என் செல்லமே! உன்னோடது இவ்வளவு பெருசாயிருக்குமுன்னு இதுவரைக்கும் அம்மாக்குத் தெரியாமப் போயிடுச்சேடா ராஜா! உம்ம்ம்ம்ம்! குத்துடா என் தங்கம்! அம்மாவைக் குத்துடா என் சிங்கக்குட்டி!”
கைகள் நடுங்கப் பிடித்துக் கொண்டிருந்த அந்தப் பழுப்பேறிய புத்தகத்தின் வரிகளைப் படிக்கப் படிக்க லலிதாவின் கண்களில் பளபளப்பு அதிகரித்துக்கொண்டிருந்தது. தாய்க்கும் மகனுக்கு இடையிலான தகாத உறவு குறித்த கதை அது.
“ஹும்ம்ம்! உள்ளே போகுதேடா! யப்பா, எவ்ளோ பெருசுடா உன்னுது? அம்மா அதை எப்படி இறுக்கிப் பிடிச்சு வச்சிருக்கேன் பார்த்தியாடா செல்லம்?”
உயிரோடு இருக்கிறானா இல்லையா என்று கூடத் தெரியாத கணவனின் உடமைகள் இருந்த அறையில், ஒரு மார்கழி இரவில் கம்பளி தேட வந்தவளின் கண்களில், அவன் இளமைப்பருவத்தில் வாசிப்பதற்கென்று வாங்கிச் சேகரித்து வைத்திருந்த காமக்கதைப் புத்தகங்கள் அகப்பட்டு விட்டன. உடனடியாக அங்கேயே அதைப் படிக்கத்தொடங்கி விட்டாள். படிக்கப் படிக்க அவளுக்கு மூர்ச்சையே வந்துவிடும் போலிருந்தது. இப்படியொரு அப்பட்டமான, ஆபாசமான புத்தகத்தை அவள் அதுவரை படித்ததில்லை.
“ஐயோ! உள்ளே முழுசாப் போயிருச்சுடா! உவ்வ்வ்! அம்மாவுக்குள்ளே முழுசா…! குத்துடா மகனே! அம்மாவைக் குத்துடா! ஆசைதீரக் குத்துடா..”
வலுக்கட்டாயமாக லலிதா மேற்கொண்டு வாசிப்பதை நிறுத்தினாள். கண்களை மூடியபடி ஒரு நிமிடம் தனது உடலில் ஏற்பட்டுக்கொண்டிருந்த வெப்பத்தை அளவிட்டுப்பார்த்தாள். மறுக்க முடியாத அளவுக்கு, தொடைகளுக்கு நடுவே கைகளை வைத்துப் பார்க்கவும் அவசியமேயில்லாத அளவுக்கு, எழுச்சியில் துடிதுடித்துக்கொண்டிருந்த அவளது கூதியின் குறுகுறுப்பு அளவை மீறியிருந்தது. நாடி நரம்புகளை உசுப்பிவிட்ட அந்தப் புத்தகத்தை எடுத்துக்கொண்டு குளியலறைக்குள் சென்று தாளிட்டுக்கொண்டாள் லலிதா. விளக்கைப்போட்டு விட்டு சுவற்றில் பதித்திருந்த கண்ணாடியில் தன்னை ஒருமுறை பார்த்துக்கொண்டாள். முப்பத்தி ஆறு வயதான அவளுக்கு இந்தப் புத்தகம் ஒரு பெருத்த அபாயம்- அவளுக்கும் பதினெட்டு வயதில் ஒரு மகன் இருந்தான்.
தனக்கு 36 வயது என்று நம்ப மாட்டார்கள் என்பது லலிதாவுக்கும் தெரியும். அகன்றகண்கள் அழகூட்டிய அவளது வட்டமுகத்திற்கு அடர்த்தியான கருங்கூந்தல் அழகு சேர்த்துக்கொண்டிருந்தது. சற்றே முதிர்ந்துபோயிருந்த இதழ்களின் ஓரங்களில் சிறிய சுருக்கங்கள் இருப்பினும், அவள் தன்னை இருபத்தி ஐந்து வயதுப்பெண்மணி என்று துணிவாகச் சொல்லிக்கொள்ள முடியும். கண்ணாடியில் தெரிந்த தனது பிம்பத்தைப் பார்த்தபோது, தான் அணிந்து கொண்டிருந்த மெல்லிய நைட்டியும், அதற்குள் ஒளிந்து கொண்டிருந்த வாளிப்பான தேகமும் தெரிந்தது. இன்னும் அகலமடையாத இடுப்பு, செழிப்பான குண்டிக்கோளங்கள், உடலின் அளவுக்கு சற்றே அதிக அளவிலான கனமுலைகள். அவள் மட்டும் பிரா அணிந்து கொள்ளாமல் போனால், முனிவர்களின் சுண்ணியும் முறைத்துக்கொண்டு எழும்பி நின்று விடும். இப்படியொரு மெல்லிய உடையை அவள் அணிந்து கொள்ள வேண்டிய அவசியம்? இரண்டு படுக்கையறைகள் மட்டுமே கொண்ட அந்த வீட்டில் அப்போது அவளுடன் வசித்துக்கொண்டிருந்தது அவளது ஒரே மகன் மனோ மட்டுமே! ஆனால், இந்த நைட்டியில் அவன் அவளை இதுவரை பார்த்திருக்க வாய்ப்பிலை. ஆனால், ஒருவேளை பார்த்து விட்டால்…?
அவளது நைட்டிவழியாக அவளது பருத்த முலைகள் அப்பட்டமாகத் தெரிந்து கொண்டிருந்தன. தனது காம்புகளின் வடிவத்தையும் வண்ணத்தையும் அவளால் காண முடிந்தது. இவற்றை மனோ பார்த்திருந்தால் என்ன நினைத்திருப்பான்? தான் மகனை வசியப்படுத்த முயல்கிறோமோ என்று முதல்முதலாக லலிதா யோசித்தாள்.
நடுநிசியில் வீடு நிசப்தமாக இருந்தது. மனோ இன்னும் வீடுதிரும்பவில்லை. வழக்கம்போல வெளியே சென்றிருந்த மகன், வழக்கம்போல எவளையாவது புரட்டியெடுத்துக்கொண்டிருக்கலாம். அவனுக்கு அழகு இருப்பதுபோலவே, அவனது உறுப்பும் அவன் அப்பாவுடையது போலவே இருக்குமா? நீளமாக, பருமனாக…?
லலிதா புத்தகத்தை மீண்டும் சில பக்கங்கள் புரட்டிப் படித்தாள்.
