அவள்
அணிந்து கொண்டிருந்த புடவையின் கொசுவத்தோடு சேர்த்து, அவளது தொடைகளுக்கு நடுவே
முகத்தைப் புதைத்துக்கொண்டு, அவளது கூதிக்கு ஒரு முத்தம் கொடுத்தாலென்ன என்று
தோன்றும்.அவனவன் என் அம்மாவை வெறியோடு பார்ப்பது எனக்கும் தர்ம சங்கடமா இருந்தது.எல்லா
பயலும் நல்லா மூடுக்கு வந்துட்டாங்க .பார்த்தாலே தெரிந்தது.

என் நண்பர்களின் கவனத்தை ஈர்த்திருப்பதைப் பற்றி அம்மா மிகவும்
சந்தோஷப்பட்டுக்கொண்டிருந்தது தெரிந்தது. எனது நண்பர்களும் அவளோடு
பேசிக்கொண்டிருந்த பேச்சைக் கத்தரித்துக்கொள்ளாமல், அவளுடன் தொடர்ந்து அளவளாவி
அவளை தொடர்ந்து அங்கேயே இருக்க வைத்துக்கொண்டிருந்தனர்.

இதற்கு மேல் அம்மாவை இங்கே வைத்திருக்க கூடாது என்று எண்ணிய நான் அம்மாவுக்கு கண்ணால்
சிக்னல் கொடுத்து மாடிக்கு போக்க சொன்னேன் .அதை புருந்து கொண்ட அம்மா
ஏறக்குறைய தன் கையிலிருந்த பீரைக் காலி செய்து விட்ட அம்மா, கமலை நோக்கி, “ஓ.கே!
இனிமேல் உங்களை ‘என்ஜாய்’ பண்ண விட்டுட்டு, நான் இங்கேயிருந்து கழண்டுக்கறது தான்
முறைன்னு நினைக்கிறேன். தேங்க் யூ •பார் தி பீர்! ஹேவ் ய நைஸ் டைம்!” என்று சொல்லியபடி,
கிளம்ப எத்தனித்தபோது எனக்கு நிம்மதி ஏற்பட்டது.

ஆனால், அது தற்காலிகமாகத் தான்!
“போகாதீங்க ஆன்ட்டி,” என்று எனது நண்பர்கள் ஏகக்குரலெடுத்துக் கூவினர்.

“அட, நீங்க சின்னப்பசங்க! உங்களுக்கு நடுவிலே நான் எதுக்கு? நீங்க பாட்டுக்கு ஆட்டம்,
பாட்டம் கொண்டாட்டமுன்னு நல்லா என்ஜாய் பண்ணுங்க!” என்றாள் அம்மா.
“ஆடறதா? யார் கூட ஆடறது?” என்று கமல் கேட்க, எல்லாரும் சிரித்தனர்.
“ஏம்பா, இவ்வளவு பேர் இருக்கீங்க? உங்கள்ளே யாருக்கும் கேர்ள் •பிரண்டே கிடையாதா?
மருந்துக்குக் கூட ஒரு பொண்ணைக் காணோமே?” என்று வியந்தாள் அம்மா.

“நீங்க தானே சொன்னீங்களாம், பொண்ணுங்களைக் கூட்டிக்கிட்டு வரக்கூடாதுன்னுட்டு?” என்று
கேட்டான் சுபாஷ்.

“அட ராமா! உங்க •பிரண்டு நான் சொன்னதைத் தப்பாப் புரிஞ்சுக்கிட்டான் போலிருக்கு! கண்ட
பொண்ணுங்களைக் கூட்டிட்டு வரக்கூடாதுங்கிற அர்த்தத்திலே தான் அப்படி சொன்னேனே
தவிர, உங்க கேர்ள் •பிரண்ட்ஸ¤ங்களைக் கூட்டிட்டு வரக்கூடாதுங்கிற அர்த்தத்திலே
சொல்லவேயில்லையே!” என்று அம்மா சொன்னதும்,

என் நண்பர்கள் என்னை எரிச்சலோடு
முறைத்தனர். நான் தலை குனிந்து கொண்டேன். சே, அம்மாவிடம் தெளிவாகக்
கேட்டிருக்கலாமே!
ச்சே என்னடா மச்சான் இப்படி பண்ணிடே ஒழுங்கா கேட்டு தொலைக்க கூடாதா என்று என்னை பார்த்து பொலம்ப ஆரம்பிசுட்டனுங்க .

சரி அவனை விடுங்க “அப்போ, இந்தக் கூட்டத்திலே நான் ஒருத்தி தான் •பிமேல் அட்ராக்ஷன்னு சொல்லுங்க!”
என்று சிரித்தாள் அம்மா.
எல்லாரும் சிரித்தனர்: நான் அசடு வழிந்தேன்.