என் பெயர் ஜேம்ஸ், வயது 20. நானும் என் குடும்பமும் வாணியம்பாடியில் வசித்து வருகிறோம். எனது அப்பா ஆரோக்கியம், வயது 55, அம்மா பானு மேரீ வயது 50, தங்கை க்ரேஸ் வயது 19. வாணியம்பாடி பஸ் நிலயம் அருகில் சிறிய வாடகை வீடு, அதை ஒட்டியே ஒரு சிறிய சைக்கிள் ரிப்பேர் கடை. அந்த வருமானம் தான் குடும்பம் நடத்த. போக, அக்கம் பக்கம் பாய் வீடுகளில் அம்மா வேலை செய்வாள். அப்படியே குடும்பம் ஓடியது. நான் பிளஸ் 2 முடித்து விட்டு இரண்டு ஆண்டுகளாக அரசாங்கத்தில் பீயுன் வேலைக்கு முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கிறேன்.
அன்று அம்மா பக்கத்து பங்களா வீட்டில் சமைத்து விட்டு வந்தாள். எங்கள் ஊரிலேயே மிகவும் செல்வாக்கான குடும்பம். அவர்கள் மகன் ரஹ்மத் தான் இப்பொழுது அங்கே எல்லாம். வயது 24 தான். அதர்க்குள் மூன்று பொண்டாட்டிகள். பெரும் அரசியல் செல்வாக்கும் பண பலமும் கொண்டவன். பச்சை பொறுக்கி.
“என்னங்க இன்னிக்கு பாய் வீட்டில சமைக்கும் போது சின்னவாரு கூப்பிட்டு பேசினாரு. நீங்க வாங்கின பணத்துக்கு எப்போ வட்டி கட்ட போறீங்க னு கிண்டலா கேட்டாரு. “
“நானும் கட்டனும் தான் பாக்கறேன். எங்க வரவுக்கு மேல செலவு வருது. வியாபாரம் வேற படுத்து போச்சு. இந்த காலத்துல சைக்கிள் ரிபேர் பண்ண எவன் வரான் சொல்லு”.
“உங்க கிட்டே பேசணும் னு சொன்னாரு”.
பேசிக்கொண்டே இரவு உணவுக்கு உக்காரும் போதே, வெளியே சத்தம் கேட்டது. 4-5 ஆட்களுடன் ரஹ்மத் தான் வந்திருந்தான்.
“சின்னவரே வாங்க, வாங்க. நானே வந்து உங்கள பாக்கணும் னு இருந்தேன்”.
எல்லாரும் அவனை சின்னவரே னு அழைத்தாலும், அவனுக்கும் அந்த பெயருக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை. ஆள் 6’3 உயரமும் நல்ல கனமான உடலுடணும் இருப்பான். 19-20 வயது சகோதரிகள் இருவரை திருமணம் செய்து ஒரே வீட்டில் வைத்து குடும்பம் நடத்துகிறான். போதாததர்க்கு ஒரு ௪௫ வயது முஸ்லிம் விதவையை மூன்றாவதாக நிக்கா செய்து கொண்டு அதே வீட்டு மாடியில் வைத்து குடும்பம் நடத்துகிறான்.
“என்ன ஆசீர்வாதம். பணம் வாங்கும்போது பம்முன. அப்புறம் ஆளையே காணும்?”
பேசிக்கொண்டே ஆட்கள் அனைவரும் ஹாலுக்குள் நுழைந்து விட்டனர்.
எங்கள் அனைவரையும் சட்டை பண்ணாமல் அம்மாவை மட்டும் வெறித்து பார்த்தான்.
“என்ன மேரி. என்ன குழம்பு வெச்சிருக்கே?”
“உக்காருங்க சின்னவரே. சாப்பிடரீங்களா? முட்டை குழம்பு வெச்சிருக்கேன்”.
“வாங்கின கடனை குடுக்க வக்க்கில்லை. ஆனா தினம் முட்டை மீன் னு வக்கணையா திங்க தெரியுது”.
பேசிக்கொண்டே அம்மாவை மேல் இருந்து கீழ் ஒரு பார்வை பார்த்தான். அம்மா கூசி கூறுகினாள்
அம்மா மீதிருந்த பார்வையை விலக்காமலே அருகில் இருந்த ஸ்டூலில் அமர்ந்தான். சிகரெட்டை பற்ற வைத்து ரசித்து ருசித்து அதை இழுக்க ஆரம்பித்தான். இழுத்துக்கொண்டே அவன் அம்மாவை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்ப்பது அருவருப்பை வர வைத்தது. எங்களுக்கு. அவனுக்கு இல்லை.