“ஊஹ்ஹ்ஹ்! என்னை சூத்துலே போடுடா! பாரு என்னோட சூத்து உன் பூலுக்கு எவ்வளவு டைட்டா இருக்குதுன்னு! கண்ணு, அம்மாவை சூத்துலே குத்துடா! அதுக்குள்ளே ஊத்திடுடா ராஜா.”
லலிதா மீண்டும் புத்தகத்தை மூடினாள். இப்போது அவளது உணர்ச்சிகள் தீவிரமடைந்திருந்தன. விடைத்துப்போயிருந்த அவளது காம்புகள் நைட்டியைக் கிழித்து வெளியேறும் போலிருந்தது. குறுகுறுத்திருந்த அவளது புழை ஒழுகத் தொடங்கியிருந்தது. மேற்கத்திய பாணி டாய்லட்டின் மீது அமர்ந்தவள், தன்னையறியாமல் நைட்டியைத் தூக்கிவிட்டுக்கொண்டாள். மென்மையாக முனகியபடி, தனது தொடைகளை விரித்துக்கொண்டாள். அவளது விரல்கள் உப்பியிருந்த அவளது கூதியுதடுகளைப் பிரித்து,அதன் மீது படர்ந்திருந்த மயிரை ஊடுருவியபடி, இன்னும் இறுக்கமாகவே இருந்த புழைக்குள்ளே நுழைந்தன. ஒரு கையில் புத்தகத்தை வைத்துக்கொண்டு, லலிதா தனது புழையைத் தனது விரல்களாலேயே ஓக்கத் தொடங்கினாள்.
“ஓளுடா!”
வேகமாக வாசித்தவாறே, துணிச்சலாக, தயக்கமின்றி லலிதா மகன் மனோவின் பூலை மனதில் கற்பனை செய்த லலிதா தான் கேட்க விரும்பிய கேள்வியையும் முணுமுணுத்தாள்.
“மனோ, உனக்கு உங்கம்மாவை ஓக்கணுமாடா? அம்மாவுக்கு உன்னை ஓக்கணுண்டா…வாடா…இந்தப் புத்தகத்திலே அந்தப் பையன் அவனோட அம்மாவைப் பண்ணுற மாதிரியே என்னையும் பண்ணு…ஓத்துடுடா உங்கம்மாவை…”
ஒரு நிமிடம் கூடத் தாக்குப்பிடிக்க முடியாமல் லலிதா, உடல்குலுங்கி நரம்புகள் முறுக்கேறி இன்பப்பெருக்கை அடைந்தாள். அவளது கொழுத்த முலைகள் குலுங்கின. அவளது விரல்கள் புழைக்குள்ளே சுருங்கி விரியும் தசைகளின் அதிர்வுகளை உணர்ந்தன. அவள் எழுந்தபோது குளியலறை முழுக்க அவளது திரவத்தின் வாசம் அடித்தது. புத்தகத்தை எங்கிருந்து எடுத்தாளோ, அங்கேயே வைத்தாள்.
மறுநாள் அரக்கப் பரக்க எழுந்து கொள்ளவேண்டிய அவசரமில்லை. இருந்தாலும் விளக்குகளை அணைத்து விட்டுப் படுக்கையில் சாய்ந்தாள் லலிதா. தனக்குத் தீடீரென்று ஏற்பட்டிருக்கிற இந்தக் காமவேட்கை குறித்து அவள் யோசித்தாள். கணவன் கைவிட்டுச் சென்றதிலிருந்து உடலுறவை அனுபவித்திராததால், இயல்பாகவே மிகுந்த கிளர்ச்சிக்கு உட்படுகிற அவளுக்கு அடுத்து என்ன செய்வது என்று புரியவில்லை. பிரகாஷுக்கும் அவளுக்கும் கருத்து வேற்றுமை ஏற்பட்டிருந்த நாட்களில் கூட, ஒரு நாளைக்குப் பலமுறை அவனிடம் ஓள்வாங்கியிருந்தாள் அவள். ஆனால்,
வாய்ப்புக் கிடைத்தால் அவள் மீது பாய்வதற்குப் பலர் காத்திருந்தனர் என்பதை அவள் அறிந்திருந்தாள். இன்னும் வடிவுகுலையாத தனது உடலின் வனப்பை எண்ணி அவள் இருட்டில் புன்னகைத்தாள். தன்னைப் பார்க்கிறவன் எவனும் மயங்கலாம் என்றபோதிலும், அவள் மயங்குகிறாற்போல எவனையும் அவள் சந்தித்திருக்கவில்லை. பிரகாஷுக்குப் பிறகு, அவள் இப்போது எவனுக்காவது தனது உடலைத் தரத் தயாராயிருந்தாள் என்றால், அது மகன் மனோ மட்டுமே! இருட்டிலிருந்தபோதும், தான் வெட்கப்படுவதை லலிதா உணர்ந்தாள்.
மறுக்க முடியாது. மனோ வாலிபனானதிலிருந்து, முதல் முதலாக அவனது எழுச்சிக்கூடாரத்தைப் பார்த்ததிலிருந்து, இளமையின் முறுக்கோடிருந்த மகனின் சுண்ணியை ஊம்பவும், அதனால் ஓள்வாங்கவும் அவள் துடித்துக்கொண்டிருந்தாள். புரண்டு படுத்த லலிதா, வேண்டுமென்றே தனது புழையில் மீண்டும் விரல் போட்டுக்கொண்டாள்.
சினேகிதி காவேரி எப்படிச் சமாளித்துக்கொண்டிருக்கிறாள்? அவளும் அவளது மகன் சுரேஷ் குறித்து இது போன்ற எண்ண்ங்களை வைத்திருப்பாளோ? 38 வயதுக்காரியான காவேரி, லலிதாவைப் போலவே நல்ல அழகும் உடல்வாகும் வாய்த்தவள்; அதே தெருவில் வசிக்கிற விதவை; துணையாக அவளுக்கும் சுரேஷ் என்ற ஒரே ஒரு மகன். லலிதாவும் காவேரியும் நெருங்கிய சினேகிதிகளாக இருந்தனர். பலமுறை பார்த்தபோதெல்லாம் சுரேஷ் எவ்வளவு அழகான வாலிபன் என்று லலிதா வியந்திருக்கிறாள். மீண்டும் விரலால் தன் புழையை ஓத்தபடியே, லலிதா தன் சினேகிதி எப்படித் தனது வேட்கையை சமாளித்துக்கொண்டிருப்பாள் என்று எண்ணத் தொடங்கினாள்.
இருபத்தி நான்கு மணிநேரம் கழித்து, தொலைக்காட்சிப் பெட்டியின் முன் லலிதா அமர்ந்திருந்தாள். அவளது கண்கள் திரையை விடவும் கடியாரத்தையே அடிக்கடி பார்த்துக்கொண்டிருந்தன. மனோ எப்போது வருவான்? அது வார இறுதியல்ல என்றபோதிலும், தோளுக்கு மேல் வளர்ந்த பிள்ளையைக் கட்டுப்படுத்த விரும்பாமல் அவனுக்கு லலிதா முழுசுதந்திரம் அளித்திருந்தாள். மனோ கட்டுமஸ்தான் இளைஞன் என்பதால், தன்னைக் காப்பாற்றிக்கொள்ள அவனுக்குத் தெரியும். அவனுக்காகத் தான் ஏன் காத்துக்கொண்டிருக்கிறோம் என்பதை அறிந்த லலிதாவுக்கு பரபரப்பும் வெட்கமும் கலந்திருந்தது. அவள் அவனைத் தன்வசப்படுத்த விரும்பினாள். நேரடியாகத் தெரிவிக்காமல், அவனோடு எதுகுறித்தாவது பேச்சை ஆரம்பித்து, சுற்றி வளைத்து சம்பாசனையை ஓளில் கொண்டு நிறுத்தி விட வேண்டும் என்று அவள் முடிவு செய்திருந்தாள். தொலைக்காட்சிப்பெட்டியிலிருந்து வந்த ஒளியைத் தவிர, அறை இருண்டிருந்தது. ஒரு முறை கவனமாகத் தேர்வு செய்து அணிந்து கொண்டிருந்த உடைகளைச் சரிபார்த்துக்கொண்டாள் லலிதா. சர்வசாதாரணமாக அவள் வீட்டில் தனியாக இருக்கும்போது, வேலை செய்ய வசதியாக வெறும் பெட்டிக்கோட்டும், பிளவுசுமாக இருப்பது போலத் தான் அப்போதும் இருந்தாள் என்றபோதிலும், வேண்டுமென்றே அவள் பிரா அணிந்திருக்கவில்லை. அதன் காரணமாக அவளது முலைகள் பிளவுஸின் வழியாகப் பிதுங்கிக்கொண்டு வர முயல்வது போலத் தென்பட்டன. கழுத்துப் பகுதியை இறக்கமாகத் தைத்திருந்ததால், அவளது ஆழமான மார்புப்பிளவு கவர்ச்சியாகத் தென்பட்டுக்கொண்டிருந்தது. இறுக்கமான பேன்ட்டீஸ் அவளது குண்டிக்கோளங்களையும், கூதிமேட்டையும் அழுத்தியபடியிருந்தது. மனோ கூர்ந்து கவனித்தால் அவளது கூதிப்பிளவை அவனால் கண்டு கொள்ள முடியும்.
மெத்துமெத்தென்றிருந்த சோபாவில் நெளிந்தபடி, லலிதா தனது நீளமான கால்களை அகற்றியபடி, குறுகுறுத்துக்கொண்டிருந்த தனது கூதியைத் தேய்த்து விட்டுக்கொள்ளத் தொடங்கினாள். காமவேட்கையின் உச்சதில் அவள் கொந்தளித்திருந்தாள். உடனடியாக அவளுக்குத் தனது புழையில் சொருகிக்கொள்ள ஒரு பூல் தேவைப்பட்டது.
அந்த நேரம், தன்னிடமிருந்த இன்னோர் சாவியை உபயோகித்துக்கொண்டு உள்ளே நுழைந்த மனோ, மளார் என்று கதவை அறைந்து சாத்தினான். ஓரக்கண்ணால் மகனைப் பார்த்த லலிதாவுக்கு அவன் மிகுந்த கோபத்திலிருக்கிறான் என்பதை மட்டும் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.
“மனோ! குத்துக்கல்லாட்டம் நானொருத்தி உட்கார்ந்துக்கிட்டிருக்கேன்!”
“ஹாய் அம்மா,” மனோ முணுமுணுத்தான்.
“என்ன வரும்போதே புயல்மாதிரி வர்றே?” என்று சோபாவைத் தட்டினாள் லலிதா. “இங்கே உட்காரு! கொஞ்ச நேரம் டி.வி.பாரு! ரிலாக்ஸ் பண்ணு!!”
“ஐயே, சுத்த போர்,” என்று பதிலளித்தான் மனோ.
“மனோ!” லலிதாவின் குரலில் கண்டிப்பு இருந்தது. “சொன்னாக் கேளு! பக்கத்துலே வந்து உட்காரு! என்ன பிரச்சினைன்னு சொல்லு!”
டி.வியின் வெளிச்சத்தில் மனோ கட்டுமஸ்தான கண்ணுக்கழகான வாலிபனாகத் தெரிந்தான். வெளியே செல்வதற்கு முன்பு உடைகளைத் தேர்வு செய்ய நிறைய நேரம் செலவழித்திருந்தான் என்பதை அவள் கவனித்திருந்தாள். அவன் கோபமாகத் திரும்பியிருந்தாலும், அவனது பேண்ட்டில் இன்னும் எழுச்சியின் வீக்கம் மிச்சமிருப்பதையும் அவளது குறும்புக்கண்கள் கண்டுபிடித்தன.
“மனோ! கண்ணாடியிலே உன் மூஞ்சியைப் பாரு! அழுதவன் மாதிரி இருக்கே!”
“யாரு நானா?” மனோ சிரித்தான். “அழற வயசா எனக்கு?”
சோபாவில் லலிதாவின் அருகே தொப்பென்று அமர்ந்து கைகளைக் கட்டிக்கொண்டான் மனோ.
“எனக்கு வெறுப்பாயிருக்கும்மா! அந்தக் கூறுகெட்ட கூதிமவ இருக்காளே…,” மனோ பற்களை நறநறவென்று கடித்தான்.
கெட்டவார்த்தை பேசாதே என்று அவனைக் கடிந்து கொள்ளலாமா என்று லலிதாவுக்கு ஒரு கணம் தோன்றினாலும், உள்ளுக்குள் அவன் எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு கெட்ட வார்த்தைகளை உபயோகிக்கிறானோ, அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு தனது திட்டமும் விரைந்து நிறைவேறும் என்று புரிந்தது. எனவே…
“எவளோட கூதியைப் பத்திச் சொல்லுறே?” என்று வேண்டுமென்றே அவன் சொன்ன வார்த்தையையே உபயோகித்தாள் லலிதா.