அப்படி ஒன்றும் அம்மா பேரழகி இல்லை. நடுத்தர வயது பெண் தான் என்றாலும் ஒரு உமா பத்மநாபன் அளவக்கோ, ஃபாதிமா பாபு அளவக்கோ பெரிய அழகி இல்லை. முகத்தில் 50 வயது தெரியும். மாநிரம், என் சற்றே கருத்த உருவம் என்று கூட சொல்லலாம். நீண்ட கருத்த கூந்தல், அவிழ்த்து விட்டால் பிட்டம் வரை தொங்கும். முன் மண்டையிலும் உச்சந்தலையிலும் ஒன்று இரண்டு நரைத்த முடிகள் கூட தெரியும். அன்று நிறைய தேங்காய் எண்ணை தடவி கூந்தலை அலட்சியமாக உயர்த்தி கொண்டை போட்டிருந்தாள். லேசாக எண்ணை வழியும் முகம். 5’7 உயரம். நல்ல உடல் உழைப்பு குடுத்த சற்றே பூசின கட்டு கோப்பான உடம்பு. பெரிய திரண்ட மார்பகங்கள், கொஞ்சம் கொழுப்பு சேர்ந்த இடுப்பு, நல்ல தொப்பை, மற்றும் உருண்டு திரண்ட குண்டிகள். பச்சை நிறத்தில் பழைய நூல் சேலையும் ஜாக்கேட்டும் அணிந்திருந்தாள். வேறு நகை நட்டு எதுவும் கிடையாது, கழுத்தில் தொங்கும் சிலுவையை தவிர.
சிகரெட்டை முடித்த ரஹ்மத் கிளம்புவான் என்று நினைத்தால் அவன் இன்னொன்றை எடுத்து பற்ற வைத்து விட்டான். விட்டதை பார்த்து கொண்டே இரண்டு பஃப் இழுததவன், சட்டென்று லேசான சிரிப்புடன் க்ரேஸ் பக்கம் திரும்பினான்.
“என்ன பாப்பா, என்ன படிக்கிற?”
“பிளஸ் 2 முடிச்சுட்டு சும்மா தான் இருக்கேன்”.
ஒரு வினாடி பதில் ஏதும் சொல்லாமல் அவளாயே வெறித்து பார்த்து சிகரெட்டை இழுத்தான்.கிரேசும் ஒண்ணும் பேரழகி இல்லை. 5’8 உயரம். அம்மாவை போலவே நீங்க கூந்தல், அவிழ்த்து விட்டால் குண்டி வரை தொங்கும். இன்று மடித்து இரட்டை பின்னால் போட்டு சிவப்பு நிற ரிப்பன் கட்டியிருந்தாள். ஒல்லியான தேகம். நீண்ட முகம். வெள்ளை நிற பைஜாமாவும் சிவப்பு நிறத்தில் மேல்சட்டையும் அணிந்திருந்தாள்.
“நாள் பூரா சும்மாவா இருக்கே? போர் அடிக்கலை?”
“இல்லை சின்னவரே, இவளை கல்யாணம் முடிச்சு குடுக்க வேண்டியது தான். கல்யாணம் முடிச்சதும் தேவையான விஷயத்தை சொல்லி குடுக்கறேன், வீட்டு வேலையெல்லாம். அதான்…” என்று அம்மா இழுத்தாள்.
“ஓஹோ எல்லாத்தையும் நீயே சொல்லி குடுக்ககரியா, அப்போ மாப்பிள்ளை குடுத்து வெச்சவன் தான்” என்று சொல்லி பெருசாக சிரித்தான். அவன் அடித்த அந்த இரட்டை அர்த்த ஜோக்கிற்கு அவன் ஆட்களும் சேர்ந்து சத்தமாக சிரித்தார்கள்.
சிகரெட்டை கீழே போட்டு அனைத்து மெல்ல எழுந்து புகையை நடு அறையில் ஊதினான்.
“ஆசீர்வாதம் கொஞ்சம் என் கூட வெளியே வா. உன் கூட பேசணும்”.
அவன் ஆட்கள் சூழ அப்பா ரஹ்மத்தை பின்தொடர்ந்தார்.
நான், அம்மா மற்றும் க்ரேஸ் நடுக்கத்தில் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டோம்.