“இன்னிக்குப் பார்க்கப்போனேனே, பிந்து!,” என்று சலித்துக்கொண்டான் மனோ. “சரியான அலப்பறை.”
“பிந்துவா? நல்ல பொண்ணுன்னு சொன்னே?” என்று கேட்டபடி, லலிதா சற்றே ஒருக்களித்து மகனின் தலைமயிரைக் கோதினாள்.
“அதான் பிரச்சினையே!” என்று தர்மசங்கடத்தோடு பேசினான் மனோ. “சில விஷயங்களை அம்மா கிட்டே சொல்ல முடியாதும்மா.”
“உங்கம்மாவும் பொம்பிளைதாண்டா,” என்று சிரித்தாள் லலிதா. “நான் ஒண்ணும் அப்செட் ஆக மாட்டேன். என்ன நடந்ததுன்னு சொன்னாத் தானே தெரியும்?”
“அவ மாட்டேன்னுட்டாம்மா,” என்று நெளிந்தவாறே சொன்னான் மனோ.
“எதுக்கு?” லலிதா ஒன்றும் புரியாதவள் போல் சீண்டினாள்.
“அதாம்மா! ஜாலியா இருக்கலாமுன்னா தப்புன்னு சொல்லிட்டா..”
தனது பருத்த முலைகள் நைட்டியின் கீழே விம்மிப்புடைக்க, லலிதா இழுத்து இழுத்து மூச்சு விடத் தொடங்கினாள். ஒரு கணம் முகம் தெரியாத எவளோ ஒரு பெண்ணின் புழைக்குள் மகன் தனது பூலை வலுக்கட்டாயமாகத் திணிக்க முயல்வது போல ஒரு காட்சி மின்னல் போல அவளது கண்முன்பு ஓடியது.
“ஓ! செக்ஸ் வச்சுக்க மாட்டேங்கிறாளா?” லலிதா தழைந்த குரலில் கேட்டாள். “நம்மூர்ப் பொண்ணுங்கெல்லாம் அவ்வளவு சீக்கிரம் கொடுக்க மாட்டாங்கடா!”
மனோ திரும்பி லலிதாவை ஏறிட்டான். அவனது பார்வை இறங்கி அவளது வாளிப்பான உடலழகை நோட்டமிட்டது. அதைக் கவனித்த லலிதாவுக்கு இதயம்படபடக்க, கூதி குறுகுறுக்க, மகனின் எழுச்சி மீண்டும் உயிர்கொள்வதை அவளால் காண முடிந்தது.
“நீ சொல்றதும் சரிதான்,” என்ற மனோ,”அதில்லேம்மா பிரச்சினை! வந்து…ஆரம்பத்திலே எதுவுமே சொல்லாம இருந்திட்டு…திடீர்னு….எப்படிச் சொல்றதும்மா…முதல்லேயே வேண்டாமுன்னு சொல்லித் தொலைச்சிருக்கலாமே…? இப்போ…சே! அதுதான் பிரச்சினை..”
“ஓஹோ! உசுப்பேத்தி விட்டுட்டாளா?” என்று கேட்டபடியே லலிதா நெருங்கி அமர்ந்து கொள்ள, அவளது தொடை மனோவின் தொடையோடு உராய்ந்தது. மனோவின் கண்கள் தாழ்ந்தபோது அவனால் மெல்லிய நைட்டியில் அம்மாவின் கூதியின் உப்பலையும் பிளவையும் அரைகுறையாகக் காண முடிந்தது. அதே நேரத்தில் ஒவ்வொரு நொடியும் வீரியத்தில் வீங்கிக்கொண்டே போன மகனின் பூலின் எழுச்சியைப் பார்த்து லலிதா ஆச்சரியத்தில் ஆழ்ந்திருந்தாள்.
“ஆமா, ரொம்பவே உசுப்பேத்திட்டா! அவளை அங்கங்கே, உனக்குப் புரியுமே அம்மா, தொட்டு விளையாட வுட்டுட்டு முக்கியமான கட்டத்துக்கு வந்ததும் காலை இறுக்கிக்கிட்டு மாட்டேன்னுட்டா! காருக்குப் பின்னாடி மூணு மணிநேரம் வெளையாடிட்டு…கடைசியிலே கடுப்போட ஒண்ணும் பண்ணாம திரும்பி வந்திருக்கேன்.” என்றான் மனோ.
“தெரியது,” என்றாள் லலிதா. “அதான் என் புள்ளையோட பேண்ட் மேலே இவ்வளவு பெருசா வீங்கியிருக்கா?”
மனோ கூச்சத்தோடு குனிந்தவன்,தனது எழுச்சியின் பிரம்மாண்டத்தைப் பார்த்து நெளிந்தான். மகனின் உறுப்பு எழுச்சியடைந்திருப்பதைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டதொன்றும் மகாபாவமல்ல என்பது போல, லலிதா தொடர்ந்து அவனது தலையைக் கோதிக்கொடுத்தாள்.
“பாவம் என் புள்ளே,” என்றாள் லலிதா.”கடவுளே, அதைப் பார்த்தா ஒரு முழம் நீளம் இருக்கும்போலிருக்கே! போதாக்குறைக்கு இன்னிக்கு நீ அம்மாவைப் பார்க்கிற விதம்…..”
மனோ கூச்சத்தோடு தனது கண்களை அம்மாவின் தொடைகளுக்கு இடையிலிருந்து விலக்கி நிமிர்ந்து அவளது முகத்தை ஏறிட்டான். அதற்குள் அவனது பூலின் எழுச்சி கடப்பாரை போல இறுக்கமாகவும் நீளமாகவும் ஆகி விட்டிருந்தது.
“மனோ, இத்தோட உன்னை அலைக்கழிக்க விடக்கூடாது. இவ்வளவு பெரிய வஸ்துவை வச்சுக்கிட்டு உன்னாலே தூங்கவே முடியாது.”
இதற்கு மேலும் தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக்கொள்ள அவசியமில்லை என்பது போல, லலிதா மகனின் எழுச்சிக்கூடாரத்தை தனது உள்ளங்கையால் வருடினாள். அவளது விரல்கள் தனது எழுச்சியை வளைத்துப்பிடித்து அழுத்தியதும் மனோ இழுத்து மூச்சு விட்டான்.
“அம்..அம்ம்மா!”
“ரொம்பவே பெருசா, ரொம்பவே விறைப்பாயிருக்குடா..,” என்று கிசுகிசுத்தவாறே, சோபாவிலிருந்து லலிதா கீழிறங்கி, மகனின் இரண்டு கால்களுக்கும் நடுவில் மண்டியிட்டாள்.
“நீ ரொம்ப அவஸ்தைப்படப்போறே போலிருக்கு,” என்றாள் லலிதா. “அம்மா ஏதாவது பண்ணினாத் தான் உன்னாலே தூங்க முடியும்.”
நடுங்கும் விரல்களால் மகனின் பேண்ட் ஜிப்பை லலிதா இறக்கினாள். தனது பேண்ட்டை அம்மா கழற்ற, மனோ சிலையாய்ச் சமைந்தவன் போல உட்கார்ந்திருந்தான். அதைத் தொடர்ந்து அவனது ஜட்டியும் உருவப்பட்டுத் தரையில் சுருண்டு விழுந்தது.
“என் ராஜா! உன்னோடது ரொம்ம்ம்பப் பெருசு!”
லலிதா மகனின் பூலின் அழகைக் கண்களால் பருகினாள். அவள் கற்பனை செய்திருந்ததை விடவும் அது பிரம்மாண்டமாக இருந்தது. பருமனாக, நீளமாக அடித்தளத்தில் பெரிய கொட்டைகள் வீங்கியிருக்க, அவனது சுண்ணி குத்திட்டு நின்றது.
“என் குழந்தையோட தடி எவ்வளவு பெருசு!”
லலிதா இரண்டு கைகளாலும் மகனின் சுண்ணியைப் பற்றி வளைத்தபோது, அவளது முட்டிக்கு மேலே இன்னும் ஓர் ஏழு அங்குலத்துக்கு மனோவின் சுண்ணி உயரமாக நின்றது. அதன் தலைப்பகுதி தண்டைவிடவும் உருண்டையாக, பெரியதாகக் காணப்பட்டது. அதன் சின்னஞ்சிறிய பிளவிலிருந்து அடக்க மாட்டாமல் ஆரம்ப எழுச்சியின் அறிகுறிகளாய் வெள்ளை முத்துக்கள் வெளிவந்து கொண்டிருந்தன.
“என் செல்லத்தை நான் ஊம்பி விடட்டுமா?” லலிதா மகனின் சுண்ணியை வைத்த கண் வாங்காமல் கேட்டாள். “என் மனோவுக்கு அம்மா வாயிலே வச்சு உறிஞ்சினாப் புடிக்குமா?”
“அம்ம்..அம்ம்மா!” அதிர்ச்சியுற்ற மனோவால் அசையவும் முடியவில்லை. “என்னாலே…நம்ப முடியலேம்மா…”
“நம்பணும்,” என்று சிரித்தாள் லலிதா. “என் புள்ளை மேலே எனக்கு அவ்வளவு ஆசை.”
குனிந்து கொண்டு, மனோவின் சுண்ணியின் நுனி மீது தனது உதடுகளை வைத்து அழுத்தினாள். அடுத்த கணமே அவளது புழைக்குள்ளே ஒரு பூகம்பத்துக்கான அறிகுறிகள் தென்பட்டன. மகனின் முதல் எழுச்சியின் துளிகளை அவளது இதழ்கள் மோப்பம் பிடித்து, அவளது நாக்கில் அதன் ருசி புலப்பட்டதும் அவளது புழை துடித்தது.
“ஓஹ்ஹ்!” மனோவின் சுண்ணி மேலும் இறுகி நீண்டது. உடலை நெளித்தபடி அவன் சோபாவில் கண்களை ஒரு கணம் மூடியபடி சாய்ந்தான். “அம்மா! ரொம்ப நல்லாயிருக்கும்மா!”
லலிதா, தனது இதழ்களால் அவனது சுண்ணியின் தலை மற்றும் தண்டை வருடியபடியே, மகனின் சுண்ணியை மெதுவாக ஆனால் அழுத்தமாகக் குலுக்கி விடத்தொடங்கினாள். தன் வாழ்க்கையில் பார்த்தவை அனைத்திலும் மகனின் சுண்ணியே மிகப்பெரியது என்பதை அவள் புரிந்து கொண்டாள். அதை ஊம்பிவிடுவதற்காக அவள் துடிதுடித்துக்கொண்டிருந்தாள். மகனின் சுண்ணியிலிருந்து வெளிப்படப்போகும் வெள்ளைத்திரவம் தனது தொண்டைக்குள் இறங்கிவிடவேண்டும் என்று அவள் பொறுமையிழந்து ஆசைப்பட்டிருந்தாள். பளபளத்துக்கொண்டிருந்த மகனின் சுண்ணித்தலையின் மீது தனது இதழ்களை அழுத்தி, இரண்டு கைகளாலும் அவனது தண்டை அழுத்தியபடி, லலிதா மெதுவாக தனது வாயைத் திறந்தாள். மகனின் சுண்ணியை வாய்க்குள்ளே இழுத்துக்கொள்ளும்போது, வேண்டுமென்றே அவனுக்குக் கிளர்ச்சியூட்டும் விதமாக அவள் வினோதமாக முனகினாள்.
“ஓ, அம்ம்ம்மா!” மனோவின் முகத்தில் மகிழ்ச்சியின் மூலாம் பூசப்பட்டிருந்தது. அம்மா தனது சுண்ணியை ஆசையோடு ஊம்பத்தொடங்கியிருப்பதை அவன் ஆர்வத்தோடு கவனித்தான். “அப்படித்தான்…அப்படித்தான்..பண்ணும்மா…ப்ளீஸ்..பண்ணும்மா…”
மகனை ஊம்பிவிட வேண்டும் என்று தனக்கு ஏற்பட்டிருந்த ஆவல் காரணமாக, லலிதா அவனது சுண்ணியை தொண்டைக்குழி வரைக்கும் உள்ளே இழுத்து வைத்துக்கொண்டிருந்தாள்; ஏறக்குறைய மூச்சுத் திண்றுகிற அளவுக்கு! ஆனால், உள்ளே போனதில் ஒரு அங்குலத்தையும் வெளியே விட விரும்பாதவளாக, அவள் போராடியபடியே தொடர்ந்து மகனின் சுண்ணியைச் சுவைக்கத் தொடங்கினாள். அம்மா மகனின் சுண்ணியை ஊம்பிக்கொண்டிருந்த சத்தம் அந்த அறையை நிரப்பியது. அவளது வாயின் உட்புறங்களோடு மகனின் சுண்ணியில் புடைத்துக்கொண்டிருந்த நரம்புகள் உரசின. ஒரு ஆணை எப்படி ஊம்பி மகிழ்விப்பது என்பதை அவள் கணவனோடு வாழ்ந்த காலத்தில் கற்றுக்கொண்டிருந்தாள் என்பதால், கன்னத்தை உள்ளிழுத்தும் உப்பவைத்தும் அவள் கச்சிதமாக மகனின் சுண்ணியை மகிழ்வித்துக்கொண்டிருந்தாள். ஊம்ப ஊம்ப, தனது கூதி குறுகுறுத்துக்கொண்டேயிருக்க, மகனின் பூலிலிருந்தும் கொட்டையிலிருந்தும் வெளிப்பட்ட ஆண்மையின் வாசத்தை முகர்ந்தவாறே அவள் கண்களை மூடிக்கொண்டாள். சற்றே மயிர் படர்ந்திருந்த மகனின் தொடைகளை வருடியவாறே சென்ற அவளது விரல்கள் மகனின் கொட்டைகளைப் பிடித்து மென்மையாக வருடி அமுக்கி விட்டன. மனோவின் சுண்ணியோ ஒவ்வொரு நொடியும் வீங்கி வீங்கி நீண்டு கொண்டே போனது. அம்மாவின் தலைக்குப் பின்னால் கைவைத்து இறுக்கி இழுத்தவன், அவளது அடர்த்தியான கூந்தலை அளையத் தொடங்கினான். பிறகு, அவன் சோபாவில் அமர்ந்தவாறே தனது இடுப்பை முன்னும் பின்னும் அசைத்து அசைத்து அம்மாவின் வாய்க்குள்ளே தனது சுண்ணியைத் தள்ளத் தொடங்கினான்.
“ஊம்பும்மா…நல்லா ஊம்பு….”
லலிதாவின் ஊம்பலின் ஒலிகள் இப்போது உரக்க உரக்கக் கேட்டுக்கொண்டிருக்க, அவளது உடல் சுயகட்டுப்பாட்டை இழந்து இயங்கிக்கொண்டிருந்தது. அவள் தனது தலையை இன்னும் தாழ்த்திக்கொள்ள, மகனின் சுண்ணியின் மேலும் ஓரிரெண்டு அங்குலங்கள் அவளது தொண்டைக்குள்ளே இறங்கின. அவளது நாக்கு வெறிவந்தது போல மகனின் சுண்ணித்தண்டை சுற்றிச் சுற்றி வருடிக்கொடுத்துக்கொண்டிருந்தது. அவளது முட்டி இப்போது மகனின் சுண்ணியைச் சுற்றி இன்னும் இறுகியிருக்க, அவள் அதை வேகவேகமாகக் குலுக்கியபடியே ஊம்பத்தொடங்கினாள்.
“வந்திருச்சும்மா…வந்திருச்சும்மா…” மனோ குலுங்கி அதிர்ந்து சோபாவின் மீது கையாலாகாமல் துள்ளியபடி அம்மாவின் முகத்தின் மீது இடுப்பால் மோதினான். “ஊம்பு..ஊம்பும்மா…இன்னும்…இன்னும் ஊம்பு….”
லலிதாவின் புழையிலிருந்து வெண்ணை உருகி நெய்வழிவது போலாகியிருக்க, மகனின் விந்துவை ருசி பார்க்க அவள் அலைபாய்ந்து கொண்டிருந்தாள். அவனது சுண்ணியை எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு இறுக்கிக் குலுக்கினாள். அவளது திணறல்களும் முனகல்களும் முன்னை விட உரக்கக் கேட்கத் தொடங்கியிருந்தன. அவளது விரல்கள் மகனின் கொட்டைகளை இறுக்கி அமுக்கிக்கொண்டிருந்தன.
“அவ்வளவு தான்..இதோ..அம்மா..இதோ….”
மனோவின் உடல் இறுகி முறுக்கிக்கொள்ள அவன் சோபாவின் மீது சரிந்தான். லலிதாவின் தொண்டையில் மகனின் சுண்ணி அசுரவளர்ச்சியும் மிருகவலுவும் பெற்றிருக்க, அது பட்டென்று வீறுகொண்டு பீறிட்டுக் கிளம்பியது. அதிலிருந்து கிளம்பிய விந்துவெள்ளம் லலிதாவின் தொண்டைக்குழியைத் தொடுமுன்னரே, லலிதாவின் புழையிலிருந்து இன்பவெள்ளம் பாயத்தொடங்கியிருந்தது. அவளது நாக்கை மகனின் விந்துப்பெருக்கு முற்றிலும் மூழ்கடித்தது.
தேவாமிருதத்தை உண்டவள் போலத் திளைத்தாள் லலிதா. உரக்க ஓசையெழுப்பியபடி விழுங்கியவாறே, காமவேட்கையில் திளைத்த அந்தத் தாய் தனது உதடுகளையும், விரல்களையும் மகனின் சுண்ணியின் மீது அழுத்தி இறுக்கினாள். பிறகு அவனது சுண்ணியிலிருந்து வெளிப்பட்ட வெள்ளத்தைத் தொண்டைக்குள் இறக்கிப் பருகினாள்.
“அம்மா! ஓ!!” மனோ சோபாவின் மீது சிலிர்த்தபடியே, அம்மா தொடர்ந்து தனது சுண்ணியைச் சுவைப்பதைக் கவனித்தான். “பிரமாதமாப் பண்ணினேம்மா, இதை நீ பண்ணுவேன்னு நான் எதிர்பார்க்கவேயில்லேம்மா…”
மகனின் சுண்ணியை வாயிலிருந்து விடுவித்தாள் லலிதா. அதிலிருந்து அவனது விந்துவும் அவளது எச்சிலும் கலந்து வடிந்து கொண்டிருந்தன. ஆனால், அது இன்னும் இறுகியே இருந்தது. முட்டியால் மகனின் சுண்ணியை அவள் மீண்டும் அழுத்தவே, அது மீண்டும் தலைதூக்கிக்கொண்டது.
“இன்னும் மொறைக்குது பாரு,” என்று முணுமுணுத்தாள் லலிதா. “இதெல்லாம் பத்தலே போலிருக்கு!”
மகனின் சுண்ணியை விடுவித்தவள், அடுத்துத் தனது நைட்டியை விடுவித்தாள். கண்கள் கொட்டாமல் மகன் தனது பருத்த முலைகளைக் காமவெறியோடு பார்த்துக்கொண்டிருப்பதைக் கவனித்தவளுக்குப் பெருமையாக இருந்தது.
“அம்மாவோட பாச்சி பிடிச்சிருக்காடா?”
ஒரு முலையைக் கையால் தூக்கிய லலிதா, அதன் காம்பை நாக்கால் நக்கியதும் அது சட்டென்று விடைத்துக்கொண்டது.
“அம்மாவை நீ அம்மணமா பார்த்ததே இல்லைதானே?”
“அம்மா!” மனோ முணுமுணுத்தான். “உன்னோட ரெண்டு மொலையும் செமத்தியா இருக்கும்மா…”
கலகலவென்று சிரித்த லலிதா தனது பேன்ட்டீஸையும் களைந்து முழுநிர்வாணமாக நின்றாள். அதற்குள்ளாகவே, தன் மகனின் சுண்ணி மீண்டும் புத்துயிர் பெற்று விடைத்து நின்று கொண்டிருப்பதையும் அவள் கவனிக்கத் தவறவில்லை. லலிதா அப்படியே சாய்ந்து கொண்டு தரையிலே மல்லாந்து படுத்துக்கொண்டபோது, சில்லென்ற தரையில் அவளது குண்டிக்கோளங்கள் நசுங்கின. மெதுவாகத் தனது கால்களை விரித்து, மயிர் படர்ந்திருந்த தனது கூதிமேட்டை மகனின் கண்களுக்கு விருந்தாக அளித்தாள்.
“நீயும் மிச்சம் மீதம் இருக்கிறதை அவுத்திட்டு வாடா,” என்று கிசுகிசுத்தாள். “உங்கம்மாவை இஷ்டம் போலப் போட்டுத்தள்ளு.”
மனோ தன்னை முழுநிர்வாணமாக்கிக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தவாறே, லலிதா தனது புழையை விரல்களால் ஓக்கத் தொடங்கினாள். சிறிது நேரத்தில் அம்மாவும் மகனும் ஒருவர் மற்றவரின் நிர்வாணத்தைக் கண்டு வியந்து கொண்டிருந்தனர். மனோவின் சுண்ணி கடப்பாரை போல நீண்டு நின்றது. அவன் கால்களை மடக்கி, விரிந்திருந்த அம்மாவின் கால்களுக்கு நடுவிலே ஊர்ந்தான்.
“அம்மாவுக்கு ரொம்பக் குறுகுறுங்குதுடா என் செல்லம்,” லலிதா முணுமுணுத்தாள். “ரொம்ப நேரம் காக்க வச்சிடாதே! உள்ளே போட்டுக் குத்த ஆரம்பிடா ராஜா.”
அவள் முந்தைய நாள் படித்த புத்தகத்தில் வாசித்த அதே வரிகள் தன் வாயிலிருந்து வெளிவருவது போலப் பட்டது. ஆனால், அவளை மேற்கொண்டு பின்னோக்கி சிந்திக்க விடாத மனோ, ஒரு கையால் தனது சுண்ணியைப் பிடித்துக்கொண்டு, அவள் மீது படர்ந்தான். அவனது சுண்ணியின் தலை உப்பிப் பிளந்து கொண்டிருந்த அம்மாவின் கூதியுதடுகளின் மீது உராய்ந்தது. அவன் அம்மாவின் கூதிப்பிளவின் மீது தனது சுண்ணியின் நுனியால் மேலும் கீழும் வருடி விடத் தொடங்கினான். அவளது மொட்டை உராய்ந்து அவளைச் சீண்டினான். பிறகு, அவன் தன் சுண்ணியை அம்மாவின் புழைக்குள்ளே பத்திரமாக இறக்கினான்.
மகனின் சுண்ணிக்குத் தனது புழை திறந்து வழிகொடுப்பதை உணர்ந்த லலிதா உதட்டைக்கடித்தபடி முனகினாள். தனது சுண்ணியை அம்மாவின் புழையின் சதைச்சுவர்கள் இறுக்கிப் பற்றிக்கொண்டதை உணர்ந்த மனோவும் முனகினான்.
“நான் ரெடி! இதோ பாரு…!”
தன் சுண்ணி அம்மாவின் புழைக்குள்ளே புகுந்திருக்க, மனோ சற்றே முன்பக்கமாக இறங்கி இரண்டு கைகளையும் அம்மாவின் நிர்வாண உடலின் இரண்டு பக்கங்களிலும் ஊன்றிக்கொண்டான். ஓக்கும்போது அம்மாவின் அழகு முகத்தில் ஏற்படுகிற உற்சாகத்தைக் காண அவன் மனம் துடிதுடித்தது.
மனோ தனது இடுப்பை மெதுவாகத் தூக்கி, வேகமாக இறக்கினான். ஒரே குத்தில் தனது புழைக்குள்ளே மகனின் சுண்ணி ஓரிரு அங்குலங்கள் இறங்கிய இன்ப அதிர்வில் லலிதா சிலிர்த்தாள்.
“ஓஹ்ஹ்ஹ்ஹ்!”
தனது இரண்டு கால்களையும் தூக்கி, மகனின் குண்டிக்கோளங்களைச் சுற்றிவளைத்து இறுக்கினாள்.
“கரெக்டா விட்டிட்டியே! உள்ளுக்குள்ளே ரெண்டாப் பொளந்த மாதிரியிருக்குடா! உம், ஆரம்பிடா…குத்த ஆரம்பிடா…”
மனோ அம்மாவையே உற்றுப் பார்த்தபடி, இடுப்பைத் தூக்கி இறக்கி இயங்கியவாறே, அம்மாவின் கொழுத்த முலைகள் குலுங்குவதைக் கவனிக்கத் தொடங்கினான். அவனது சுண்ணியில் சரிபாதி அம்மாவின் புழைக்குள்ளே நுழைந்து கொண்டிருந்ததால், அவளது புழை தன்னை இறுக்கிப் பிடித்து உள்ளே இழுக்க முயல்வதையும் அவனால் உணர முடிந்தது.
“வேகமா..இன்னும்..இன்னும் வேகமா…அப்படித்தான்…குத்து…குத்துடா என் தங்கம்!”
லலிதாவின் கால்கள் அவனது முதுகை ஓரு பூட்டுப் போலப் பிணைத்திருந்தன. அவள் மகனின் ஒவ்வொரு குத்துக்கும் ஏற்ப, தனது இடுப்பைத் தூக்கித் தூக்கி இறக்கி இறக்கிக் கொடுக்க ஆரம்பித்தாள்.
“குத்துடா! அம்மாவைக் குத்துடா என் செல்லம்!”
மனோவின் இளமையான வலுவான உடல் இறங்கியபோதெல்லாம், லலிதாவின் முலைகள் அவனது மார்புக்குக் கீழே நசுங்கின. தனது முகத்தை அம்மாவின் கழுத்து மற்றும் தோளுக்கு நடுவே புதைத்தபடி அவளது கால்களுக்கு நடுவே தனது கால்களை நீட்டிக்கொண்டான். அந்தக் கோணத்தில் அவன் ஓத்தபோது முன்னை விட வேகமாக அவனது சுண்ணி அம்மாவின் புழைக்குள்ளே அதிரடியாக இறங்க ஆரம்பித்திருந்தது.
சற்றே இடுப்பைச் சாய்த்து, வெப்பத்தில் தகித்துக்கொண்டிருந்த அம்மாவின் புழையின் ஒவ்வொரு அங்குலத்தையும் அளந்தவாறு குத்திக்கொண்டேயிருந்தான். மெதுவாய் வெளியேற்றி மீண்டும் இறக்கி அவன் தொடர்ந்து ஓத்துக்கொண்டேயிருந்தான். அவனது இடுப்பின் வேகம் அதிகரிக்க அதிகரிக்க, அவனது இரும்புத்தடி போன்றிருந்த சுண்ணி அம்மாவின் பட்டுப்போன்ற மிருதுவான புழையைப் படாதபாடு படுத்தியவாறு ஓத்துக்கொண்டிருந்தது. மகனின் சுண்ணி வலுவுடனும் அழுத்தத்துடனும் சீராக அதிகரித்த வேகத்துடனும் தனது புழைக்குள்ளே புகுந்து விளையாடியதில் லலிதா சற்று விக்கித்துத் தான் போயிருந்தாள். அவனிடம் ஓள்வாங்கியபடியே அவனுக்கு ஓளைக் கற்றுக்கொடுத்த முகம் தெரியாத எவளுக்கோ அவள் மனதுக்குள்ளே நன்றி தெரிவித்துக்கொண்டிருந்தாள்.
“அப்படிப்போடுறா என் சக்கரைக்குட்டி,” லலிதாவின் கைகள் மகனின் முதுகை ஆரத்தழுவிக்கொண்டன. “என்னமாக் குத்தறேடா அம்மாவை…? விட்டுராதே, குத்துடா உங்கம்மாவை…”
மனோவின் குத்துக்களின் வேகம் அதிகரித்துக்கொண்டே போயின. அவளது புழையைக் குத்திக் கிழித்து விடுவது போல, அவளது உடலுக்குள்ளே காணப்படாத ஆழங்களையும் கண்டு பிடிக்கத் துடிப்பது போல, ஒவ்வொரு குத்தும் லலிதாவைத் துள்ளத் துடிக்க வைத்தபடி!
“உம்ம்! இன்னும்….இன்னும்…இன்னும்…”
லலிதா இடுப்பைத் தூக்கித் தூக்கிக் கொடுத்தாள். அவளது குண்டிக்கோளங்கள் தரையின் மீது மளார் மளாரென்று மோதிக்கொண்டிருந்தன.
“ஹும்ம்ம்! அம்மா எவ்வளவு சூடாயிருக்கேன் பார்த்தியா? விடாதே, குத்திட்டேயிரு, இன்னும் வேகமா…இன்னும்…”
மனோவின் கைகள் லலிதாவின் இடுப்பில் ஊர்ந்து இறங்கி, அவளது வாளிப்பான குண்டிக்கோளங்களைப் பற்றி இறுக்கின. பிறகு, அவன் எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு வேகமாகவும் அழுத்தமாகவும் அம்மாவின் புழையை அதிரடியாக ஓத்துத் தள்ளினான். அவளது வழுவழுப்பான கூதித்தசைகள் தனது சுண்ணியைப் பற்றி இறுக்கி வைத்துக்கொண்டு கறக்க முற்பட்ட மகிழ்ச்சியில் அவன் முனகினான். அம்மாவின் புழைக்குள்ளே ஏற்பட்டுக்கொண்டிருந்த அதிர்வுகளைக் கணித்த மனோ, தனக்கு முன்னாலேயே அம்மா இன்பப்பெருக்கு அடைந்தாலும் அடைந்து விடுவாள் என்ற எண்ணம் ஏற்பட்டது. லலிதாவோ எல்லாக் கூச்சத்தையும் மறந்தவளாய் மகனின் குண்டியை அறைந்து அறைந்து அவனை உற்சாகப்படுத்திக்கொண்டிருந்தாள். அவளது புழைக்குள்ளே ஆழமாக இறங்குகிறபோதெல்லாம் அவனது சுண்ணித்தண்டு அவளது மொட்டை உராய்ந்து உராய்ந்து அவளது வெறியைப் பன்மடங்கு அதிகரித்துக்கொண்டிருந்தது. காமவேட்கையில் அவளது சூத்தும் குறுகுறுப்பது போலிருந்தது.
“குத்து இன்னும் வேகமா…குத்துடா!”
தலையை இப்புறம் அப்புறமாய் வேகவேகமாய் அசைத்தபடியே அவள் அலறினாள்.
“எனக்கு வந்திட்டிருக்குடா என் செல்லம்! குத்துடா அம்மாவை…குத்து…!”
அவளது புழைக்குள்ளே தயிர்கடையப்பட்டிருந்தது போல ஒழுகிக்கொண்டிருந்தது. மிருகத்தனமாக உள்ளே வெளியே போய் வந்து கொண்டிருந்த மகனின் சுண்ணியைப் பிடித்து வைத்துக்கொள்ள அவளது சொதசொதவென்றிருந்த புழை படாதபாடு பட்டுக்கொண்டிருந்தது. அப்படியொரு கிளர்ச்சி அவளுக்கு ஏற்பட்டிருந்ததாக அவளுக்கு நினைவில்லை. மடைதிறந்த வெள்ளமாக அவளது புழை பெருக்கெடுத்துக்கொண்டிருந்தது.
“அம்ம்…அம்ம்ம்ம்மா!”
மனோ அம்மாவின் வயிற்றில் சாய்ந்தபோது,அவனது சுண்ணி அவளுக்குள்ளே புதைந்து காணாமலே போய்விட்டிருந்தது. அவனது கொட்டைகளிலிருந்து பீறிட்டுப்பாய்ந்த வெள்ளைத்திரவத்தின் வெள்ளம், லலிதா இன்பப்பெருமூச்சோடு ஏற்றுக்கொள்ள,அவளது கணவாயை நிரப்பியது. அவள் தன்னிச்சையாக தனது கூதியின் தசைகளைத் தளர்த்தவே, அதுவரை உள்ளுக்குள் ஊறிக்கொண்டிருந்த அவளது வெள்ளமும் வேகமாக வெளியேறியது.
லலிதாவின் முகத்தில் வெட்கமும் வெற்றிப்புன்னகையும் சங்கமித்தன. இப்படி அவள் யாரிடமும் ஓள்வாங்கியதில்லை.
